Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een grappige goochelaar**
In het zonnige Italië, in een kleurrijke stad genaamd Firenze, was er een goochelaar die iedereen aan het lachen maakte. Zijn naam was Giovanni, en hij was niet zomaar een goochelaar. Giovanni had een dapper hart en een creatief brein. Hij droeg altijd een militaire jas, die hem er stoer uitzag, en zijn kort haar met baard gaf hem een bijzondere uitstraling. Hij was gemiddeld lang, maar zijn gespierde armen maakten indruk op iedereen die hem zag.
Op een mooie lentedag besloot Giovanni om zijn kunsten te tonen op de bloemenweide van het stadspark. De weide was vol met kleurrijke bloemen: rode rozen, gele tulpen en paarse viooltjes dansten in de zachte bries. Het park was omringd door hoge gebouwen met terracotta daken en de lucht was blauw met hier en daar een wolkje dat voorbij drijft.
Giovanni zette zijn spullen klaar: een grote hoed, enkele kaarten en wat kleurrijke ballonnen. Hij had ook een klein poppenhuis meegenomen dat hij zelf had gemaakt. Het poppenhuis was prachtig versierd met verfijnde details en kleine ramen die glinsterden in de zon.
De kinderen uit de buurt kwamen al snel naar het park toe. Ze waren nieuwsgierig naar wat de grappige goochelaar zou gaan doen. Giovanni glimlachte naar hen en begon zijn show. "Welkom, welkom!" riep hij met een vrolijke stem. "Vandaag ga ik jullie iets heel bijzonders laten zien!"
Hij begon met het maken van ballonnen in allerlei vormen: honden, zwaarden en zelfs vliegtuigen! De kinderen keken vol bewondering toe terwijl hij zijn handen snel bewoog. "Kijk goed!" zei hij terwijl hij een ballon in de vorm van een vliegtuig maakte dat door de lucht leek te vliegen.
Na de ballonnen kwam het poppenhuis aan bod. Giovanni opende het huisje en liet kleine poppetjes zien die allemaal verschillende karakters hadden: er was een dappere ridder, een prinses met lange haren en zelfs een schattige kat die altijd honger had. De kinderen lachten om de verhalen die Giovanni vertelde over deze poppetjes.
"En nu," zei Giovanni terwijl hij zijn hoed oplichtte, "ga ik iets heel speciaals doen!" Hij haalde er enkele speelkaarten uit tevoorschijn en begon te jongleren alsof hij al jaren niets anders deed. De kaarten vlogen door de lucht als vogels die vrij rondvlogen.
De kinderen juichten enthousiast terwijl ze naar hem keken. Giovanni voelde zich gelukkig; dit was wat hij het liefste deed: mensen blij maken met zijn kunsten.
Na enige tijd besloot Giovanni om iets anders te proberen. Hij vroeg of er iemand in het publiek durfde te helpen bij zijn volgende truc. Een dapper meisje met rood haar stak haar hand op. "Ik wil helpen!" riep ze enthousiast.
"Wat is je naam?" vroeg Giovanni terwijl hij naar haar glimlachte.
"Mijn naam is Sofia!" antwoordde ze trots.
Giovanni knikte goedkeurend en vroeg Sofia om naast hem te komen staan. "Sofia," zei hij, "jij bent mijn assistente voor deze truc!" Hij gaf haar één van de speelkaarten en vroeg haar om goed op te letten.
Met veel flair deed Giovanni alsof hij iets heel geheimzinnigs ging doen, maar in werkelijkheid maakte hij gewoon grapjes over hoe moeilijk het wel niet was om zo'n kaart vast te houden zonder deze te laten vallen. Sofia lachte hardop terwijl ze probeerde serieus te blijven.
Na enkele minuten van grappen maken besloot Giovanni dat het tijd was voor de finale van zijn show. Hij vroeg alle kinderen om zich rondom hem heen te verzamelen zodat ze niets zouden missen.
"Voor mijn laatste truc," zei hij dramatisch, "ga ik deze kaart laten verdwijnen!" Met veel gebaren toverde hij weer naar zijn hoed en deed alsof hij zich concentreerde als nooit tevoren.
Maar toen gebeurde er iets onverwachts! Terwijl iedereen keek, viel er plotseling een grote ballon uit zijn hoed! Het was geen gewone ballon; het was zo groot als Sofia zelf! De kinderen barstten in lachen uit toen ze zagen hoe groot de ballon eigenlijk was.
Giovanni kon niet anders dan mee lachen; dit soort dingen gebeurden nu eenmaal tijdens shows! Hij pakte de grote ballon op en begon ermee te jongleren zoals eerder met de kaarten, maar nu werd alles nog grappiger omdat de ballon zo groot was dat hij bijna niet meer kon jongleren zonder tegen iemand aan te botsen!
De show eindigde met veel gelach en applaus van alle kinderen in het park. Sofia kreeg als dank voor haar hulp ook nog eens één van Giovanis speciale ballonnen mee naar huis – eentje in de vorm van een vliegtuig!
Terwijl iedereen langzaam wegging, bleef Giovanni nog even staan kijken naar alle blije gezichten om hem heen. De bloemenweide vulde zich weer met rust toen de zon langzaam onderging achter de hoge gebouwen van Firenze.
Giovanni pakte zijn spullen bij elkaar en dacht na over wat voor leuke dag dit weer geweest was geweest – vol kleur, lachen en plezier! En zo fietste hij terug naar huis door de straten van Firenze, tevreden over wat hij had gedaan vandaag als 'de grappige goochelaar'.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes