Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De wonderlijke wereld onder het bed**
Er was eens een klein meisje genaamd Lila. Lila was een vrolijk en nieuwsgierig kind van acht jaar oud. Ze had een prachtige kamer vol met kleurrijke posters van haar favoriete dieren, stapels boeken over avonturen en een grote teddybeer die ze Teddy noemde. Maar wat Lila het meest fascineerde, was de ruimte onder haar bed. Elke avond, voordat ze ging slapen, kon ze niet anders dan zich af te vragen wat daar allemaal zou kunnen zijn.
Op een stormachtige avond, toen de wind om het huis gierde en de regen tegen de ramen tikte, besloot Lila dat het tijd was om het mysterie van de ruimte onder haar bed te ontrafelen. Ze had altijd al gehoord dat er vreemde dingen gebeurden in het donker, maar nu was ze er klaar voor. Met een zaklamp in haar hand kroop ze op handen en knieën naar de rand van haar bed.
"Wat zou er toch onder mijn bed kunnen zitten?" fluisterde ze tegen zichzelf terwijl ze voorzichtig naar beneden keek. Tot haar grote verbazing zag ze niet alleen stof en oude sokken, maar ook een glinsterend licht dat uit de duisternis straalde.
Lila's hart klopte in haar keel van opwinding. Ze leunde verder voorover en stak haar hand uit om het licht te verkennen. Toen ze haar vingers erdoorheen liet glijden, voelde ze iets zachts en pluizigs. Voor ze het wist, werd ze naar binnen getrokken! Het leek wel magie!
Toen Lila weer op haar voeten stond, bevond ze zich in een wonderlijke wereld vol kleur en geluid. De lucht was gevuld met zoete geuren van snoep en bloemen, en overal om haar heen dartelden kleine wezentjes die leken op elfjes met glinsterende vleugels.
"Welkom in de wereld onder je bed!" riep een elfje met felgroene vleugels dat boven Lila zweefde. "Ik ben Flonky! En jij bent hier omdat je dapper genoeg bent om ons te bezoeken!"
Lila kon niet geloven wat ze hoorde. "Is dit echt? Zijn jullie echt elfjes?" vroeg ze met grote ogen.
"Ja hoor!" lachte Flonky terwijl hij rondjes om Lila vloog. "Hier is alles mogelijk! Kom mee, we hebben veel te laten zien!"
Lila volgde Flonky door een prachtig bos van lollie-achtige bomen met takken die vol hingen met snoepjes in alle kleuren van de regenboog. Ze sprongen over riviertjes van chocolademelk en liepen langs velden vol bloemen die zongen als je er langs liep.
"Dit is geweldig!" riep Lila uit terwijl ze zich vergreep aan een suikerspinboom. "Maar wat doen jullie hier?"
Flonky glimlachte geheimzinnig. "Wij zorgen ervoor dat kinderen dromen hebben! Maar soms hebben we hulp nodig."
"Hulp? Wat voor hulp?" vroeg Lila nieuwsgierig.
"Er is een boze schaduw die kinderen nachtmerries bezorgt," legde Flonky uit terwijl zijn gezicht ernstig werd. "Als we hem niet stoppen, zullen kinderen nooit meer goed kunnen slapen."
Lila voelde een rilling over haar rug lopen bij het horen van deze woorden. "Wat moeten we doen?"
"We moeten naar de Grote Droomboom gaan," zei Flonky vastberaden. "Daar ligt de sleutel tot onze kracht."
Samen met Flonky begon Lila aan hun avontuur naar de Grote Droomboom. Onderweg kwamen ze allerlei vreemde wezens tegen: pratende dieren die verhalen vertelden over hun avonturen, dansende sterren die hen aanmoedigden om door te gaan, en zelfs een groepje vrolijke kabouters die hun favoriete liedjes zongen.
Na een lange reis bereikten ze eindelijk de Grote Droomboom – zo groot als een wolkenkrabber! De stam was versierd met glinsterende sterren en de bladeren leken gemaakt van regenbogen.
"We moeten naar binnen," zei Flonky terwijl hij naar een deur in de stam wees die eruitzag als gemaakt van pure magie.
Binnenin was het donker en stil, maar naarmate hun ogen aan het donker gewend raakten, zagen ze iets ongelooflijks: duizenden dromen zweefden rond in glazen bollen! Maar plotseling hoorden ze een dreigend geluid – het was de boze schaduw!
"Wie durft hier binnen te komen?" gromde hij terwijl hij uit de schaduw tevoorschijn kwam. Hij had scherpe hoorns en ogen zo rood als vuur.
Lila voelde angst door zich heen gieren, maar tegelijkertijd wist ze dat dit moment belangrijk was voor alle kinderen ter wereld. "We zijn hier om je tegen te houden!" riep Lila dapper.
De schaduw lachte spottend: "Denk je echt dat jij mij kunt stoppen? Ik ben machtiger dan jij ooit zult zijn!"
Flonky nam Lila bij de hand en fluisterde: "We moeten samenwerken! Gebruik je moed!"
Met al haar kracht verzamelde Lila al haar positieve gedachten – herinneringen aan gelukkige momenten met vrienden en familie – en richtte deze energie op de schaduw.
"Jij kunt geen dromen stelen!" riep zij vastberaden terwijl zij straalde van zelfvertrouwen.
De schaduw begon te trillen toen hij werd geraakt door Lila's positieve energie; hij verdween langzaam in rook totdat er niets meer overbleef dan een lichte nevel.
"Je hebt het gedaan!" juichte Flonky terwijl hij rondjes om Lila vloog van blijdschap. "Je hebt ons gered!"
Met één laatste blik op de Grote Droomboom nam Flonky Lila mee terug naar huis voordat het ochtendgloren zou worden.
Toen Lila weer onder haar bed vandaan kroop, voelde alles weer normaal aan; maar diep in haar hart wist zij dat zij iets bijzonders had meegemaakt – iets wat geen enkel ander kind ooit zou begrijpen.
Ze keek nog één keer onder haar bed voordat zij ging slapen; alles leek stil te liggen zoals altijd… maar nu wist zij beter! De wonderlijke wereld onder het bed zou altijd blijven bestaan zolang er kinderen waren die durfden te dromen.
En zo viel Lila gelukkig in slaap met Teddy stevig tegen zich aan gedrukt, wetende dat zij altijd welkom zou zijn in die magische wereld vol avontuur – zolang zij maar durfde te geloven in wonderen!
En wie weet… misschien zouden andere kinderen ook eens kijken onder hun bed? Want wie weet welke avonturen daar nog meer verborgen liggen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes