Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sammy en het Verborgen Kasteel in het Bos**
Er was eens een nieuwsgierige jongen genaamd Sammy. Hij woonde in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt, mysterieus bos. Het bos was niet zomaar een bos; het was een plek vol geheimen, oude legendes en verhalen die van generatie op generatie werden doorgegeven. De volwassenen in het dorp waarschuwden de kinderen vaak om niet te ver het bos in te gaan, omdat er vreemde dingen gebeurden en niemand precies wist wat er zich achter de hoge bomen bevond.
Op een zonnige ochtend besloot Sammy dat hij genoeg had van de verhalen. “Wat kan er nu zo eng zijn aan een paar bomen?” dacht hij bij zichzelf terwijl hij zijn rugzak vulde met lekkernijen: een paar boterhammen met pindakaas, een appel en zijn favoriete koekjes. “Ik ga op avontuur!” riep hij enthousiast.
Met zijn rugzak stevig op zijn rug begon Sammy aan zijn reis naar het bos. De zon scheen fel en de vogels zongen vrolijk hun liedjes. Toen hij de rand van het bos bereikte, voelde hij een mix van spanning en angst. De bomen leken wel te fluisteren, alsof ze hem welkom heetten of misschien wel waarschuwden om om te keren.
“Kom op, Sammy! Je bent dapper!” zei hij tegen zichzelf terwijl hij het bos binnenstapte. De lucht werd koeler en de geluiden van het dorp vervaagden langzaam. Terwijl hij verder liep, merkte hij dat de bomen steeds dichter bij elkaar stonden en dat er overal kleurrijke bloemen groeiden. Het was prachtig! Maar naarmate hij dieper het bos in ging, begon hij zich af te vragen of dit wel zo’n goed idee was.
Na een tijdje lopen kwam Sammy bij een open plek waar de zonnestralen door de bladeren vielen als gouden stralen licht. In het midden van deze open plek stond iets ongelooflijks: een oud kasteel! Het kasteel was bedekt met klimop en bloemen die uit de stenen groeiden. Het leek wel alsof de natuur het kasteel wilde verbergen voor nieuwsgierige ogen.
“Wauw!” zei Sammy met grote ogen. “Een echt kasteel!” Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en besloot dichterbij te gaan kijken. Terwijl hij naar de grote houten poort liep, hoorde hij ineens een vreemd geluid achter zich – alsof iemand hem volgde!
Sammy draaide zich snel om, maar er was niemand te zien. “Zou ik alleen zijn?” vroeg hij zich af terwijl zijn hart sneller klopte. Maar toen bedacht hij dat misschien iemand anders ook op avontuur was! Dat gaf hem moed.
Met één diepe ademhaling duwde Sammy tegen de zware poort van het kasteel en tot zijn verbazing ging deze langzaam open met een krakend geluid dat klonk als oude scharnieren die jaren niet waren gebruikt. Binnenin zag alles er nog ouder uit dan buiten; stof lag overal en spinnenwebben hingen als sluier over meubels die ooit prachtig waren geweest.
“Dit is echt spannend!” fluisterde Sammy tegen zichzelf terwijl hij voorzichtig verder liep.
Plotseling hoorde hij weer dat vreemde geluid: “Krrr… Krrr…” Het klonk nu dichterbij! Sammy’s hart bonsde in zijn borstkas als een trommel terwijl hij zich omdraaide naar de bron van het geluid.
Tot zijn grote verbazing zag hij daar geen monster of spook – maar een kleine, schattige eekhoorn! Het diertje keek hem met grote ogen aan alsof ook zij verrast was door Sammy’s aanwezigheid.
“Wat doe jij hier?” vroeg Sammy lachend tegen de eekhoorn, die nu nieuwsgierig dichterbij kwam hoppen.
“Krrr… Krrr…,” antwoordde de eekhoorn zoals alleen eekhoorns dat kunnen doen, wat voor Sammy klonk als: “Ik ben hier al heel lang! Dit is mijn huis!”
Sammy kon niet anders dan lachen om dit kleine beestje dat zo vol zelfvertrouwen sprak over zijn ‘huis’. “Ik ben Sammy,” stelde hij zichzelf voor. “En ik ben hier op avontuur!”
De eekhoorn knikte enthousiast met haar pluizige staart omhoog gestoken. “Ik ben Ella! Wil je me helpen? Er is iets heel belangrijks dat we moeten vinden!”
Sammy’s nieuwsgierigheid werd nog groter. “Wat moeten we vinden?”
Ella sprong op en neer van enthousiasme: “Er is volgens legendes hier in dit kasteel verborgen goud! Maar niet zomaar goud; dit goud heeft magische krachten!”
Sammy’s ogen glinsterden bij deze woorden. Magisch goud? Dat klonk als iets uit een sprookje! “Laten we gaan zoeken!” riep hij enthousiast.
Samen begonnen ze aan hun zoektocht door het kasteel. Ze doorzochten kamers vol oude meubels en vergeten schatten: versleten boeken vol verhalen over dappere ridderlijke avonturen, schilderijen van koningen en koninginnen die ooit regeerden vanuit dit kasteel, en zelfs oude wapens die glansden in het zachte licht dat door gebroken ramen viel.
Na uren zoeken zonder resultaat begon Sammy zich af te vragen of ze ooit iets zouden vinden. Ella merkte zijn somberheid op: “Maak je geen zorgen, Sammy! Soms kost het tijd voordat je iets waardevols vindt.”
Net toen ze bijna wilden opgeven, ontdekte Ella iets glinsterends onder een oude tapijt in wat eens de eetkamer moet zijn geweest. Ze trok eraan met al haar kracht totdat ze eindelijk iets omhoog tilde – een kleine gouden sleutel!
“Dit moet belangrijk zijn!” zei Ella blij terwijl ze haar staart heen en weer zwiepte van enthousiasme.
“Waar zou deze sleutel voor kunnen dienen?” vroeg Sammy terwijl ze samen verder zochten naar sloten die bij hun vondst pasten.
Ze kwamen uiteindelijk terecht bij grote dubbele deuren aan het einde van de gang die versierd waren met ingewikkelde patronen van bloemen en dieren uit lang vervlogen tijden. Opgewonden stopte Ella haar sleutel in het slot – zou deze passen?
Met één draai ging de deur open met een zuchtend geluid alsof het eeuwen had geduurd voordat iemand deze had geopend!
Achter de deur bevond zich een enorme kamer vol schitterend licht! In het midden stond een prachtige troon gemaakt van puur goud versierd met edelstenen die fonkelden als sterren aan de nachtelijke hemel.
“Dit moet wel dé troon van de koning geweest zijn!” zei Sammy verwonderd terwijl ze samen naar binnen stapten.
Maar wat hen nog meer verraste was wat er naast de troon stond: enorme stapels gouden munten! Niet zomaar goud; elke munt leek te gloeien met magie!
Ella sprong blij rondjes: “We hebben gevonden wat we zochten!”
Maar net toen ze wilden juichen hoorden ze ineens voetstappen achter hen – zware stappen die steeds dichterbij kwamen!
Sammy's hart sloeg over; wie zou daar kunnen komen? Was dit misschien toch geen veilig avontuur?
Ze verstopten zich snel achter één van de grote pilaren terwijl ze hun adem inhielden – wie of wat zou hen nu bedreigen?
Tot hun verbazing verscheen er geen monster of boze geest maar… Een oude man met lange witte haren gekleed in prachtige gewaden! Zijn ogen straalden wijsheid uit zoals alleen iemand kan hebben die eeuwen heeft geleefd.
“Wie durft mijn kasteel binnen te dringen?” vroeg hij met krachtige stem maar zonder boosheid; eerder nieuwsgierig naar wie deze indringers waren.
Sammy voelde hoe alle moed hem even ontbrak maar Ella nam snel het woord: “Wij kwamen om jullie magische goud te vinden!”
De oude man lachte zachtjes: “Ahh… jonge avonturiers.” Hij knikte goedkeurend naar hen beiden voordat hij verder sprak: “Dit goud is niet zomaar goud; alleen zij die puur van hart zijn mogen hiervan profiteren.”
Sammy keek verwonderd naar Ella; zouden zij dan misschien recht hebben op dit magische goud?
De man vervolgde: "Jullie hebben moed getoond door dit kasteel binnen te treden zonder angst voor onbekenden.” Hij maakte gebaren richting hen beiden zodat ze dichterbij konden komen voor uitleg over wat hen nu te wachten stond…
En zo vertelde deze mysterieuze man hen verhalen over hoe belangrijk vriendschap is boven alles; hoe echte rijkdom niet altijd gaat om materiële zaken maar vooral om liefdevolle momenten samen beleven…
Uiteindelijk gaf deze wijze man hen elk één gouden munt mee als teken voor hun dapperheid én vriendschap - want niets is kostbaarder dan echte kameraadschap!
Met hun harten vol vreugde verlieten Sammy & Ella samen eindelijk dit verborgen kasteel - wetende dat ze samen avonturen hadden beleefd waar niemand ooit meer over zou horen… En dat soms zelfs verborgen kastelen prachtige geheimen kunnen onthullen wanneer je durft te geloven in magie!
En zo eindigde hun avontuur - maar wie weet welke nieuwe avonturen nog zouden komen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes