Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim achter gesloten deuren**
Op een drukke markt in de stad, waar de geur van specerijen de lucht vulde en de kleuren van fruit en groenten om je heen dansten, werkte Niels als taxichauffeur. Hij was een lange, atletische jongen met een baard die hem een volwassen uitstraling gaf. Zijn ogen waren scherp en analytisch, altijd op zoek naar de volgende klant. De markt was zijn tweede thuis; hij kende elke hoek, elke kraam en elke verkoper.
De zon scheen fel op deze zomerse dag. Niels zat in zijn taxi, die geparkeerd stond aan de rand van de markt. Hij keek naar de mensen die voorbijliepen. Er waren gezinnen met kinderen, ouderen die hun boodschappen deden en jongeren die met elkaar praatten. De geluiden van het leven vulden zijn oren: het gelach van kinderen, het geroep van verkopers en het gerinkel van munten.
Niels had dyslexie, wat hem soms frustreerde. Het lezen van namen op straatnaamborden of het invullen van formulieren was voor hem een uitdaging. Maar in zijn taxi voelde hij zich vrij. Hier kon hij rijden, praten met klanten en hen naar hun bestemming brengen zonder dat letters hem in de weg stonden.
Op een gegeven moment kwam Jinte voorbijlopen. Ze was een meisje met een sprankelende lach en krullend haar dat als een aureool om haar hoofd viel. Jinte was Nederlands-Turks en had altijd veel energie. Ze werkte in een kraam waar ze verse kruiden verkocht. Haar handen waren vaak groen van het snijden van peterselie of munt.
Niels had Jinte al vaker gezien op de markt. Soms kocht hij kruiden bij haar voor zijn moeder, die dol was op koken. Maar vandaag leek ze anders; ze keek neerslachtig terwijl ze naar de klanten glimlachte.
"Hey Jinte," zei Niels toen ze dichterbij kwam.
"Hallo Niels," antwoordde ze met een geforceerde glimlach.
"Alles goed?" vroeg hij bezorgd.
Jinte zuchtte diep en schudde haar hoofd. "Het is gewoon druk vandaag, maar ik voel me niet zo lekker."
Niels knikte begrijpend. Hij wist hoe stressvol het kon zijn om tussen al die mensen te werken, vooral als je autisme had zoals Jinte soms leek te hebben. De prikkels konden overweldigend zijn.
"Wil je misschien even zitten?" vroeg hij terwijl hij naar de passagiersstoel in zijn taxi wees.
Jinte aarzelde even maar knikte toen. Ze stapte in de taxi en sloot de deur achter zich. De binnenkant was koel vergeleken met de hitte buiten.
"Wat is er aan de hand?" vroeg Niels terwijl hij zich omdraaide om haar aan te kijken.
Jinte leunde achterover in haar stoel en keek naar buiten door het raam naar de drukte op de markt. "Ik heb gewoon het gevoel dat er iets niet klopt," zei ze langzaam.
Niels begreep wat ze bedoelde; soms voelde je dat er iets onderhuids speelde zonder precies te weten wat het was. "Misschien is het gewoon te druk vandaag," stelde hij voor.
"Ja," zei Jinte zachtjes, "maar ik heb ook gehoord dat er iets aan de hand is bij mijn ouders."
Ze vertelde over haar ouders die vaak ruzie hadden over geldzaken en hoe dat hun stemming beïnvloedde tijdens hun werk op de markt. Het gesprek ging verder over kleine dingen: hoe moeilijk het soms was om klanten tevreden te stellen of hoe vervelend het was als iemand niet goed luisterde naar wat je zei.
Niels luisterde aandachtig terwijl Jinte sprak over haar zorgen en frustraties. Hij vond het fijn om iemand te hebben met wie hij kon praten zonder dat er verwachtingen waren of verplichtingen aan verbonden waren.
Na een tijdje merkte Jinte dat ze zich beter voelde; praten hielp echt om dingen uit te klaren in haar hoofd. "Dank je wel voor dit gesprek," zei ze uiteindelijk met een echte glimlach op haar gezicht.
"Geen probleem," antwoordde Niels terwijl hij ook glimlachte, blij dat hij iets voor haar had kunnen betekenen, al was het maar even.
De tijd verstreek snel terwijl ze samen zaten in zijn taxi, weg van alle drukte buiten op de markt. Toen Jinte weer naar buiten keek, zag ze dat er meer mensen waren gekomen; families liepen langs kramen vol kleurrijke groenten en fruit terwijl anderen zich verdrongen bij stalletjes vol geurige specerijen.
"Ik moet weer terug," zei Jinte uiteindelijk terwijl ze zich oprichtte in haar stoel.
"Ja, natuurlijk," zei Niels terwijl hij ook opstond uit zijn comfortabele positie achter het stuur.
Ze stapte uit en draaide zich nog even om voordat ze weg liep richting haar kraam vol kruiden. "Tot snel!" riep ze vrolijk terug naar Niels.
Terwijl Niels toekeek hoe Jinte weer tussen de mensen verdween, voelde hij iets warms binnenin hem – misschien omdat hij iemand had kunnen helpen of omdat hij simpelweg blij was dat zij weer lachte na hun gesprek.
De rest van zijn dag verliep rustig; klanten kwamen en gingen terwijl Niels hen door de stad reed – altijd alert op verkeerslichten en voetgangers die plotseling overstaken zonder waarschuwing voorafgaand aan hun bewegingen.
De zon begon onder te gaan toen Niels besloot dat het tijd was om richting huis te gaan na deze lange dag op de markt geweest te zijn als taxichauffeur.
Terwijl hij door straten reed vol lichten en geluiden dacht hij na over alles wat er gebeurd was – geen geheimen of magie zoals je zou verwachten in verhalen maar gewoon twee jonge mensen die elkaar vonden temidden van chaos.
En zo eindigde deze dag zoals vele anderen: zonder grote wendingen of dramatische onthullingen maar toch gevuld met betekenisvolle momenten tussen gewone mensen – net zoals jij of ik – die samenleefden in deze levendige stad vol kleurige markten waar specerijen geuren verspreidden door lucht.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes