Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Dappere Haan en de Zachte Wind**
Er was eens, in een klein en vredig dorpje genaamd Zonnelicht, een dappere haan met de naam Henk. Henk was niet zomaar een haan; hij had een prachtige, glanzende verenpracht die in de zon schitterde als goud. Hij woonde op de boerderij van oude boer Jan, die altijd vrolijk was en het liefst zijn tijd doorbracht met het verzorgen van zijn dieren.
Elke ochtend, wanneer de zon opkwam en de lucht gevuld was met de geur van versgemaaid gras, kraaide Henk luidkeels: “Kukeleku! De dag is begonnen!” Zijn krachtige stem weerklonk door het hele dorp en wekte iedereen uit hun dromen. De kinderen renden naar buiten om te spelen, terwijl de volwassenen zich klaarmaakten voor hun dagelijkse taken. Maar er was één ding dat Henk nog meer wilde dan alleen maar kraaien; hij wilde avonturen beleven!
Op een dag, terwijl Henk op zijn favoriete tak zat te genieten van het uitzicht over het veld, voelde hij een zachte bries door zijn veren waaien. Het was geen gewone wind; het voelde alsof het iets bijzonders met zich meebracht. “Wat zou dat kunnen zijn?” vroeg Henk zich af. En net op dat moment hoorde hij een fluisterstem die hem riep: “Henk! Henk! Kom hier!”
Verbaasd keek Henk om zich heen, maar hij zag niemand. “Wie roept mij?” vroeg hij hardop. De zachte wind fluisterde opnieuw: “Ik ben de Zachte Wind, en ik heb iets belangrijks te vertellen!”
Henk sprong van zijn tak en zei vol enthousiasme: “Wat is er aan de hand? Ik ben altijd klaar voor avontuur!”
“Er is een groot probleem in het verre Bos van Verlangen,” legde de Zachte Wind uit. “De dieren daar hebben hulp nodig! Een boze wolf heeft hen bang gemaakt en nu durven ze niet meer buiten te komen.”
Henk voelde meteen dat dit zijn kans was om dapperheid te tonen. “Ik ga helpen!” riep hij vastberaden. De Zachte Wind blies blij door zijn veren en zei: “Neem je vrienden mee! Samen staan jullie sterker.”
En zo begon Henk aan zijn avontuur. Hij verzamelde al zijn vrienden van de boerderij: Muisje Mieke, het slimme muisje met een groot hart; Kiki, het vrolijke konijn dat altijd klaarstond om te springen; en zelfs Berta, de oude schildpad die meer wijsheid had dan alle anderen samen.
“Jullie gaan toch niet denken dat we naar dat gevaarlijke bos gaan?” vroeg Berta met haar trage stem. “Wat als die wolf ons vangt?”
“Maar we kunnen niet toekijken terwijl andere dieren bang zijn,” antwoordde Henk vastberaden. “We moeten ze helpen!”
Met hun harten vol moed vertrokken ze naar het Bos van Verlangen. De Zachte Wind leidde hen langs kronkelige paden en door groene velden vol bloemen die dansten in de bries. Onderweg maakten ze grappen over wat ze zouden doen als ze de wolf tegenkwamen.
“Ik zal hem mijn mooiste kraai laten horen!” lachte Henk.
“En ik zal hem laten zien hoe snel ik kan springen!” voegde Kiki toe.
Mieke zei met een knipoog: “En ik zal hem gewoon voorbij rennen! Hij zal nooit zien wat hem overkomt!”
Berta schudde haar hoofd lachend: “Jullie hebben misschien snelheid, maar ik heb geduld! En soms is dat ook belangrijk.”
Na uren lopen bereikten ze eindelijk het Bos van Verlangen. Het was er stil en somber; zelfs de bomen leken bang te zijn voor wat er gebeurde. Plotseling hoorden ze een diep gegrom achter een grote boom.
“Dat moet die wolf wel zijn,” fluisterde Mieke angstig.
“Laten we voorzichtig zijn,” zei Henk terwijl hij vooruit stapte. Ze kropen langzaam dichterbij totdat ze eindelijk oog in oog stonden met de grote boze wolf.
De wolf had scherpe tanden en felle ogen die glinsterden als sterren in de nacht. Hij keek naar hen met een grijns die niets goeds beloofde.
“Wat komen jullie hier doen?” gromde hij dreigend.
Henk voelde zijn hart sneller kloppen, maar hij herinnerde zich waarom ze hier waren. Met al zijn moed stapte hij naar voren en zei: “Wij komen jullie helpen! We willen niet dat je andere dieren bang maakt!”
De wolf keek verrast naar deze dappere haan die zo moedig sprak tegen hem. Maar in plaats van boos te worden, begon hij te lachen: “Jij? Een haan? Wat kun jij nou doen?”
“Ik ben misschien klein,” antwoordde Henk zelfverzekerd, “maar ik heb vrienden bij me die ook moedig zijn.”
Kiki sprong naar voren en zei: “Ja! Wij laten ons niet bang maken door jou!” Mieke knikte enthousiast terwijl Berta langzaam dichterbij kwam.
De wolf werd steeds nieuwsgieriger naar deze groep ongewone vrienden die zo dapper waren om hem uit te dagen. Misschien was er meer aan hen dan alleen maar hun uiterlijk.
“Waarom maken jullie je eigenlijk druk om andere dieren?” vroeg de wolf nu minder dreigend.
Henk besloot eerlijk te antwoorden: “Omdat iedereen recht heeft om gelukkig te leven zonder angst.”
De woorden raakten iets diep van binnen bij de wolf; niemand had ooit zo tegen hem gesproken zonder bang te zijn voor wat er zou kunnen gebeuren.
“Ik… ik weet niet of ik kan veranderen,” mompelde hij zachtjes.
“Je kunt altijd veranderen,” zei Berta wijsheid uitstralend. “Iedereen kan leren om vriendelijker te zijn.”
Na enkele momenten van stilte keek de wolf opzij naar al deze moedige dieren voor hem en voelde iets warms in zijn hart groeien – iets wat hij al lange tijd niet had gevoeld: vriendschap.
“Ik wil proberen beter te worden,” zei hij uiteindelijk met een trilling in zijn stem.
Henk kon het bijna niet geloven! Met vreugde sprongen al zijn vrienden rond hem heen terwijl ze juichten voor hun nieuwe vriend – zelfs Kiki deed enkele vrolijke sprongetjes!
Vanaf die dag veranderde alles in het Bos van Verlangen. De wolf hielp andere dieren leren hoe zij ook vriendelijk konden worden en samen zorgden zij ervoor dat niemand meer bang hoefde te zijn.
En elke ochtend als Henk weer thuis kwam op boerderij Jan kraaide hij nog steeds luidkeels: "Kukeleku! De dag is begonnen!" Maar nu wist iedereen dat zelfs dappere hanen zoals hij soms hulp nodig hadden – vooral als er zachte winden waren die hen leidden naar avontuur!
Zo leefden zij nog lang en gelukkig – samen met hun nieuwe vriend, de eens zo boze wolf, die nu bekend stond als Wout – Wout de Vriendelijke Wolf!
En elke keer als er weer een zachte wind waaide door Zonnelicht, wisten alle dieren dat er weer avonturen zouden komen… avonturen waarin vriendschap altijd overwon!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes