Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Emma's dagboek vol geheimen**
Emma was een meisje van twaalf jaar. Ze had een slank figuur en een vrolijke lach. Haar lange, zwarte haren vielen in golven over haar schouders. Emma was niet zoals de meeste kinderen op school. Ze had gehoorverlies, wat het soms moeilijk maakte om te volgen wat anderen zeiden. Maar dat weerhield haar er niet van om optimistisch te zijn.
Haar ouders kwamen uit Marokko en kookten de heerlijkste gerechten. Emma hielp vaak in de keuken. Ze leerde al op jonge leeftijd hoe je couscous maakte, tajine bereidde en heerlijke zoete deegwaren bakte. Koken was haar passie, en ze vond het fijn om samen met haar moeder in de keuken te staan.
Op een dag vond Emma een oud dagboek op zolder. Het was bedekt met stof en had een leren kaft die al wat slijtage vertoonde. Nieuwsgierig opende ze het boek en ontdekte dat het vol stond met geheimen van haar grootmoeder, die ze nooit had gekend. De pagina’s waren gevuld met verhalen over liefde, verdriet en hoop.
Emma voelde zich meteen verbonden met haar grootmoeder. Ze las over hoe zij als jong meisje naar Nederland kwam, ver weg van haar thuisland Marokko. De verhalen waren soms moeilijk te begrijpen, vooral omdat sommige woorden onbekend waren voor Emma. Maar ze gaf niet op; ze wilde alles weten.
In het dagboek las Emma ook over recepten die haar grootmoeder had geschreven. Er stonden bijzondere gerechten in die Emma nog nooit had gemaakt. Een idee kwam bij haar op: ze zou deze recepten uitproberen en er een speciaal diner van maken voor haar ouders.
De volgende dagen besteedde Emma veel tijd aan het koken. Ze begon met een gerecht dat 'Harira' heette, een traditionele Marokkaanse soep vol smaak en kruiden. Het was niet eenvoudig om de juiste ingrediënten te vinden, maar Emma was vastberaden.
Ze ging naar de lokale markt en vroeg aan de verkopers naar de ingrediënten die ze nodig had. Soms begreep ze niet alles wat er werd gezegd, maar dat maakte niet uit; ze glimlachte altijd vriendelijk terug en wees naar wat ze nodig had.
Na veel oefenen lukte het Emma eindelijk om de soep perfect te maken. De geur vulde het huis toen ze het kookte, en haar ouders keken nieuwsgierig toe terwijl ze hun dochter aanmoedigde.
Die avond zat het gezin samen aan tafel voor het speciale diner dat Emma had voorbereid. Haar ouders waren verrast toen ze de Harira proefden; het was heerlijk! Ze stelden vragen over hoe Emma dit allemaal had geleerd, en zij vertelde hen over het dagboek van haar grootmoeder.
Haar moeder keek ontroerd naar Emma terwijl zij sprak over hun familiegeschiedenis en de recepten die doorgegeven waren van generatie op generatie. “Je hebt echt talent,” zei haar moeder trots.
De dagen gingen voorbij en Emma bleef nieuwe recepten uitproberen uit het dagboek van haar grootmoeder. Elke keer als ze iets nieuws maakte, voelde ze zich dichter bij haar verleden staan.
Op een dag ontdekte Emma een recept voor 'Briouats', gefrituurde deegwaren gevuld met amandelen en specerijen. Dit leek wel een uitdaging! Ze besloot dit gerecht voor hun volgende familiediner te maken.
Emma ging weer naar de markt om amandelen te kopen en andere ingrediënten die nodig waren voor dit gerecht. Terwijl ze daar was, ontmoette ze een oudere vrouw die ook Marokkaans was. De vrouw merkte dat Emma moeite had met horen toen zij vroeg om hulp bij het vinden van bepaalde ingrediënten.
“Heb je hulp nodig?” vroeg de vrouw vriendelijk terwijl zij naar Emma glimlachte.
Emma knikte enthousiast en wees naar enkele producten die zij nodig had voor haar recept. De vrouw hielp haar met plezier verder en gaf zelfs enkele tips over hoe je Briouats perfect kon maken.
Die avond ging Emma aan de slag in de keuken met alle ingrediënten die zij had verzameld. Het kostte tijd om alles goed te krijgen; soms viel er iets of ging er iets mis omdat zij niet altijd goed hoorde wanneer iets begon te sissen of koken.
Maar elke keer als dat gebeurde, bleef Emma nuchter denken: “Ik kan dit!” En uiteindelijk lukte het! De Briouats werden goudbruin en krokant, precies zoals in het recept stond beschreven.
Het diner werd weer een succes! Haar ouders genoten zichtbaar van elk hapje dat hun dochter maakte; hun trots straalde door hun ogen heen terwijl zij samen aten aan tafel.
Na afloop vertelde Emma hen meer over wat zij geleerd had uit het dagboek van hun grootmoeder: “Ze heeft zoveel meegemaakt,” zei Emma enthousiast terwijl zij hen vertelde over enkele verhalen uit het boek.
Haar vader keek naar zijn dochter met bewondering: “Je maakt ons zo trots,” zei hij zachtjes.
Emma voelde zich gelukkig; niet alleen omdat zij heerlijke gerechten kon maken maar ook omdat zij nu meer wist over waar zij vandaan kwam dankzij het dagboek vol geheimen van haar grootmoeder.
De weken verstreken en elke keer als er iets nieuws gebeurde of als er uitdagingen kwamen kijken bij school of thuisleven, vond Emma troost in koken én in schrijven in hetzelfde dagboek waaruit zij zoveel inspiratie haalde.
Ze begon zelf ook pagina’s toe te voegen aan het boek – verhalen over haar leven nu, recepten die zij zelf bedacht had of dingen die belangrijk voor haar waren geworden tijdens deze reis door herinneringen heen.
Op deze manier groeide niet alleen de band tussen generaties maar ook tussen verleden én toekomst – allemaal door één oud dagboek vol geheimen dat nu steeds meer betekenis kreeg voor wie zij was geworden: een optimistisch meisje dat wist hoe belangrijk familie is én hoe krachtig liefde kan zijn – zelfs door middel van eten!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes