Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Vrolijke Tuinier**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, woonde een vrolijke tuinier genaamd Luca. Hij had bruin haar dat altijd in de war zat van het werken in zijn tuin. Zijn lederen jack droeg hij met trots, zelfs als hij tussen de bloemen en planten aan het werk was. Luca was slank en gespierd, en hij hield van avontuur. Elke dag was voor hem een nieuwe kans om iets moois te creëren in zijn tuin.
Luca had een bijzondere tuin. Het was geen gewone tuin met alleen maar bloemen en groenten. Nee, zijn tuin leek wel op een grote Lego-set! Overal stonden kleurrijke bloempotten in de meest vreemde vormen. Er waren torens van potten die naar de lucht reikten en bruggen gemaakt van houten planken die over kleine vijvers liepen. De bloemen waren niet alleen maar rozen of tulpen; ze waren allemaal verschillende kleuren en maten, alsof ze uit een sprookjesboek kwamen.
Op een dag besloot Luca dat het tijd was voor iets nieuws in zijn tuin. Terwijl hij aan het werk was met het snoeien van de planten, kwam zijn buurmeisje Livia langs. Livia had altijd veel ideeën en ze hield ervan om te helpen in de tuin van Luca.
“Wat ga je vandaag doen?” vroeg Livia nieuwsgierig terwijl ze naar de kleurrijke bloempotten keek.
“Ik denk dat ik wil paragliden!” zei Luca met een grote glimlach.
“Paragliden?” herhaalde Livia verbaasd. “Maar hoe ga je dat doen in je tuin?”
Luca lachte en wees naar een grote heuvel aan de rand van zijn tuin. “Ik heb een plan! Ik ga mijn eigen paraglider maken van al deze mooie bloemen!”
Livia keek naar de heuvel en toen weer naar Luca. “Dat klinkt avontuurlijk! Maar hoe maak je dat?”
Luca haalde zijn schouders op en zei: “Met wat creativiteit! We kunnen samen werken.”
Ze begonnen met het verzamelen van alle soorten bloemen die ze konden vinden: gele zonnebloemen, paarse lavendel, rode rozen en zelfs enkele witte madeliefjes. Ze maakten lange strengen van bloemen die ze aan elkaar knoopten met touwtjes die Luca nog had liggen.
Terwijl ze druk bezig waren, vertelde Livia over haar poppenhuis dat ze onlangs had gebouwd. “Het is zo groot als mijn kamer!” zei ze enthousiast. “Ik heb er zelfs een klein tuintje bij gemaakt.”
“Dat klinkt geweldig!” zei Luca terwijl hij verder knoopte aan hun bloemengordijn voor de paraglider.
Na uren hard werken hadden ze eindelijk hun kleurrijke paraglider afgemaakt. Het zag eruit als een enorme bloem die in de lucht wilde vliegen! Ze keken trots naar hun creatie.
“Nu moeten we het testen,” zei Livia met glinsterende ogen.
Luca knikte enthousiast en samen liepen ze naar de heuveltop. De zon scheen helder boven hen terwijl ze hun paraglider omhoog hielden.
“Ben je klaar?” vroeg Livia terwijl ze haar handen stevig om de bloem vasthield.
“Altijd klaar voor avontuur!” riep Luca terug.
Met één flinke duw renden ze samen van de heuvel af, hun hart bonzend van opwinding. De paraglider vouwde zich open als een grote kleurige bloem terwijl ze door de lucht zweefden!
De wind blies hen zachtjes vooruit, en voor even voelden ze zich vrij als vogels die door de lucht dansten. Ze gilden van blijdschap terwijl ze boven hun prachtige groene vallei zweefden, omringd door hoge bergen die hen beschermden.
Na enkele minuten landden ze veilig weer op aarde, midden in Luca’s kleurrijke tuin vol bloeiende planten en vrolijk gekleurde potten.
“We hebben het gedaan!” juichte Livia terwijl ze danste tussen de bloemen.
Luca lachte breeduit en klopte op zijn lederen jack alsof hij net een groot avontuur had beleefd op zijn motorfiets. “Ja! En kijk eens hoe mooi onze paraglider eruitziet!”
Ze keken naar hun creatie die nu rustig op de grond lag te schitteren in het zonlicht tussen alle andere kleuren van hun tuin.
“Wat zullen we nu doen?” vroeg Livia nieuwsgierig terwijl ze haar handen achter haar hoofd legde en omhoog keek naar de blauwe lucht vol wolken.
“Misschien kunnen we nog meer avonturen bedenken,” stelde Luca voor terwijl hij nadenkend over zijn bloempotten keek.
En zo gingen zij verder met hun fantasieën over nieuwe avonturen: misschien zouden zij ooit nog eens gaan klimmen op één van die hoge bergen of misschien zelfs samen met motorfietsen door het landschap rijden!
De dagen gingen voorbij gevuld met lachen, spelen en creëren in hun kleurrijke wereld vol bloemen en dromen. En elke keer als iemand voorbij kwam wandelen door de vallei, zagen zij twee kinderen vol vreugde bezig met hun vrolijke plannen; twee avonturiers in hun eigen magische wereld waar alles mogelijk leek te zijn!
En zo leefden Luca en Livia gelukkig verder in hun groene vallei vol kleurige dromen zonder ooit stil te staan bij wat er buiten hen gebeurde; want binnenin hen groeide elke dag opnieuw iets moois – net zoals al die prachtige bloemen in Luca’s vrolijke tuin!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes