Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Avonturen van Lila en de Droomvogel**
Er was eens, in een klein, kleurrijk dorpje aan de rand van een betoverd bos, een meisje genaamd Lila. Lila was een nieuwsgierig en dapper meisje met grote, sprankelende ogen die altijd op zoek waren naar avontuur. Ze had een lange, golvende vlecht die als een gouden rivier over haar schouders viel. Haar favoriete tijd van de dag was de avond, wanneer de zon onderging en de sterren één voor één aan de hemel verschenen.
Op een avond, terwijl ze op haar favoriete plek in de tuin zat, hoorde Lila plotseling een vreemd geluid. Het klonk als het gefluit van een vogel, maar dan veel mooier. Het was alsof de vogel zong over dromen en avonturen. Lila kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en besloot het geluid te volgen.
Ze liep het pad naar het bos in, waar de bomen hoog en majestueus waren. De maan scheen helder tussen de takken door en gaf alles een magische gloed. Terwijl ze verder het bos in liep, hoorde ze het gefluit steeds duidelijker worden. Het leidde haar naar een open plek waar iets ongelooflijks gebeurde.
In het midden van die open plek stond een prachtige vogel met veren die glinsterden als sterren. Zijn ogen waren diepblauw zoals de oceaan en zijn snavel glansde als goud. “Ik ben de Droomvogel,” zei hij met een stem die klonk als muziek. “Ik kom uit het Koninkrijk der Dromen.”
Lila kon haar oren niet geloven! “De Droomvogel? Wat doet u hier?” vroeg ze vol verwondering.
“Ik ben hier om dromen te verzamelen,” antwoordde hij. “Iedere nacht vlieg ik rond om mensen te helpen hun mooiste dromen te vinden.” De Droomvogel keek Lila aan met zijn stralende ogen. “En jij lijkt iemand te zijn die veel avonturen kan beleven!”
Lila’s hart maakte een sprongetje van vreugde. “Wat voor avonturen?” vroeg ze nieuwsgierig.
“Als je wilt,” zei de Droomvogel met een knipoog, “kan ik je meenemen op reis door het Koninkrijk der Dromen! Maar wees gewaarschuwd: niet alle dromen zijn zoet en vrolijk.”
Lila knikte enthousiast. Ze was er klaar voor! Met één flap van zijn vleugels steeg de Droomvogel op en Lila voelde zich licht als een veertje terwijl ze omhoog werd getild in de lucht.
Ze vlogen door wolken van suikerwatten en langs sterren die flonkerden als vuurvliegjes. Plotseling kwamen ze aan bij een poort gemaakt van glanzende maanstralen. De Droomvogel landde zachtjes op de grond en Lila stapte af.
“Welkom in het Koninkrijk der Dromen!” zei hij trots.
Het was adembenemend mooi: overal waren kleurrijke bloemen die zongen, bomen die dansten op de muziek van de wind en rivieren vol glitterend water dat leek op vloeibaar zilver.
“Wat nu?” vroeg Lila vol enthousiasme.
“Nu ga je zelf je droom beleven,” zei de Droomvogel terwijl hij zijn vleugels spreidde. “Kies wat je wilt doen!”
Lila dacht na en zei: “Ik wil vliegen!”
Met dat woord begon er iets magisch te gebeuren; plotseling had Lila ook vleugels! Gouden veren groeiden uit haar rug en voordat ze het wist vloog ze samen met de Droomvogel hoog boven het Koninkrijk der Dromen.
Ze vlogen over bergen van snoepgoed en zeeën van chocolade; alles leek mogelijk! Maar toen zagen ze iets dat hun aandacht trok: donkere wolken verzamelden zich boven een deel van het koninkrijk.
“Wat is daar aan de hand?” vroeg Lila bezorgd.
“Dat is het Rijk der Vergeten Dromen,” legde de Droomvogel uit terwijl hij somber keek. “Dromen die nooit vervuld zijn blijven daar hangen.”
Lila voelde medelijden voor al die vergeten dromen. “Kunnen we helpen?” vroeg ze vastberaden.
De Droomvogel knikte langzaam. “Als we naar binnen gaan, moeten we voorzichtig zijn; soms kunnen vergeten dromen erg verdrietig of zelfs boos zijn.”
Met vastberadenheid vlogen ze naar het Rijk der Vergeten Dromen toe. Toen ze aankwamen, zagen ze schaduwachtige figuren rondzwerven – verloren dromen die huilden om wat ooit had kunnen zijn.
Een grote droom met gebroken vleugels kwam naar hen toe; zijn ogen waren vol verdriet. “Waarom ben ik hier? Ik wilde zo graag dat iemand me zou herinneren!” snikte hij.
Lila voelde haar hart breken bij deze woorden. Ze wist dat dit niet goed kon eindigen zonder hulp! Ze dacht na over wat zijzelf altijd had gewild: hoop geven aan anderen!
“Ik geloof in jou!” riep Lila tegen de grote droom. “Je kunt weer vliegen! Je moet gewoon geloven dat je weer kunt groeien!”
Langzaam maar zeker begon er iets magisch te gebeuren; andere vergeten dromen kwamen dichterbij staan om te luisteren naar Lila’s woorden vol hoop en liefde.
De grote droom begon weer kleur te krijgen; zijn vleugels herstelden zich beetje bij beetje totdat hij weer helder straalde zoals vroeger!
“Dank je wel!” riep hij blij terwijl hij omhoog vloog in luchtige sprongen vol vreugde!
Het hielp niet alleen hem; ook andere vergeten dromen begonnen hun kracht terug te vinden! Het Rijk der Vergeten Dromen vulde zich langzaam met licht en levenslust!
De Droomvogel keek trots naar Lila: “Je hebt hen geholpen hun hoop terug te vinden!”
Maar plotseling kwam er weer duisternis vanuit één hoek – daar stond een enorme schaduwfiguur met woedende ogen!
“Jullie kunnen mijn vergeten dromen niet redden!” gromde hij bozig terwijl hij dichterbij kwam!
Lila voelde angst opkomen maar herinnerde zich wat zij had geleerd: samen konden zij sterker zijn! Ze nam diep adem en riep: "We moeten samen staan!"
Met alle vergeten dromen om hen heen vormden zij samen één krachtige cirkel vol licht! De schaduwfiguur begon achteruit te wankelen onder hun stralende energie totdat hij uiteindelijk verdween in rook!
Het Rijk der Vergeten Dromen was nu gevuld met vreugdevolle gelach; elke droom vond eindelijk weer zijn weg terug naar leven!
De grote droom kwam opnieuw bij Lila staan: "Dankzij jou hebben we onze kracht teruggevonden!"
Met blijdschap keken zij allemaal omhoog naar hun nieuwe toekomst vol mogelijkheden – geen enkele droom zou ooit meer vergeten worden!
Toen was het tijd voor Lila om terug te keren naar huis; maar voordat zij ging gaf iedereen haar nog één laatste knuffel vol dankbaarheid voor alles wat zij had gedaan!
Terwijl zij samen met De Droomvogel terugvloog door sterrenhemel voelde zij zich gelukkig maar ook verdrietig omdat dit avontuur ten einde liep…
Maar toen sprak De Droomvogel zachtjes tegen haar: "Vergeet niet dat elke nacht opnieuw nieuwe avonturen wachten - zolang jij gelooft!"
En zo keerde Lila veilig terug naar haar tuin waar alles nog steeds hetzelfde leek… maar diep binnenin wist zij dat niets ooit meer hetzelfde zou zijn geweest zonder deze bijzondere reis naar Het Koninkrijk der Dromen…
Vanaf die dag bleef zij altijd kijken naar sterrenhemel met hoopvolle gedachten over al haar nieuwe vrienden - want wie weet wanneer er weer nieuwe avonturen zouden komen?
En zo eindigde dit verhaal… maar niet zonder dat iedereen wist dat elk avontuur begint bij geloof… geloof in jezelf én elkaar!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes