Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Tessa's Ontdekkingstocht door Tijd en Ruimte**
Er was eens een meisje genaamd Tessa. Tessa was een nieuwsgierig kind met een grote liefde voor avontuur. Ze woonde in een klein dorpje omringd door groene heuvels en glinsterende rivieren. Elke dag na schooltijd ging ze op ontdekkingsreis in het bos achter haar huis, waar ze vaak nieuwe dingen ontdekte: bijzondere planten, schattige dieren en soms zelfs mysterieuze stenen die leken te flonkerden in het zonlicht.
Op een zonnige namiddag, terwijl Tessa door het bos wandelde, vond ze iets vreemds tussen de takken van een oude eik. Het was een klein, glanzend object dat eruitzag als een kompas, maar dan met kleurrijke knoppen en lichtjes. Tessa's ogen glinsterden van opwinding toen ze het oppakte. “Wat zou dit kunnen zijn?” vroeg ze zich af.
Ze drukte op de grootste knop en plotseling begon het kompas te trillen. Een felle lichtstraal schoot omhoog naar de lucht en vulde de omgeving met sprankelende kleuren. Voor Tessa's ogen begon de wereld om haar heen te draaien en te vervagen. Ze voelde zich licht als een veertje en voordat ze het wist, was ze niet meer in het bos, maar ergens heel anders.
Toen het licht eindelijk verdween, bevond Tessa zich in een enorme ruimte vol sterren. Ze keek om zich heen en zag planeten die rond grote sterren draaiden, allemaal schitterend en prachtig. "Wauw!" riep ze uit terwijl ze haar handen omhoog stak naar de sterrenhemel. "Dit is ongelooflijk!"
Plotseling verscheen er een kleine robot naast haar, met blinkende ogen en een vrolijke stem. "Hallo! Ik ben Zippy," zei de robot enthousiast. "Welkom in het Universum! Jij hebt de tijd-ruimtemachine geactiveerd! Waar wil je naartoe?"
Tessa kon haar oren niet geloven. Een tijd-ruimtemachine? Dit was beter dan al haar wildste dromen! "Kun je me naar verschillende tijden brengen? En misschien zelfs naar andere werelden?" vroeg ze vol enthousiasme.
"Zeker weten!" antwoordde Zippy terwijl hij zijn armen wijd openspreidde alsof hij de hele ruimte wilde omarmen. "We kunnen gaan naar het verleden of de toekomst! Of misschien zelfs naar andere planeten! Wat wil je eerst doen?"
Tessa dacht even na. “Laten we beginnen bij het verleden!” zei ze vastberaden.
Zippy drukte op enkele knoppen op zijn buik en binnen enkele seconden voelde Tessa weer dat vreemde gevoel van draaien en flonkerende lichten om haar heen. Toen alles weer stil was, stonden ze in een prachtig groen veld vol kleurrijke bloemen die dansten in de wind.
“Waar zijn we?” vroeg Tessa verwonderd.
“We zijn in het jaar 1800!” zei Zippy trots. “Kijk daar!” Hij wees naar een groep mensen die aan het dansen waren rondom een grote boom.
Tessa liep dichterbij en zag dat het mensen waren gekleed in prachtige historische kleding: lange jurken met kanten randen voor de meisjes en elegante jassen voor de jongens. Ze lachten en zongen vrolijk terwijl ze hun danspassen uitvoerden.
“Wat leuk!” riep Tessa uit terwijl ze begon mee te dansen met de groep. Ze voelde zich vrijer dan ooit tevoren; haar hart klopte snel van blijdschap terwijl ze rond draaide tussen al die vrolijke mensen.
Na een tijdje merkte Tessa dat er iets bijzonders aan de hand was: één van de meisjes had dezelfde kleur ogen als zij! Verbaasd keek ze naar het meisje dat nu naast haar stond te dansen.
“Jij hebt ook blauwe ogen!” zei Tessa enthousiast.
Het meisje glimlachte terug: “Ja! En jij hebt zulke mooie krullen!”
Ze begonnen met elkaar te praten over hun levens; hoe verschillend maar toch zo vergelijkbaar alles was tussen hun twee werelden. Maar plotseling hoorde Tessa Zippy roepen: “Tessa! Tijd om verder te gaan!”
Met tegenzin nam Tessa afscheid van haar nieuwe vriendin en volgde Zippy terug naar de tijd-ruimtemachine.
“Waar gaan we nu heen?” vroeg Tessa nieuwsgierig terwijl Zippy weer op knoppen drukte.
“Laten we naar de toekomst gaan!” zei hij met sprankelende ogen.
Weer draaide alles om hen heen totdat er opnieuw stilte viel. Dit keer stonden ze op een futuristische stad vol hoge gebouwen van glas die glinsterden onder een heldere blauwe lucht.
“Wauw, dit is geweldig!” riep Tessa uit terwijl ze rondkeek naar hoverboards die voorbij zoefden en robots die boodschappen deden voor mensen.
Zippy leidde haar door straten vol levendige kleuren en geluiden totdat ze bij een park kwamen waar kinderen speelden met interactieve spellen die leken te zweven in de lucht.
“Dit is zo anders dan mijn tijd,” zei Tessa verwonderd terwijl ze toekeek hoe kinderen samenwerkten met robots om spelletjes te spelen.
“Ja,” zei Zippy knipogend, “maar sommige dingen blijven altijd hetzelfde: kinderen willen altijd spelen!”
Ze lachten samen toen Tessa besloot mee te doen aan één van de spellen waarbij je moest proberen ballonnen te vangen die uit machines kwamen vliegen. Het was hilarisch; elke keer als zij of iemand anders misgreep, kregen ze confetti over zich heen!
Na veel gelach vond Zippy dat het tijd was om verder te gaan: “We hebben nog één plek te bezoeken voordat we teruggaan.”
Met spanning vroeg Tessa: “Waarheen?”
Naar ‘De Verboden Planeet’ antwoordde hij geheimzinnig terwijl hij weer op knoppen drukte.
Toen alles weer stil werd, stonden zij nu op een vreemde planeet waar alles er vreemd uitzag: bomen hadden paarse bladeren, luchtballonnen zweefden zonder enige reden rond boven hun hoofden, en er waren wezens met drie ogen die nieuwsgierig naar hen keken vanuit hun huizen gemaakt van wat leek op snoep!
“Tessaaaaa!” riep één van hen met een hoge stem die klonk als muzieknoten; “Kom spelen!”
Tessa kon niet anders dan lachen toen zij samen met Zippy achter deze vreemde wezens aan ging door kleurrijke velden vol snoepachtige bloemen tot aan hun huizen gemaakt van suikerspin!
Maar plotseling hoorde zij iets wat leek op gehuil… Het kwam uit één van deze snoepachtige huizen! Verbaasd keken zij elkaar aan voordat zij voorzichtig dichterbij gingen kijken…
Binnen zagen zij dat één van de drieogige wezens verdrietig zat; zijn snoepjes waren verdwenen!
“Oh nee,” fluisterde Tessa bezorgd tegen Zippy; “we moeten helpen!”
Samen bedachten zij hoe zij dit probleem konden oplossen… Uiteindelijk kwamen zij tot het idee om samen alle kinderen uit deze vreemde planeet bij elkaar te roepen zodat iedereen kon helpen zoeken!
En dat deden zij… Met veel enthousiasme zochten alle kinderen samen tot uiteindelijk iemand riep: “Kijk daar!”
En ja hoor… Onder wat bladeren vonden zij alle verdwenen snoepjes terug! De vreugde barstte los toen iedereen juichte!
Het verdrietige wezen glimlachte weer breeduit; “Dank jullie wel!” zei hij blij; “Jullie zijn echte vrienden!”
Na al deze avonturen realiseerde Tessa zich dat vriendschap overal ter wereld belangrijk is – of je nu drie ogen hebt of gewoon twee zoals zijzelf!
Zippy leidde haar terug naar zijn tijd-ruimtemachine waar hij beloofde dat dit avontuur nooit vergeten zou worden…
Terug thuis aangekomen besefte Tessa hoe bijzonder deze reis was geweest – niet alleen had zij geweldige dingen gezien maar ook geleerd over vriendschap over grenzen heen…
En zo eindigde ‘Tessa’s Ontdekkingstocht door Tijd en Ruimte’, maar diep binnenin wist zij zeker dat dit avontuur slechts het begin was… Want wie weet waar haar nieuwsgierigheid haar nog zou brengen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes