Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Nora en de Dansende Wolken**
Er was eens een klein meisje genaamd Nora, dat in een schilderachtig dorpje woonde, omringd door groene heuvels en glinsterende rivieren. Nora had een grote liefde voor de natuur en bracht haar dagen vaak door in het bos, waar ze met de dieren speelde en naar de vogels luisterde die vrolijk floten. Maar wat Nora het allerleukste vond, was naar de lucht kijken. Ze kon urenlang naar de wolken staren terwijl ze hun vormen en kleuren bewonderde.
Op een zonnige dag, terwijl ze op een heuvel zat met haar favoriete knuffelbeer, Benny, merkte ze iets bijzonders op. De wolken boven haar leken te bewegen op een manier die ze nog nooit eerder had gezien. Het waren geen gewone wolken; ze dansten! Sommige draaiden rondjes, anderen sprongen omhoog en omlaag alsof ze plezier hadden. Nora kon haar ogen niet geloven.
“Benny, kijk!” riep ze enthousiast terwijl ze naar de lucht wees. “De wolken dansen! Heb je dat ooit gezien?”
Benny zei niets – hij was immers maar een knuffelbeer – maar Nora wist zeker dat hij het ook prachtig vond. Ze besloot om dichterbij te gaan kijken. Met elke stap die ze zette, leek het alsof de wolken haar uitnodigden om mee te doen aan hun dans.
Nora rende naar het hoogste punt van de heuvel en strekte haar armen uit. “Ik wil ook dansen!” riep ze vol vreugde. Tot haar verbazing begonnen de wolken nog wilder te bewegen. Het leek wel alsof ze op Nora’s enthousiasme reageerden!
Plotseling kwam er een zachte bries opzetten die Nora deed huiveren van blijdschap. De lucht vulde zich met een sprankelende magie en voor Nora’s ogen verschenen er drie bijzondere wolkenfiguren: een vrolijke olifant met grote oren, een elegante ballerina met lange rokken en een ondeugende aap die voortdurend grappen maakte.
“Hallo daar!” zei de olifant met een diepe stem. “Ik ben Ollie! We hebben je zien dansen en we willen je graag leren hoe je samen met ons kunt dansen!”
“Ja! Ja! Ja!” juichte Nora terwijl ze enthousiast heen en weer sprong.
De ballerina stelde zich voor als Bella en zei: “We moeten beginnen met enkele eenvoudige stappen! Volg ons gewoon!”
Ollie begon te stampen met zijn grote voeten terwijl Bella sierlijk rondjes draaide in de lucht. De aap, die zichzelf Chimpie noemde, maakte gekke sprongetjes en gooide af en toe wat bladeren in het rond.
Nora volgde hun bewegingen zo goed als ze kon. Ze stampte als Ollie, draaide als Bella en sprong als Chimpie. Al snel voelde het alsof zij ook deel uitmaakte van deze magische wereld van dansende wolken.
“Dit is geweldig!” gilde Nora terwijl ze samen met haar nieuwe vrienden danste. Maar naarmate de tijd verstreek, merkte ze dat de zon begon onder te gaan en dat de kleuren van de lucht veranderden in prachtige tinten oranje en paars.
“Wat gebeurt er?” vroeg Nora bezorgd toen zij zag dat de wolken langzaam begonnen te vervagen.
“We moeten terug naar onze plek in de lucht voordat het donker wordt,” zei Ollie somber.
“Maar ik wil niet dat jullie weggaan!” riep Nora wanhopig uit.
Bella glimlachte vriendelijk: “We kunnen niet blijven hier op aarde, maar we zullen altijd bij je zijn wanneer je naar ons kijkt.”
Chimpie voegde er snel aan toe: “En vergeet niet, als je ooit verdrietig bent of gewoon wilt dansen, kijk dan omhoog! Wij zullen altijd voor je dansen!”
Met die woorden maakten Ollie, Bella en Chimpie zich klaar om afscheid te nemen. Ze vormden samen een prachtige cirkel in de lucht voordat ze één voor één oplosten in het avondgloren.
Nora voelde zich verdrietig toen haar vrienden verdwenen waren, maar tegelijkertijd voelde ze ook iets warms binnenin haar hart – hun woorden gaven haar hoop. Ze beloofde zichzelf dat zij nooit zou vergeten hoe leuk het was om samen te dansen met hen.
De volgende dagen waren gevuld met herinneringen aan die magische ontmoeting. Elke keer als Nora naar boven keek en zag hoe de wolken voorbij dreven, glimlachte ze omdat zij wist dat Ollie, Bella en Chimpie altijd bij haar waren.
Op een dag besloot Nora om iets bijzonders te doen ter ere van haar vrienden uit de lucht. Ze verzamelde al haar vriendjes uit het dorpje – Max, Lisa en Sam – om hen alles te vertellen over wat er gebeurd was op die betoverende dag.
“Ik heb gedanst met wolken!” vertelde zij vol enthousiasme terwijl zij hen meenam naar dezelfde heuvel waar alles begon.
Haar vrienden keken sceptisch maar nieuwsgierig tegelijk. “Wolken kunnen toch niet dansen?” vroeg Max lachend.
Nora lachte terug: “Dat dacht ik ook niet totdat ik het zelf zag! Laten we proberen onze eigen dans te maken!”
En zo begonnen zij allemaal samen te springen, draaien en lachen op de heuveltop onder het stralende zonlicht. Terwijl zij dansten voelden zij zich vrijer dan ooit tevoren; hun gelach vulde de lucht zoals muziek van blije vogels.
Plotseling begon er iets wonderlijks te gebeuren: toen zij hun handen omhoog staken zoals Nora had gedaan tijdens haar eerste ontmoeting met Ollie, Bella en Chimpie, leken zelfs enkele kleine witte wolkjes dichterbij te komen alsof zij nieuwsgierig waren naar deze vrolijke mensen beneden!
“Zie je wel? Wolken kunnen wel degelijk dansen!” riep Lisa blij uit terwijl zij naar boven wees.
Iedereen lachte nog harder nu omdat zij zich realiseerden dat magie soms gewoon om ons heen is; we hoeven alleen maar open te staan voor wat we nog nooit eerder hebben gezien of ervaren!
Die avond gingen alle kinderen moe maar gelukkig terug naar huis na hun onvergetelijke avontuur op de heuveltop vol vreugdevolle herinneringen aan hun eigen ‘dansende wolken’. En hoewel niemand echt geloofde dat echte wolken konden dansen zoals Nora had verteld… diep van binnen wisten zij allemaal dat dromen soms werkelijkheid kunnen worden als wij onze harten openen voor magie!
En zo leefde Nora verder met prachtige herinneringen aan Ollie, Bella en Chimpie – altijd kijkend naar boven wanneer zij wilde dromen of gewoon even wilde lachen… want wie weet? Misschien zou er weer eens iemand komen om samen mee te dansen tussen alle mooie sterren aan deze wonderlijke hemel!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes