Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Ruben en het Mysterie van het Vergeten Kasteel**
Er was eens een jongen genaamd Ruben. Ruben was een dappere, nieuwsgierige jongen van tien jaar oud, met een hoofd vol krullen en ogen die glinsterden als sterren in de nacht. Hij woonde in een klein dorpje aan de rand van een groot, mysterieus bos. Het dorpje heette Zonnedorp, maar de zon scheen er niet altijd. Soms waren er dagen waarop de lucht zo grijs was dat je je afvroeg of de zon wel wist dat ze daar moest zijn.
Op een dag, terwijl Ruben met zijn beste vriend Sam aan het spelen was in het park, vertelde Sam over een verhaal dat hij had gehoord van zijn opa. “Er is een vergeten kasteel diep in het bos,” zei Sam met grote ogen. “Het kasteel is zo oud dat niemand zich nog kan herinneren wie er ooit heeft gewoond!”
Ruben’s nieuwsgierigheid werd meteen gewekt. “Vergeten? Wat voor soort dingen zouden daar kunnen zijn?” vroeg hij terwijl hij zich voorstelde wat voor schatten en geheimen er misschien verborgen lagen in dat oude kasteel.
“Misschien wel schatten!” riep Sam enthousiast. “Of geesten! Of zelfs een draak!”
Ruben lachte. “Een draak? Dat is wel heel spannend! Laten we gaan kijken!”
En zo begon hun avontuur. Ze pakten hun rugzakken en vulden ze met alles wat ze nodig hadden: een zaklamp, wat snacks (want hongerige avonturiers zijn geen goede avonturiers), en natuurlijk hun verbeelding.
Nadat ze hun spullen hadden gepakt, gingen ze op weg naar het bos. De bomen stonden hoog en dicht op elkaar, alsof ze elkaar geheimen influisterden. Ruben voelde de spanning in de lucht toen ze dieper het bos in liepen.
“Denk je dat we echt het kasteel zullen vinden?” vroeg Sam terwijl hij over een tak struikelde.
“Tuurlijk!” zei Ruben zelfverzekerd. “Als we gewoon blijven zoeken, moeten we het vinden!”
Na een tijdje lopen kwamen ze bij een open plek waar de zon door de takken scheen en alles goudkleurig kleurde. In het midden van deze open plek stond iets wat eruitzag als een oude muur bedekt met klimop.
“Wat is dat?” vroeg Sam terwijl hij naar de muur wees.
Ruben liep dichterbij en ontdekte dat er meer stenen waren dan alleen die muur; er waren ook torens die half verborgen waren door bomen en struiken! “Dit moet wel het vergeten kasteel zijn!” riep hij enthousiast.
Ze renden naar de muur toe en begonnen te verkennen. De stenen waren koud en vochtig, en overal lagen bladeren die zachtjes kraakten onder hun voeten. Terwijl ze rondkeken, zagen ze iets glinsteren tussen de takken.
“Wat is dat?” vroeg Sam nieuwsgierig terwijl hij naar het glinsterende object wees.
Ruben bukte zich om beter te kijken. Het bleek een oude sleutel te zijn! “Kijk eens! Dit lijkt wel een sleutel voor… iets belangrijks!”
Sam keek Ruben aan met grote ogen. “Wat als deze sleutel ons toegang geeft tot het kasteel?”
Zonder verder na te denken staken ze hun handen in hun zakken om te zien of er ergens een deur was waar deze mysterieuze sleutel in paste. Na even zoeken vonden ze eindelijk wat leek op een oude houten deur aan de achterkant van het kasteel.
Ruben voelde zijn hart sneller kloppen toen hij de sleutel in het slot stak. Met één draai opende de deur met een krakend geluid dat klonk als eeuwenoude geheimen die eindelijk werden onthuld.
Binnenin was het donker en stoffig, maar Ruben had zijn zaklamp bij zich! Hij klikte hem aan en lichtte voorzichtig de ruimte op. Wat ze zagen was ongelooflijk: grote meubels bedekt met stof, schilderijen aan de muren waarvan sommige leken te bewegen in het schijnsel van hun lamp, en zelfs oude boeken die op tafel lagen alsof iemand net was weggegaan.
“Wauw,” fluisterde Sam terwijl hij rondkeek alsof hij bang was iets te breken.
Ze besloten verder te verkennen en kwamen al snel bij een trap die leidde naar boven. De treden kreunden onder hun gewicht terwijl ze omhoog gingen naar wat leek op de zolder van het kasteel.
Bovenaan troffen ze iets heel bijzonders: een enorme kamer vol oude speelgoeddozen! Er stonden poppenhuizen, houten treinen en zelfs knuffeldieren die eruitzagen alsof ze net uit hun doos waren gehaald om te spelen.
“Dit is geweldig!” riep Ruben uitgelaten terwijl hij naar voren sprong om naar al dit speelgoed te kijken.
Maar plotseling hoorden ze iets achter hen bewegen! Ze draaiden zich om en zagen… niets? Alleen maar stilte viel hen ten deel.
“Wat was dat?” vroeg Sam nerveus terwijl hij achteruit stapte richting Ruben.
“Ik weet niet,” zei Ruben met trillende stem, maar diep van binnen voelde hij ook nieuwsgierigheid groeien.
Toen hoorden ze weer geritsel; dit keer kwam het dichterbij! Met elke stap die dichterbij kwam groeide hun spanning tot ongekende hoogtes!
En toen… verscheen er plotseling een schim uit de schaduw!
Het bleek echter geen monster of geest te zijn – maar gewoon… een kat! Een grote zwarte kat met sprankelende groene ogen keek hen aan alsof zij haar bezoekers waren geweest sinds mensenheugenis!
“Oh kijk!” lachte Ruben opgelucht terwijl hij zich bukkend naar haar toe bewoog. “Het is gewoon een kat!”
De kat spinde luid terwijl zij tegen Rubens hand wreef; blijkbaar vond zij hen leuk!
Sam lachte ook nu weer opgelucht: “Misschien is dit haar huis geweest voordat iedereen vergat over dit kasteel!”
Ze speelden even met de kat totdat zij hen leidde naar nog meer kamers vol verrassingen – zoals kamers vol schilderijen waar mensen uit andere tijden leken te glimlachen naar hen vanuit hun lijstjes!
Na urenlang ontdekken besloten Ruben en Sam terug te keren naar huis – maar niet zonder eerst afscheid te nemen van hun nieuwe vriendinnetje: “Tot ziens lieve kat! We komen snel terug!” riepen beiden tegelijk voordat zij weer via dezelfde deur naar buiten stapten waar alles begon…
Buiten straalde de zon nu helder door alle takken heen; Zonnedorp leek nog nooit zo mooi geweest!
Terug thuis vertelden zij iedereen over hun avontuur – hoewel niemand hen geloofde toen zij spraken over vergeten kastelen of magische katten…
Maar voor Ruben maakte dat niets uit; want diep van binnen wist hij zeker dat dit pas het begin was van vele andere avonturen samen met Sam én misschien zelfs hun nieuwe vriendinnetje!
En zo eindigde dit hoofdstuk van ‘Ruben & Het Mysterie Van Het Vergeten Kasteel’ – maar wie weet wat er nog meer zou komen? Want elke dag brengt nieuwe kansen om mysteries op te lossen… zolang je maar durft om verder te kijken dan je neus lang is!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes