Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sam en de Tijdmachine**
Er was eens een jongen genaamd Sam. Sam was een nieuwsgierige dertienjarige met een grote liefde voor avontuur en wetenschap. Hij woonde in een klein dorpje, omringd door groene heuvels en kabbelende beekjes. Zijn kamer was gevuld met boeken over sterren, dinosaurussen en mysterieuze uitvindingen. Maar het allerleukste vond hij om te knutselen in de schuur van zijn opa, die vroeger een uitvinder was.
Op een zonnige zaterdag besloot Sam weer eens naar de schuur te gaan. Terwijl hij door de rommelige ruimte liep, viel zijn oog op een oud, stoffig apparaat dat half achter een stapel houten planken verscholen lag. Het had knipperende lampjes, een groot draaiwiel en verschillende knoppen met vreemde symbolen erop. "Wat is dit?" mompelde Sam tegen zichzelf terwijl hij het apparaat voorzichtig aanraakte.
Plotseling hoorde hij een stem achter zich: "Dat is mijn tijdmachine!" Het was zijn opa, die net binnenkwam met een kopje thee in zijn hand. "Tijdmachine?" vroeg Sam met grote ogen. "Ja," zei opa met een glimlach, "maar ik heb hem nooit kunnen afmaken. Het is meer een droom dan werkelijkheid."
Sam's nieuwsgierigheid was gewekt. "Maar wat als we het samen afmaken? Dan kunnen we naar het verleden of de toekomst reizen!" Opa lachte hartelijk. "Dat klinkt als een geweldig avontuur! Maar tijdreizen is niet zonder risico's, jongen."
Sam's ogen glinsterden van opwinding. Hij kon zich al voorstellen hoe het zou zijn om dinosaurussen te zien of de toekomst te verkennen met vliegende auto's! Opa zuchtte en zei: "Oké, laten we het proberen, maar we moeten voorzichtig zijn."
Ze gingen aan de slag en werkten urenlang aan de tijdmachine. Ze gebruikten oude onderdelen van radio's, batterijen en zelfs enkele spullen uit opa's oude laboratorium. Terwijl ze bezig waren, vertelde opa verhalen over zijn eigen avonturen als jonge uitvinder en hoe hij ooit had geprobeerd om vliegen te maken met zelfgebouwde vleugels.
Na enkele dagen hard werken was de tijdmachine eindelijk af! Het apparaat zag er nog steeds wat rommelig uit, maar Sam voelde zich trots op hun prestatie. “Wat nu?” vroeg hij enthousiast terwijl hij naar het draaiwiel keek dat nu glanzend en nieuw leek.
"Nu moeten we beslissen waarheen we willen gaan," antwoordde opa terwijl hij nadenkend naar het apparaat keek. “We kunnen terug naar de tijd van de dinosaurussen of misschien wel naar de toekomst.”
“Laten we teruggaan naar de tijd van de dinosaurussen!” riep Sam enthousiast.
Opa knikte instemmend en draaide aan het wiel terwijl hij op verschillende knoppen drukte. De machine begon te trillen en er verschenen kleurrijke lichten die flitsten als vuurwerk in de lucht.
“Hou je vast!” riep opa terwijl ze werden omringd door een fel licht dat hen opslokte.
Een paar seconden later voelde Sam zich duizelig worden en toen… BAM! Ze stonden ineens midden in een dichte jungle vol enorme bomen en vreemde geluiden.
"Waar zijn we?" vroeg Sam verwonderd terwijl hij om zich heen keek.
"We zijn in het Mesozoïcum," zei opa met glinsterende ogen. “De tijd van de dinosaurussen!”
Sam kon zijn geluk niet op! Hij zag overal gigantische planten groeien en hoorde het gebrul van enorme wezens in de verte. Plotseling verscheen er een enorme Tyrannosaurus Rex voor hen!
“Wacht!” schreeuwde Sam terwijl ze allebei achter een grote boom schuilden. “Dat ding ziet eruit alsof het ons wil opeten!”
Opa grijnsde nerveus maar zei: “Rustig maar, T-Rex kan ons niet ruiken als we stil blijven.” Ze hielden hun adem in terwijl het monster voorbij liep, gelukkig zonder hen op te merken.
Nadat ze zeker wisten dat het gevaar geweken was, besloten ze verder te verkennen. Ze zagen prachtige vliegende reptielen die door de lucht zweefden en zelfs enkele vriendelijke stegosaurussen die rustig aan het grazen waren.
“Dit is geweldig!” riep Sam blij terwijl hij foto's maakte met zijn oude camera die hij had meegenomen.
Maar naarmate ze verder gingen, merkte Sam dat er ook gevaarlijke situaties waren; andere dinosaurussen vochten met elkaar om territorium of voedsel. Opa vertelde hem dat ze voorzichtig moesten zijn omdat sommige soorten heel agressief konden zijn.
Na uren rondwandelen besloten ze terug te keren naar hun tijdmachine voordat het donker werd – wat als er 's nachts gevaarlijke dinosaurussen zouden rondlopen? Maar toen ze bij hun machine kwamen… oh nee! De machine leek beschadigd!
“Wat nu?” vroeg Sam paniekerig terwijl hij naar opa keek.
“We moeten hem repareren,” zei opa kalm ondanks dat ook hij bezorgd leek.
Ze keken snel rond om materialen te vinden die hen konden helpen bij hun reparatie; takken, bladeren en zelfs wat stenen leken nuttig te kunnen zijn! Terwijl ze druk bezig waren om alles weer aan elkaar te zetten, hoorden ze plotseling geritsel achter hen…
Een groep kleine dinosaurussen kwam nieuwsgierig dichterbij kijken! Ze leken niet agressief maar eerder speels – één van hen kwam zelfs dichterbij Sams voeten staan en snuffelde aan zijn schoenen!
“Ze willen spelen!” lachte Sam terwijl hij zich bukkend tot hen richtte.
Opa lachte mee: “Misschien kunnen we even spelen voordat we weer teruggaan.”
En zo gebeurde het dat Sam samen met deze kleine dino’s speelde; ze renden rondjes tussen bomen door, maakten sprongetjes over takken en hadden simpelweg plezier zoals alleen kinderen dat kunnen doen – zelfs al waren deze kinderen reptielen!
Maar na enige tijd besefte Sam dat ze echt moesten gaan voordat er problemen zouden ontstaan of voordat grotere dinosaurussen hen zouden vinden.
“Kom op,” zei opa toen ze eindelijk klaar waren met repareren van hun tijdmachine. “Laten we teruggaan.”
Met één laatste blik op hun nieuwe vrienden draaide Sam aan het wiel van de machine; opnieuw vulde fel licht hun omgeving totdat alles weer verdween…
BAM! Ze stonden weer veilig in opa’s schuur!
“We hebben het gedaan!” juichte Sam vol enthousiasme terwijl hij zich omdraaide naar opa die glimlachte maar ook iets bezorgd leek.
“Ja,” zei opa langzaam, “maar je moet begrijpen dat niet alle avonturen zo gemakkelijk eindigen.”
Sam knikte begrijpend; hoewel dit avontuur geweldig was geweest, wist hij nu ook hoe belangrijk voorzichtigheid is bij ontdekkingen doen – vooral wanneer je reist door ruimte én tijd!
En zo eindigde hun avontuur voor vandaag… maar wie weet waarheen zij volgende keer zouden reizen? Misschien wel naar Atlantis of zelfs naar toekomstige steden vol robots? De mogelijkheden waren eindeloos!
Met deze gedachte viel Sam tevreden in slaap die avond; dromen over verre tijden vol wonderlijke avonturen wachten nog steeds op hem…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes