Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Magische Dagboek van Sam**
Er was eens een jongen genaamd Sam. Sam was een dromer, altijd met zijn hoofd in de wolken en zijn gedachten bij de sterren. Hij woonde in een klein dorpje, omringd door uitgestrekte velden en hoge bergen. Zijn vrienden waren de vogels die floten in de bomen en de konijnen die rondhuppelden in het gras. Maar er was één ding dat Sam nog meer liefhad dan alles wat de natuur te bieden had: schrijven.
Op een dag, terwijl hij op zoek was naar een perfect plekje om te schrijven, ontdekte hij een oud, stoffig boek in de bibliotheek van zijn school. Het boek had een leren kaft en was versierd met vreemde symbolen. Nieuwsgierig opende Sam het boek en vond dat het geen gewone pagina's had. In plaats daarvan waren er lege bladzijden die leken te glinsteren in het licht.
"Wat is dit voor een vreemd dagboek?" mompelde Sam terwijl hij voorzichtig met zijn vingers over de kaft streek. Toen hij het boek opende, voelde hij een lichte trilling door zijn handen gaan. "Misschien is dit wel een magisch dagboek!" dacht hij enthousiast.
Die avond, nadat hij thuis was gekomen, kon Sam niet wachten om het dagboek uit te proberen. Hij pakte zijn favoriete vulpen en schreef: “Vandaag heb ik een magisch dagboek gevonden.” Tot zijn grote verbazing begon de tekst op de pagina te gloeien! De letters dansten voor zijn ogen en vormden zich tot zinnen die hij niet zelf had geschreven.
“Hallo, Sam!” stond er plotseling op de pagina. “Ik ben het Magische Dagboek! Wat kan ik voor je doen?”
Sam sprong van blijdschap op. “Dit is geweldig! Kan je me helpen met mijn verhalen?” vroeg hij vol enthousiasme.
“Zeker weten!” antwoordde het dagboek. “Maar wees voorzichtig; elk verhaal dat je schrijft kan werkelijkheid worden!”
Sam kon zijn oren niet geloven. Hij besloot meteen om iets bijzonders te schrijven. “Ik wil dat ik kan vliegen zoals een vogel!” schreef hij.
De letters begonnen weer te gloeien en plotseling voelde Sam zich licht als een veertje. Voor hij het wist, zweefde hij door zijn kamer en naar buiten! Hij vloog hoog boven de bomen en voelde de frisse lucht door zijn haren waaien.
“Woehoe!” riep Sam blij terwijl hij rondjes draaide in de lucht. Maar toen begon hij zich zorgen te maken: hoe zou hij weer naar beneden komen? Het Magische Dagboek leek echter precies te weten wat er moest gebeuren.
“Schrijf gewoon ‘ik wil weer landen’,” zei het dagboek kalm.
Sam deed wat hem werd gezegd en al snel voelde hij zich weer stevig op de grond staan, met beide voeten veilig op aarde.
“Dat was fantastisch!” zei Sam tegen het dagboek terwijl hij nog steeds nagenoot van zijn avontuur. “Wat kan ik nog meer doen?”
Het dagboek antwoordde: “Je kunt alles schrijven wat je maar wilt! Maar onthoud: gebruik je kracht verstandig.”
Sam knikte enthousiast en begon te experimenteren met verschillende wensen. Hij schreef over een reusachtige chocoladefabriek waar elke snoepje gratis was, over avonturen met dinosaurussen die hem rondleidden door hun wereld, en zelfs over vrienden die konden toveren!
Maar naarmate dagen verstreken, merkte Sam dat sommige verhalen minder goed uitpakten dan andere. Een keer had hij geschreven dat alle huisdieren konden praten, maar toen begonnen ze allemaal tegelijk te schreeuwen om aandacht!
“Dit is chaos!” riep Sam wanhopig terwijl katten miauwden als opera-zangers en honden blafte als rocksterren.
Het duurde even voordat alles weer normaal werd – vooral omdat één van de honden besloot om het huiswerk van Sams zusje op te eten!
Op een avond zat Sam stilletjes na te denken over wat er allemaal gebeurd was toen er plotseling iets vreemds gebeurde: het dagboek begon opnieuw te gloeien zonder dat hij iets had geschreven.
“Sam,” sprak het dagboek met een serieuze toon, “er is iets belangrijks waar we over moeten praten.”
Sam voelde zijn hart sneller kloppen. Wat kon er zo belangrijk zijn?
“Er is iemand in gevaar,” vervolgde het dagboek somberder dan ooit tevoren. “Een meisje genaamd Lila heeft jouw hulp nodig.”
Lila was een klasgenoot van Sam die altijd vriendelijk en behulpzaam was geweest tegen iedereen in hun dorp. Ze had onlangs haar favoriete teddybeer verloren tijdens een schooluitje naar het bos.
“Ik moet haar helpen!” zei Sam vastberaden.
“Schrijf ‘ik wil naar Lila’,” instrueerde het dagboek.
Sam schreef snel deze zin en voordat hij het wist stond hij midden in het bos waar Lila laatst geweest was. De zon scheen fel door de bladeren heen terwijl vogels vrolijk zongen boven hem.
Hij zag Lila zitten op een boomstronk, haar gezicht vol verdrietige tranen terwijl ze naar beneden keek naar haar lege handen.
“Hoi Lila,” zei Sam zachtjes terwijl hij naast haar ging zitten. “Wat is er aan de hand?”
“Oh, Sam,” snikte ze tussen haar tranen door, “ik ben mijn teddybeer kwijtgeraakt! Ik kan me niet voorstellen hoe ik zonder hem verder moet.”
Sam dacht even na voordat hij zei: “Geen zorgen! We gaan hem samen zoeken!”
Ze stonden op en begonnen samen door het bos te lopen, roepend naar Teddy – zoals Lila haar beer noemde – alsof ze zojuist verloren was gegaan tijdens verstoppertje spelen.
Na enige tijd vonden ze sporen van Teddy’s avonturen; hier lag wat plukjes vacht tussen takken verstopt; daar lag zelfs één van Teddy’s kleine knoopogen half begraven onder bladeren!
Plotseling hoorde Lila iets achter hen ritselen… Ze draaide zich snel om maar zag niets anders dan schaduwspel tussen bomen bij ondergang van zonlicht…
“Ik weet zeker dat Teddy hier ergens moet zijn!” zei ze hoopvol terwijl ze verder zocht met nieuwe moed in haar hart.
En toen… daar lag Teddy! Gevangen onder takken bij een grote eik! Het leek alsof Teddy ook aan avontuur had meegedaan!
Lila’s gezicht lichtte volledig op toen ze haar teddybeer eindelijk vond! Ze rende ernaartoe alsof ze net goud had ontdekt!
“Oh Teddy! Ik heb je gemist!” riep ze blij terwijl ze hem stevig vasthield als nooit tevoren.
Sam glimlachte tevreden; dit moment maakte al die eerdere chaos meer dan waardig!
“Nogmaals bedankt voor je hulp,” zei Lila dankbaar tegen hem toen ze samen terugliepen naar huis met Teddy veilig onder haar arm geklemd…
Die avond schreef Sam weer in zijn magische dagboek:
“Vandaag heb ik geleerd dat echte vriendschap belangrijker is dan welke magie ook.”
Het boek glinsterde opnieuw als antwoord; deze keer leek zelfs heel zachtjes stralen uit iedere lettergreep…
En zo leefde Sam verder met vele avonturen dankzij Het Magische Dagboek – maar nu wist hij beter wanneer magie echt nodig was… En vooral wanneer niet!
En zo eindigt ons verhaal… of misschien begint hier pas echt iets moois? Want wie weet welke wonderlijke dingen morgen zullen komen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes