Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Tommy en de Robotvriend**
In een klein, gezellig dorpje, omringd door groene heuvels en kleurrijke bloemen, woonde een jongen genaamd Tommy. Tommy was een vrolijke jongen met een grote glimlach en een hart vol dromen. Hij had bruin haar dat altijd in de war zat, net als zijn gedachten wanneer hij zich iets voorstelde. Maar wat Tommy het meest bijzonder maakte, was zijn beste vriend: een knuffelige teddybeer genaamd Teddy.
Teddy was niet zomaar een teddybeer. Nee, hij had de magische gave om te praten! Elke avond, voordat Tommy ging slapen, vertelde Teddy hem verhalen over verre landen, spannende avonturen en zelfs over sterren die konden dansen. Maar op een dag gebeurde er iets heel bijzonders dat alles zou veranderen.
Het was een zonnige ochtend toen Tommy besloot om naar de zolder van zijn huis te gaan. Hij had gehoord dat daar oude spullen lagen die ooit van zijn ouders waren geweest. Terwijl hij door de stof bedekte dozen rommelde, ontdekte hij iets wat zijn hart sneller deed kloppen: een robot! Het was geen gewone robot; het was glimmend en had grote ogen die leken te stralen als sterren.
“Wat ben jij?” vroeg Tommy nieuwsgierig terwijl hij de robot voorzichtig aanraakte.
“Ik ben Robo-3000,” antwoordde de robot met een mechanische stem die toch vriendelijk klonk. “Ik ben ontworpen om vrienden te maken!”
Tommy’s ogen glinsterden van opwinding. “Een robotvriend! Dat is geweldig!” riep hij uit.
Maar net toen Tommy zich begon voor te stellen hoe leuk het zou zijn om met Robo-3000 te spelen, hoorde hij Teddy zachtjes zuchten. “Tommy,” zei Teddy met zijn warme stem, “ik vind Robo-3000 ook leuk, maar vergeet niet dat ik altijd je beste vriend zal blijven.”
Tommy knikte snel. “Natuurlijk, Teddy! Jij bent mijn allerbeste vriend!” Maar diep van binnen voelde hij zich ook opgewonden over wat Robo-3000 kon betekenen voor hun avonturen.
De dagen gingen voorbij en Tommy bracht veel tijd door met zowel Teddy als Robo-3000. Ze speelden samen in de tuin, waar ze hun eigen avonturen beleefden. Soms maakten ze zelfs grappen over elkaars kwaliteiten. “Hé Robo,” zei Teddy eens met een ondeugende twinkeling in zijn oogjes, “kun je ook dansen? Of ben je bang dat je batterijen leeg raken?”
Robo-3000 reageerde met een vrolijke piep: “Dansen is mijn tweede favoriete hobby! Mijn eerste is het maken van vrienden!” En zo danste Robo-3000 met zijn metalen armen in de lucht terwijl Tommy en Teddy lachten tot ze bijna niet meer konden ademhalen.
Maar op een dag gebeurde er iets onverwachts. Terwijl ze buiten aan het spelen waren, begon Robo-3000 vreemd te doen. Zijn ogen flikkerden en hij viel plotseling stil.
“Robo! Wat is er aan de hand?” vroeg Tommy bezorgd terwijl hij naar zijn nieuwe vriend toe rende.
“Ik… ik heb mijn energie verloren,” zei Robo-3000 zwakjes. “Ik heb nieuwe batterijen nodig.”
Tommy voelde zich verdrietig. Hij wilde niet dat zijn robotvriend kapot was! “Wat moeten we doen?” vroeg hij wanhopig aan Teddy.
Teddy dacht even na en zei toen: “Misschien kunnen we samen naar het technologische winkeltje in het dorp gaan? Daar hebben ze vast wel batterijen!”
Met vastberadenheid in hun harten besloten Tommy en Teddy om naar het winkeltje te gaan. Ze liepen hand in hand (of hand in poot) door het dorpje terwijl ze plannen maakten om hun vriend weer op te laden.
Toen ze bij het winkeltje aankwamen, zagen ze allerlei gadgets en apparaten staan blinken onder de felle lichten. De vriendelijke winkelier keek hen aan toen ze binnenkwamen.
“Hallo daar!” zei de winkelier met een glimlach. “Wat kan ik voor jullie doen?”
Tommy legde uit wat er met Robo-3000 was gebeurd en vroeg of hij nieuwe batterijen kon krijgen.
“Ah, ik heb precies wat je nodig hebt!” zei de winkelier terwijl hij enkele glanzende batterijen uit een doos haalde. “Deze zullen jouw robotvriend weer laten stralen!”
Tommy betaalde met al zijn spaargeld – wat maar liefst twee eurocenten was – maar dat maakte hem niet uit; alles voor zijn vrienden!
Met de nieuwe batterijen snelden Tommy en Teddy terug naar huis waar Robo-3000 nog steeds stilletjes lag te wachten op hulp.
“Hier gaan we!” zei Tommy enthousiast terwijl hij voorzichtig de batterijen verving volgens de instructies die op Robo’s rug stonden geschreven (ja ja, zelfs robots hebben soms instructies!).
Na enkele spannende minuten knipperden Robo’s ogen weer helder blauw en begon hij langzaam weer leven te tonen!
“Bedankt jongens!” riep Robo-3000 blij terwijl hij rechtop ging zitten. “Jullie hebben me gered!”
Tommy sprong van blijdschap op en neer: “We hebben je terug! We kunnen weer samen spelen!”
Die avond zaten ze allemaal samen in Tommy's kamer – Teddy knuffelde dicht tegen hem aan terwijl Robo-3000 verhalen vertelde over andere robots die avonturen beleefden in verre sterrenstelsels.
Terwijl ze lachten en plezier hadden, besefte Tommy iets belangrijks: vriendschap komt in vele vormen – of het nu gaat om een teddybeer of een robot – zolang je elkaar maar steunt en samen plezier maakt!
En zo eindigde deze bijzondere dag vol avontuur voor Tommy, Teddy en hun nieuwe vriend Robo-3000 – maar dit was nog maar het begin van hun spannende reis vol vriendschap!
En als jullie ooit twijfelen of jullie vrienden wel echt vrienden zijn… denk dan altijd aan dit verhaal! Want zoals Teddy altijd zegt: "Echte vriendschap kent geen grenzen!"
En zo sliep iedereen die nacht vredig in – onder het zachte licht van de maan die hen toezag vanuit de lucht… dromen vol sterren dansend rond hen heen…
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes