Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De jongen die met sterren praat**
Op een heuveltop, hoog boven de stad, woonde een jongen genaamd Sam. Sam was een rustige jongen met een grote verbeelding. Hij had een bijzondere gave: hij kon met de sterren praten. Elke avond, als de zon onderging en de lucht donker werd, klom hij naar zijn favoriete plek op de heuvel. Daar zat hij op een grote steen, met uitzicht over de uitgestrekte velden en de stad die onder hem sliep.
Sam had een leraar, meneer Van Dijk. Meneer Van Dijk was een vriendelijke man met een grote snor en altijd een glimlach op zijn gezicht. Hij gaf les in de klas van Sam en vertelde vaak verhalen over het heelal en de sterren. Sam luisterde altijd aandachtig naar zijn leraar, want hij vond het fascinerend hoe groot en mysterieus het universum was.
Op een dag vroeg meneer Van Dijk aan de klas: “Wat zouden jullie doen als je met sterren kon praten?” De kinderen in de klas lachten en gaven verschillende antwoorden. Sommigen zeiden dat ze hen zouden vragen om wensen te vervullen, terwijl anderen dachten dat ze hen zouden vragen om meer over het leven te leren.
Sam glimlachte alleen maar. Hij wist dat hij al met sterren praatte. Die avond klom hij weer naar zijn steen op de heuveltop. De lucht was helder en vol twinkelende sterren. Hij keek omhoog en zei: “Hallo daarboven! Hoe gaat het vandaag?”
Tot zijn verbazing hoorde hij een zachte stem die antwoord gaf: “Hallo Sam! Het gaat goed hier in de ruimte.” Het was Sterra, een van zijn favoriete sterren. Ze had altijd veel te vertellen.
“Wat heb je vandaag gezien?” vroeg Sam nieuwsgierig.
“Ik heb veel dingen gezien,” begon Sterra enthousiast. “Ik heb gezien hoe mensen in hun tuinen werken, hoe ze zorgvuldig hun planten verzorgen en hoe blij ze worden als ze courgettes of aardbeien oogsten.”
Sam dacht aan zijn buurman, meneer Jansen, die altijd in zijn tuin werkte. Hij maakte prachtige bloemen die iedereen bewonderde. “Dat klinkt geweldig!” zei Sam.
“Ja,” vervolgde Sterra, “en ik heb ook gezien hoe kinderen samen spelen op terrassen met hun vrienden, lachend en blij.”
Sam knikte terwijl hij naar beneden keek naar de stad die glinsterde in het maanlicht. Hij stelde zich voor hoe kinderen samen speelden en plezier hadden.
“Maar wat ik het leukst vind,” zei Sterra met een sprankeling in haar stem, “is wanneer ik zie hoe mensen verhalen vertellen aan elkaar.”
“Verhalen?” vroeg Sam nieuwsgierig.
“Ja! Verhalen maken ons gelukkig,” legde Sterra uit. “Ze brengen ons samen zoals jij nu hier bent.”
Sam dacht na over wat Sterra zei terwijl hij naar de sterren keek die flonkerden als kleine lampjes aan de hemel. Hij voelde zich gelukkig om deze gesprekken te hebben.
De volgende dag besloot Sam iets bijzonders te doen voor meneer Van Dijk. Hij wilde hem vertellen over zijn gesprekken met Sterra en alle mooie dingen die hij had gehoord over mensen in hun tuinen en het vertellen van verhalen.
Toen school voorbij was, ging Sam naar huis en pakte papier en kleurpotloden. Hij begon te tekenen: kinderen die speelden op terrassen, mensen die zorgden voor hun tuinen vol bloemen en groenten, en zelfs honden die vrolijk rondrenden.
De volgende ochtend bracht Sam zijn tekeningen mee naar school. Toen het tijd was om te presenteren aan de klas, stond hij op bij het bord vol enthousiasme.
“Meneer Van Dijk,” begon Sam terwijl hij zijn tekeningen toonde, “ik heb gesproken met Sterra! Ze vertelde me over alle blije momenten van mensen hier beneden.”
Meneer Van Dijk keek verrast maar ook blij toen hij naar Sams tekeningen keek. “Wat prachtig gedaan, Sam! Je hebt echt goed geluisterd.”
De andere kinderen keken geïnteresseerd naar Sams werk terwijl hij verder vertelde over wat Sterra hem had verteld: hoe belangrijk het is om samen te lachen, om voor elkaar te zorgen in tuinen vol leven en om verhalen te delen.
Na schooltijd ging Sam weer naar zijn heuveltop om opnieuw met Sterra te praten. De lucht was helder blauw en er waren geen wolken aan de hemel.
“Hallo Sterra!” riep hij enthousiast toen hij op zijn steen zat.
“Hallo Sam! Wat is er gebeurd vandaag?” vroeg Sterra nieuwsgierig.
“Ik heb mijn tekeningen laten zien aan mijn klas!” zei Sam trots. “Meneer Van Dijk vond ze mooi!”
“Oh wat fijn!” zei Sterra blij. “Ik ben zo trots op je!”
Sam voelde zich warm van binnen bij haar woorden van aanmoediging. Terwijl ze praatten over alles wat er gebeurd was sinds hun laatste gesprek, merkte Sam dat er iets bijzonders gebeurde; elke keer als hij sprak met Sterra voelde het alsof er meer sterren bij kwamen kijken om naar hen te luisteren.
En zo ging het elke avond verder; samenzittend op zijn steen onder de sterrenhemel vertelde Sam verhalen over alles wat hij had gezien tijdens zijn dagen – over blije kinderen op terrassen, zorgzame buren in hun tuinen vol groenten en bloemen – terwijl Sterra hem inspireerde met haar sprankelende verhalen vanuit het heelal.
De dagen werden weken en weken werden maanden; elk moment dat voorbijging vulde Sams hart met vreugde omdat hij wist dat er altijd iemand daarboven was die luisterde – iemand die net zo graag verhalen vertelde als dat hij deed.
En zo groeide niet alleen Sams liefde voor sterren maar ook voor alles wat leven bracht; van courgettes tot aardbeien tot vrolijke honden die rondrenden in parken vol lachende kinderen – allemaal verbonden door verhalen die nooit eindigden zolang er iemand was om ze te vertellen onder de stralende sterrenhemel van bovenaf.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes