Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Verloren Ster**
Er was eens, hoog boven de wolken, een prachtig sterrenstelsel dat bekend stond als het Sterrenrijk. In dit rijk woonden de meest schitterende sterren die je je maar kon voorstellen. Ze twinkelden en fonkelden in de nachtelijke hemel, en elke ster had zijn eigen unieke kleur en karakter. Maar onder al die schittering was er één ster die opviel: Stella, de vrolijkste ster van het hele Sterrenrijk.
Stella was niet zomaar een ster; ze had een gouden gloed die iedereen om haar heen blij maakte. Ze danste elke nacht met de andere sterren en vertelde hen verhalen over de aarde. De sterren luisterden ademloos naar haar avonturen over kinderen die dromen maakten, over de maan die hen in slaap wiegde en over de prachtige regenbogen die na een regenbui verschenen.
Op een dag, terwijl Stella aan het dansen was met haar vrienden, merkte ze iets vreemds op. Een donkere schaduw gleed over het Sterrenrijk. Het was geen gewone schaduw; het leek wel een grote, dreigende wolk die alles om zich heen opslokte. De andere sterren werden bang en stopten met dansen.
"Wat is dat?" vroeg Lumo, een kleine blauwe ster met sprankelende ogen.
"Ik weet het niet," antwoordde Stella met een trillende stem. "Maar we moeten voorzichtig zijn!"
Terwijl ze sprak, kwam de schaduw dichterbij en voor ze het wisten, werd Stella omhuld door duisternis. Ze voelde zich lichtjes verward toen ze plotseling werd weggesleurd uit het Sterrenrijk! De andere sterren keken machteloos toe terwijl hun beste vriendin verdween in de duisternis.
Stella viel en viel, door de lucht als een vallende ster. Ze landde met een plof op aarde, recht in het midden van een drukke stad vol lichtjes en geluiden. Verward keek ze om zich heen. Wat was dit voor plek? Waar waren al haar vrienden?
Terwijl ze daar lag te twijfelen wat te doen, kwam er een klein meisje voorbij rennen. Haar naam was Lila en ze had grote bruine ogen vol verwondering. Toen Lila Stella zag liggen, stopte ze meteen.
“Wat ben jij?” vroeg Lila nieuwsgierig terwijl ze naar de glinsterende ster keek.
“Ik ben Stella,” zei de ster met een zachte stem. “Ik ben verloren… ik kom uit het Sterrenrijk.”
Lila’s ogen werden groot van verbazing. “Een echte ster! Dit is geweldig! Maar hoe kom je weer thuis?”
Stella zuchtte diep. “Ik weet het niet… Ik moet terug naar mijn vrienden.”
Lila dacht even na en zei toen: “Misschien kunnen we samen iets bedenken! Ik heb altijd al gedroomd om naar de sterren te gaan!”
Stella glimlachte voor het eerst sinds haar val. “Dat zou geweldig zijn! Maar hoe kunnen wij dat doen?”
Lila had een idee! “We kunnen een raket bouwen! Dan kunnen we je terugbrengen naar je huis!”
En zo begon hun avontuur. Lila nam Stella mee naar haar huis waar ze allerlei spullen verzamelde: kartonnen dozen, oude flessen en zelfs wat verf om hun raket mooi te maken. Terwijl ze aan hun project werkten, vertelde Stella Lila meer over het Sterrenrijk en hoe elke ster zijn eigen verhaal had.
“Wist je dat er zelfs sterren zijn die kunnen zingen?” vroeg Stella enthousiast.
“Echt waar? Dat wil ik horen!” zei Lila lachend.
Ze werkten dagenlang aan hun raket en maakten er iets heel bijzonders van: hij was versierd met glitters en kleuren die leken op de nachtelijke hemel zelf.
Op een avond waren ze eindelijk klaar! De raket stond trots in Lila’s achtertuin, klaar voor vertrek. Met veel enthousiasme keken ze naar elkaar.
“Dit is ons moment!” zei Lila vastberaden.
Ze stapten in de raket en telden af: “Drie… twee… één… VUUR!” En met dat schreeuw steeg de raket op in de lucht!
De raket vloog hoger dan ooit tevoren; door wolken heen tot bovenin de lucht waar alleen maar sterren waren. Stella voelde zich weer thuis terwijl ze door het Sterrenrijk vlogen!
Maar toen gebeurde er iets onverwachts: plotseling begon hun raket te trillen! Een luide knal weerklonk door de lucht en één van de motoren viel uit!
“Oh nee!” gilde Lila terwijl ze probeerde controle te houden over de raket.
“Blijf kalm!” riep Stella terwijl ze haar gouden gloed gebruikte om wat licht te geven in deze donkere situatie.
Met veel moeite lukte het hen om weer stabiliteit te krijgen, maar nu waren ze ver van huis geraakt!
“Wat nu?” vroeg Lila angstig terwijl haar hart sneller klopte.
“We moeten onze weg terugvinden,” zei Stella vastberaden ondanks haar angst.
Samen gebruikten ze hun creativiteit; Stella gebruikte haar licht om constellaties te creëren zodat zij konden navigeren door het Sterrenrijk terug naar hun thuisbasis waar alle andere sterren op hen wachtten.
Na wat leek op uren vliegen kwamen zij eindelijk aan bij het hart van het Sterrenrijk waar alle andere sterren hen stonden op te wachten!
“Stella!” riepen zij allemaal blij tegelijk toen zij veilig landden op een zachte wolk tussen hen in.
Lila voelde zich zo gelukkig dat zij ook deel uitmaakte van deze magische wereld vol liefde en vriendschap tussen alle sterren!
“Ik moet gaan,” zei Lila verdrietig maar ook blij omdat zij zo’n bijzonder avontuur had meegemaakt samen met haar nieuwe vriendinnetje Stella.
“Kom terug wanneer je wilt!” zei Stella terwijl zij nog steeds straalde van blijdschap omdat zij weer thuis was bij al haar vrienden!
En zo keerde Lila terug naar aarde met verhalen over sterren die konden dansen én zingen! En hoewel zij nu weer alleen was zonder haar vriendinnetje, wist zij dat er altijd magie zou blijven bestaan tussen hen – zelfs als zij niet samen waren!
Vanaf dat moment keek Lila elke nacht omhoog naar de sterrenhemel – wetende dat één daarvan altijd speciaal voor haar zou blijven stralen: haar vriendinnetje Stella – De Verloren Ster die nooit meer verloren zou raken dankzij hun bijzondere vriendschap!
En zo eindigt ons verhaal over vriendschap tussen twee werelden – eentje vol dromen én hoop – want zelfs als dingen soms moeilijk lijken is er altijd licht aan het einde van elke donkere tunnel als je maar blijft geloven in jezelf én elkaar!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes