Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Raam naar een Andere Wereld**
Er was eens, in een klein dorpje genaamd Zonnedal, een meisje met de naam Lotte. Lotte was een nieuwsgierig en dromerig kind van tien jaar. Ze had een grote passie voor avontuur en fantasie. Elke dag na schooltijd rende ze naar haar favoriete plek: de oude, vergeten zolder van haar grootouders. De zolder was vol met oude spullen, zoals stoffige boeken, versleten meubels en mysterieuze dozen vol met herinneringen.
Op een zonnige middag, terwijl de vogels vrolijk floten en de zon door het raam scheen, besloot Lotte om weer eens naar de zolder te gaan. Ze klom de krakende trap op en duwde de zware deur open. Het rook er naar oud hout en een vleugje schimmel. Maar dat maakte haar niets uit; ze voelde zich altijd thuis tussen al die vergeten schatten.
Lotte begon te zoeken tussen de spullen. Ze vond oude poppen, boeken met versleten kaften en zelfs een antieke spiegel die zo groot was dat ze er bijna helemaal in kon verdwijnen. Terwijl ze door de zolder snuffelde, viel haar oog op iets bijzonders: een oud raam zonder muur eromheen. Het raam hing aan het plafond, omringd door spinnenwebben en stof.
"Wat is dit voor iets raars?" vroeg Lotte zich af terwijl ze dichterbij kwam. Het raam had geen glas, maar leek te stralen in allerlei kleuren van de regenboog. Toen ze het aanraakte, voelde ze een vreemde trilling door haar vingers gaan.
Plotseling hoorde ze een zachte stem die vanuit het raam leek te komen: "Lotte... kom dichterbij..."
Lotte keek om zich heen, maar er was niemand anders op de zolder. Haar hart klopte in haar keel van spanning en nieuwsgierigheid. "Wie bent u?" vroeg ze voorzichtig.
"Ik ben Aurelia," zei de stem. "Ik ben de bewaker van dit magische raam dat leidt naar andere werelden."
Lotte's ogen werden groot van verbazing. "Andere werelden? Bestaan die echt?"
"Ja," antwoordde Aurelia met een glimlach die Lotte niet kon zien maar wel voelde. "Als je door dit raam kijkt, kun je andere plaatsen zien waar magie bestaat."
Zonder na te denken stapte Lotte dichterbij het raam en keek erin. Wat ze zag deed haar adem stokken: kleurrijke bossen vol zingende vogels, pratende dieren die dansen op bloemenvelden en kastelen gemaakt van snoepgoed! "Wauw!" riep Lotte uit.
"Wil je erheen?" vroeg Aurelia.
Lotte knikte enthousiast. "Ja! Maar hoe?"
"Je moet geloven in magie," zei Aurelia zachtjes. "En je moet bereid zijn om je angsten onder ogen te zien."
Met een sprongetje in haar hart zei Lotte: "Ik ben er klaar voor!"
Aurelia sprak enkele woorden in een onbekende taal en plotseling begon het raam te glinsteren als sterren aan de nachtelijke hemel. Een lichte nevel kwam uit het raam omhoog en omhulde Lotte als een warme omhelzing.
Voordat ze het wist, werd alles om haar heen wazig en toen helderder dan ooit tevoren! Ze stond nu in een betoverend bos vol met kleurrijke bloemen die leken te lachen wanneer ze voorbij liep.
"Welkom in Fantasia!" zei Aurelia terwijl ze naast haar verscheen in glinsterende kledij.
Lotte kon niet geloven wat ze zag; overal om haar heen waren wezens die eruitzagen als iets uit haar wildste dromen! Een grote blauwe draak vloog boven hen heen terwijl hij vuurspuwend zijn weg vervolgde naar wat leek op een feestmaal van gigantische vruchten.
“Dit is geweldig!” juichte Lotte terwijl ze rondkeek met grote ogen vol verwondering.
“Maar pas op,” waarschuwde Aurelia plotseling serieus, “niet alles hier is zo vriendelijk als het lijkt.”
Net toen Lotte dat wilde vragen, hoorde ze plotseling geschreeuw achter zich komen! Ze draaide zich om en zag dat twee kleine elfjes werden achtervolgd door een enorme schaduwachtige figuur – het leek wel een monster!
“Help ons!” gilde één van de elfjes terwijl hij over zijn schouder keek naar het monster dat hen achterna zat.
Lotte voelde adrenaline door haar lijf gieren; dit was spannend! “We moeten hen helpen!” riep ze tegen Aurelia.
Aurelia knikte instemmend maar zei ook: “We moeten slim zijn.”
Met vastberadenheid renden Lotte en Aurelia naar voren om de elfjes te redden. “Wat moeten we doen?” vroeg Lotte snel terwijl ze probeerde niet bang te zijn voor het monster dat steeds dichterbij kwam.
“Distractie!” zei Aurelia snel terwijl zij enkele magische woorden mumblede.
Met één beweging toverde zij kleurrijke lichtballen die rondvlogen als vuurvliegjes! Het monster stopte even verrast waardoor de elfjes hun kans grepen om weg te vliegen!
“Nu!” riep Aurelia terwijl zij nog meer lichtballen creëerde zodat het monster afgeleid bleef.
Lotte greep deze kans aan om samen met de elfjes weg te rennen naar veiligheid achter enkele grote bomen.
“Dank je wel!” zei één van de elfjes buiten adem maar vol vreugde toen zij veilig waren.
“Geen probleem,” zei Lotte trots maar ook nog steeds wat angstig.
Aurelia kwam naast hen staan en glimlachte trots naar Lotte.
“Je hebt moed getoond,” zei zij bewonderend tegen Lotte.
Maar voordat zij verder konden praten hoorden zij weer gekrijs – dit keer vanuit dezelfde richting waar het monster vandaan kwam!
“Oh nee,” fluisterde één van de elfjes bang.
Het monster had hen gevolgd!
De spanning steeg opnieuw; wat moesten zij nu doen?
“We moeten samenwerken,” stelde Lotte voor terwijl zij diep ademhaalde.
Aurelia knikte instemmend maar voegde eraan toe: “We hebben allemaal onze eigen krachten.”
De elfjes spraken snel met elkaar over hun eigen speciale gaven – eentje kon bijvoorbeeld prachtige bloemen laten groeien die hun geur gebruikten als afleiding voor vijanden!
En zo ontstond er binnen enkele seconden een plan waarbij iedereen zijn of haar unieke kracht zou inzetten!
Terwijl het monster dichterbij kwam begonnen alle elfjes samen hun magie aan te roepen; bloemen groeiden razendsnel rondom hen tot hoge muren waardoor geen enkel geluid meer doordrong!
Het monster stopte even perplex maar begon al snel woedend tegen deze nieuwe barrière aan te slaan...
Terwijl iedereen druk bezig was zorgde Lotte ervoor dat zij ook iets deed – zij verzamelde al haar moed bij elkaar en riep uit: “Jij kunt ons niet pakken!”
Haar krachtige stem weerklonk doorheen Fantasia waardoor zelfs sommige dieren stil werden...
Het monster stopte even met slaan tegen muren gemaakt uit bloemen omdat hij verrast was door deze dappere uitspraak!
En net op dat moment kwamen alle magische krachten samen tot één krachtige straal licht die recht op het monster afkwam!
Een felle flits vulde lucht rondom hen waarna alles stil viel...
Toen langzaam weer helder werd zagen zij tot hun verbazing hoe het monster veranderd was in iets heel anders – namelijk...
Een kleine schattige puppy?!
Iedereen barstte in lachen uit; zelfs Aurelia kon zich niet meer bedwingen!
“Ik geloof dat hij gewoon vrienden wilde maken,” lachte één van de elfjes.
De puppy kwispelde vrolijk met zijn staart alsof hij blij was eindelijk vrijgelaten te zijn!
Vanuit deze ervaring leerde iedereen iets belangrijks over vriendschap; soms lijkt iemand misschien eng of bedreigend maar diep van binnen kan er veel meer schuilgaan...
Na deze spannende gebeurtenis vroegen alle wezens of Lotte bij hen wilde blijven voor nog meer avonturen maar uiteindelijk wist zij dat thuis ook belangrijk was - dus nam afscheid met beloftes terug te keren zodra mogelijk!
En zo keerde onze dappere heldin terug via hetzelfde magische raam waar alles begon...
Toen zij weer veilig op zolder stond voelde alles anders dan eerder - alsof magie overal aanwezig was zelfs daar!
Met nieuwe verhalen vol vriendschap & moed keerde onze dappere heldin terug naar school waar elke dag opnieuw avontuur wachtte - want wie weet wat er nog meer achter andere ramen verborgen ligt?
En zo eindigt ons verhaal over ‘Het Raam naar Een Andere Wereld’...
Maar wie weet? Misschien kijk jij binnenkort ook eens goed achter jouw eigen ramen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes