Er was eens een meisje genaamd Luna. Ze had grote, nieuwsgierige ogen die glinsterden als sterren en een hart vol dromen. Luna woonde in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos, waar de bomen fluisterden en de bloemen hun geheimen deelden. Maar het allerliefste keek Luna naar de sterrenhemel. Elke nacht, als de maan helder scheen, ging ze op haar favoriete plekje zitten: een oude boomstronk in haar achtertuin. Daar kon ze urenlang naar de sterren staren en zich voorstellen dat ze op avontuur ging in het sterrenstelsel.
Op een avond, terwijl ze naar de sterren keek, zag ze iets bijzonders. Een felgroene ster flitste voorbij en liet een glinsterend spoor achter zich. "Wauw!" riep Luna uit. "Dat moet wel een vallende ster zijn!" Ze sloot haar ogen en deed een wens: "Ik wens dat ik op reis kan gaan door het sterrenstelsel!"
Tot haar grote verbazing begon de lucht te trillen en verschenen er kleurrijke lichten om haar heen. Voor ze het wist, werd ze omringd door sprankelende sterrenstof dat haar optilde van de grond! "Hé, wacht eens even!" riep Luna terwijl ze omhoog zweefde. De wereld onder haar werd steeds kleiner totdat alles verdween in een zee van licht.
Toen Luna haar ogen opendeed, bevond ze zich op een prachtige planeet met roze gras en paarse bomen die dansten in de wind. "Waar ben ik?" vroeg ze zich af terwijl ze om zich heen keek. Plotseling kwam er een klein, schattig wezentje naar haar toe huppelen. Het had grote oren en een glimlach die van oor tot oor reikte.
"Welkom op Sterrenland!" zei het wezentje met een hoge stem. "Ik ben Twinkle, de gids van deze planeet! Jij bent hier omdat je je wens hebt gedaan om door het sterrenstelsel te reizen!"
Luna kon haar oren niet geloven. "Dit is geweldig! Wat kunnen we doen?" vroeg ze enthousiast.
Twinkle sprong blij op en neer. "We hebben veel te ontdekken! Maar eerst moeten we naar het Sterrenkasteel gaan! Daar woont Koningin Celestia, zij kan ons vertellen wat er allemaal mogelijk is."
Samen met Twinkle begon Luna aan haar avontuur door Sterrenland. Terwijl ze liepen, vertelde Twinkle over alle bijzondere dingen die er waren: "Kijk daar!" wees hij naar een groep dansende sterren die vrolijk rondjes draaiden in de lucht. "Die sterren zijn altijd blij omdat ze samen zijn!"
Luna lachte terwijl ze naar hen keek. Ze voelde zich zo gelukkig! Maar toen zagen ze iets wat hen deed stoppen: er was een grote schaduw die over het gras gleed.
"Wat is dat?" vroeg Luna met enige bezorgdheid.
"Dat is Grijze Wolk," antwoordde Twinkle met een zucht. "Hij komt altijd onze feesten verstoren omdat hij niet gelukkig is."
Luna dacht even na en zei toen: "Misschien kunnen we hem helpen! Wat als we hem uitnodigen voor ons feest?"
Twinkle keek verrast maar ook hoopvol aan Luna: "Dat zou geweldig zijn! Laten we het proberen!"
Ze liepen naar Grijze Wolk toe die somber onder een boom zat te hangen. “Hé daar!” riep Luna vrolijk uit. “Wil je met ons komen feesten? We hebben veel lekkernijen!”
Grijze Wolk keek op met zijn sombere gezicht maar zei niets.
“Als je wilt kunnen we samen dansen!” voegde Luna eraan toe met een brede glimlach.
Na even aarzelen begon Grijze Wolk te glimlachen – heel voorzichtig – maar toch was het al genoeg om zijn kleur iets lichter te maken.
“Echt waar?” vroeg hij verbaasd.
“Ja!” riep Twinkle enthousiast, “Kom mee!”
En zo gebeurde het dat Grijze Wolk hen volgde naar het Sterrenkasteel waar Koningin Celestia hen verwelkomde met open armen.
“Wat fijn dat jullie hier zijn!” zei zij met een warme stem terwijl zij hen uitnodigde voor het grote feest dat net begonnen was.
Het feest was magisch; er waren glinsterende ballonnen die zweefden zonder touwtjes en muziek gemaakt door zingende planeten vulde de lucht met vreugdevolle klanken. Zelfs Grijze Wolk begon te dansen en zijn kleur veranderde van grijs naar lichtblauw!
Na het feest nam Koningin Celestia Luna aside en zei: “Jij hebt iets heel bijzonders gedaan vandaag, lieve Luna.”
“Wat dan?” vroeg Luna nieuwsgierig.
“Je hebt niet alleen jezelf gelukkig gemaakt door deze reis te maken,” zei Celestia terwijl zij vriendelijk glimlachte, “maar je hebt ook iemand anders geholpen om weer blij te worden.”
Luna voelde zich warm van binnen bij deze woorden; dit was meer dan alleen maar avontuur – dit was vriendschap!
Na nog meer avonturen beleefd te hebben in Sterrenland besloot Luna dat het tijd was om terug naar huis te gaan. Met pijn in haar hart nam ze afscheid van Twinkle en Grijze Wolk, die nu helemaal niet meer grijs was maar stralend blauw!
“Vergeet ons niet!” riep Twinkle terwijl hij zwaaide.
“Ik zal jullie nooit vergeten!” beloofde Luna terwijl de sprankelende sterrenstof opnieuw om haar heen danste.
En voor zij het wist bevond ze zich weer op de oude boomstronk in haar achtertuin onder dezelfde heldere sterrenhemel waar alles begon.
Met glinsterende ogen keek Luna omhoog naar de sterren en fluisterde: “Dank jullie wel voor dit avontuur.” En diep van binnen wist ze dat elke ster in de lucht nu ook altijd zou herinneren aan hun bijzondere reis samen door het sterrenstelsel.
En zo eindigt ons verhaal over Luna’s Reis door het Sterrenstelsel – maar wie weet welke avonturen nog komen gaan? Want elke nacht als je goed kijkt naar de sterren kun je misschien wel dromen van nieuwe werelden… En wie weet ontmoet jij ook wel eens Twinkle of zelfs Grijze Wolk!