Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Geduldige Tuinier**
In een oude ruïne, omringd door hoge muren en kleurrijke bloemen, woonde een geduldige tuinier genaamd Hugo. Hugo was een vrolijke man met een grote liefde voor planten. Hij droeg altijd een groene hoodie, die vol zat met aarde en bladeren. Zijn achtertuin was zijn trots, vol met de mooiste bloemen en groenten die je je maar kon voorstellen.
Hugo had een bijzondere manier van tuinieren. Hij geloofde dat elke plant zijn eigen verhaal had en dat het belangrijk was om naar ze te luisteren. Elke ochtend ging hij met zijn camera op pad om foto's te maken van zijn planten. "Kijk eens hoe mooi de wortels van deze wortel eruitzien!" zei hij vaak tegen zichzelf terwijl hij door de tuin liep.
Op een dag besloot Hugo iets nieuws te proberen. Hij had gehoord dat schildpadden geweldige vrienden konden zijn voor planten, omdat ze zo langzaam en geduldig waren. Dus ging hij op zoek naar een schildpad. Na wat zoeken vond hij er eentje in de schaduw van de ruïne. Ze heette Sally.
Sally was een sportief gebouwde schildpad met een glanzende schild en een nieuwsgierige blik in haar ogen. Hugo stelde zich voor en vroeg: "Zou je mijn tuin willen helpen?" Sally knikte langzaam, alsof ze het goedkeurde.
Hugo en Sally begonnen samen te werken in de tuin. Terwijl Hugo de bloemen water gaf, kroop Sally langzaam rond om ervoor te zorgen dat alles goed groeide. Ze waren als twee kunstenaars die samen aan een prachtig kunstwerk werkten.
Op een dag besloot Hugo dat het tijd was voor iets leuks. "Laten we een bordspel maken!" zei hij enthousiast tegen Sally. "We kunnen onze eigen regels verzinnen!" En zo begonnen ze aan hun creatieve avontuur.
Ze maakten van takken en bladeren hun speelbord en gebruikten kleine stenen als pionnen. Terwijl ze speelden, vertelde Hugo verhalen over de planten in zijn tuin, terwijl Sally af en toe haar hoofd omhoog stak om naar de lucht te kijken.
"Wat is jouw favoriete plant?" vroeg Hugo terwijl hij zijn pion verplaatste naar het volgende vakje op het bordspel.
Sally dacht even na en antwoordde: "Ik hou van bananenplanten! Ze groeien zo snel." Hugo lachte: "Dat klopt! Maar ik vind zonnebloemen leuker omdat ze altijd naar de zon kijken."
Hun spel ging verder, vol met gelach en plezier. Soms maakte Hugo grappen over hoe snel Sally bewoog – of beter gezegd, hoe langzaam ze bewoog! "Als jij sneller zou gaan, zouden we misschien wel winnen!" riep hij lachend.
De dagen gingen voorbij, gevuld met het verzorgen van planten, spelen in de achtertuin en het maken van foto's van hun vorderingen. De ruïne werd steeds mooier door al hun inspanningen; kleuren bloeiden overal om hen heen.
Op een zonnige middag besloot Hugo dat het tijd was voor iets speciaals: “Laten we onze eigen tentoonstelling houden!” zei hij enthousiast tegen Sally. “We kunnen al onze foto’s ophangen!”
Sally vond het idee geweldig! Samen maakten ze prachtige collages van hun favoriete foto's: close-ups van glanzende bladeren, kleurrijke bloemen in volle bloei en zelfs grappige selfies met elkaar erbij!
De tentoonstelling werd gehouden onder de oude bomen rondom de ruïne. Iedereen uit de buurt kwam kijken naar hun kunstwerken – zelfs enkele nieuwsgierige dieren kwamen langs om te zien wat er aan de hand was.
Hugo vertelde verhalen over elke foto terwijl Sally rustig naast hem zat, genietend van alle aandacht die ze kregen. Het was geen geheim of magie; gewoon twee vrienden die samen iets moois hadden gemaakt.
Na afloop zaten Hugo en Sally samen onder één van de bomen met wat lekkers te eten – banaan voor Hugo en wat sappig gras voor Sally. “Dit is echt leuk,” zei Hugo tevreden terwijl hij naar zijn tuin keek die nu nog levendiger leek dan ooit tevoren.
“Ja,” knikte Sally langzaam, “en we hebben dit allemaal samen gedaan.”
En zo gingen ze verder met hun leven in de oude ruïne vol geheimen en verhalen – niet omdat ze op zoek waren naar avontuur of vriendschap, maar gewoon omdat ze genoten van wat ze deden: geduldig tuinieren in hun achtertuin vol kleurige planten!
En zo eindigt ons verhaal over Hugo, de geduldige tuinier, en zijn vriend Sally, die samen elke dag opnieuw ontdekten hoe mooi het leven kan zijn als je gewoon doet waar je blij van wordt!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes