Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De geheimzinnige schatkaart**
Er was eens, in een klein en stoffig dorpje genaamd Kattendorp, een chagrijnige kat genaamd Minoes. Minoes was niet zomaar een kat; hij was de oudste en meest ervaren kat van het dorp. Zijn vacht was zo zwart als de nacht en zijn ogen glinsterden als twee groene edelstenen. Maar in plaats van dat mensen hem bewonderden, keken ze vaak met een mengeling van angst en medelijden naar hem. Minoes had namelijk de onmiskenbare gave om altijd chagrijnig te kijken, zelfs als hij zich gelukkig voelde.
Op een dag, terwijl Minoes op zijn favoriete plek lag te slapen — een oude houten schutting die al jaren aan het vergaan was — werd hij plotseling wakker gemaakt door een luid gekletter van pootjes. Het waren de drie jonge kittens uit de buurt: Fluffie, Snuffie en Rocco. Ze waren altijd zo druk met hun spelletjes dat ze nooit leken op te merken dat Minoes liever met rust gelaten wilde worden.
"Wat willen jullie nu weer?" gromde Minoes terwijl hij zijn ogen half opendeed. De kittens keken op naar hun grote voorbeeld met glinsterende ogen vol enthousiasme.
"Minoes! We hebben iets gevonden!" riep Fluffie terwijl ze haar pootje omhooghield met iets wat leek op een verfrommeld stuk papier.
Minoes rolde met zijn ogen. "Als het weer zo'n stomme muis is die jullie hebben gevangen, dan ben ik niet geïnteresseerd."
"Nee, nee! Het is geen muis!" riep Snuffie terwijl ze bijna over haar eigen poten struikelde van opwinding. "Het is een schatkaart!"
Minoes' interesse werd gewekt, hoewel hij dat natuurlijk niet wilde toegeven. "Een schatkaart? Wat voor onzin is dat nu weer? Laat me raden: de schat is gewoon... meer muizen?"
Rocco sprong enthousiast omhoog en zei: "Nee! Kijk maar!" Hij spreidde het papier uit en liet het aan Minoes zien. De kaart was bedekt met krabbels en tekeningen van bergen, rivieren en zelfs een grote 'X' die duidelijk aangaf waar de schat verborgen zou zijn.
Minoes zuchtte diep. "En waar zou deze 'schat' zich volgens jullie bevinden?"
Fluffie wees naar de kaart. "Hier! In het Vergeten Bos! Maar we durven er niet alleen heen."
Minoes kon het niet helpen; er kwam een sprankje nieuwsgierigheid in hem naar boven. Het Vergeten Bos stond bekend om zijn mysterieuze geluiden en vreemde wezens die er rondliepen — maar ook om de legendarische schatten die daar verstopt zouden liggen.
"Waarom zouden jullie mij nodig hebben?" vroeg Minoes met geforceerde nonchalance.
"Jij bent de sterkste kat die we kennen!" zei Snuffie plechtig. "En je hebt vast veel avonturen meegemaakt!"
Minoes snorde zachtjes in zichzelf terwijl hij zich afvroeg of dit avontuur misschien toch wel interessant kon zijn. Na wat innerlijke strijd besloot hij uiteindelijk: “Oké dan, ik ga mee… maar alleen omdat ik me verveel.”
De kittens juichten van blijdschap en samen maakten ze zich klaar voor hun avontuur naar het Vergeten Bos.
Na wat leek op uren lopen (wat voor Minoes echt geen pretje was), kwamen ze eindelijk aan bij de rand van het bos. De bomen stonden dicht opeengepakt en hun takken leken als vingers naar hen uit te steken.
“Dit ziet er al eng uit,” gromde Minoes terwijl hij voorzichtig achter Fluffie aanliep.
“Kom op!” zei Rocco dapper, “We moeten gewoon verder gaan!”
Ze liepen verder het bos in, waar vreemde geluiden hen omringden: gekraak van takken, gefluister tussen bladeren en zelfs af en toe een luide 'BOE!' dat hen deed opschrikken (wat waarschijnlijk gewoon een eekhoorn was).
Na enige tijd kwamen ze bij een open plek waar ze even konden uitrusten. Terwijl ze daar zaten, begon Fluffie te vertellen over wat ze zouden doen als ze de schat vonden.
“Misschien kunnen we allemaal samen spelen met gouden muizen!” zei Fluffie enthousiast.
“Of misschien kunnen we ons eigen kattenhuis bouwen!” voegde Snuffie toe.
Minoes keek naar hen met half gesloten ogen en dacht bij zichzelf: “Wat voor onzin.” Maar diep van binnen voelde hij iets warms groeien; misschien was dit avontuur toch niet zo slecht als hij had gedacht.
Plotseling viel zijn blik op iets glinsterends tussen de bladeren aan de rand van de open plek. “Wat is dat?” vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij dichterbij liep.
De kittens volgden hem snel en toen ze dichterbij kwamen zagen ze dat het een oude kist was, bedekt met mos en takjes. Met veel moeite duwde Minoes de kist open — wat nog best zwaar bleek te zijn voor zo’n chagrijnige kat — maar toen hij eindelijk open ging, zagen ze tot hun verbazing… niets!
“Niets?” zei Rocco teleurgesteld terwijl zijn oren omlaag gingen.
Minoes grinnikte kortaf: “Ik had je al gezegd dat dit allemaal onzin was.”
Maar toen zag Fluffie iets anders in de kist liggen: een klein boekje vol tekeningen van katten! “Kijk!” riep ze uitgelaten terwijl ze erin bladerde. “Dit gaat over kattenavonturen!”
De kittens begonnen enthousiast te lezen over verhalen waarin katten heldhaftig waren geweest; over vriendschap, moed en samen plezier maken — dingen waar Minoes zelf nooit echt bij stil had gestaan.
Terwijl zij lazen merkte Minoes iets in zichzelf veranderen; misschien waren deze kittens wel meer dan alleen irritante kleine wezens… Misschien waren zij vrienden?
Uiteindelijk besloten ze terug te keren naar Kattendorp zonder echte schat maar vol nieuwe verhalen om te vertellen — verhalen die hen dichterbij elkaar hadden gebracht dan ooit tevoren.
Toen ze weer thuis waren aangekomen, keken de kittens verwachtingsvol naar Minoes: “Zullen we morgen weer gaan?”
Minoes zuchtte diep maar kon niet anders dan glimlachen (al leek het meer op zijn gebruikelijke chagrijnige gezicht). “Ja ja,” antwoordde hij nonchalant, “maar alleen als je me laat slapen voordat we gaan.”
En zo eindigde hun eerste avontuur samen — zonder goud of juwelen maar rijker dan ooit in vriendschap… En wie weet? Misschien zou er ooit nog eens een echte schat komen opdagen!
En daar lag Minoes weer op zijn oude vertrouwde plek op de schutting, maar deze keer voelde alles net even anders… minder chagrijnig misschien? Of zou dat gewoon komen omdat er drie kleine kittens waren die hem nu altijd zouden volgen?
Ach ja… wie weet?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes