Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sophie en het Vergeten Sprookjesboek**
Er was eens een klein meisje genaamd Sophie. Sophie had grote, nieuwsgierige ogen die altijd twinkelden als sterren aan de nachtelijke hemel. Ze woonde in een gezellig huisje aan de rand van een betoverd bos, waar de bomen fluisterden en de bloemen zongen. Sophie hield van avontuur en bracht haar dagen door met het verkennen van het bos, het maken van vriendjes met de dieren en het dromen over verre landen.
Op een zonnige ochtend, terwijl de vogels vrolijk floten en de zonnestralen door de bladeren dansten, besloot Sophie om een nieuwe plek in het bos te verkennen. Ze liep verder dan ooit tevoren, haar hart vol verwachting. Na een tijdje kwam ze bij een oude, vervallen hut die ze nog nooit eerder had gezien. De deur stond op een kier en nieuwsgierigheid dreef haar naar binnen.
De lucht binnen was stoffig en er hing een geur van vergeten verhalen. Terwijl ze rondkeek, viel haar oog op een grote boekenkast vol met boeken die er oud en versleten uitzagen. Eén boek sprong eruit: het had een prachtige kaft met gouden letters die glinsterden in het zachte licht. Het stond op een voetstuk, alsof het wachtte om ontdekt te worden.
Sophie trok het boek voorzichtig uit de kast en blies het stof eraf. Op de kaft stond geschreven: "Het Vergeten Sprookjesboek". Haar hart maakte een sprongetje van blijdschap. "Dit moet wel vol zitten met spannende verhalen!" dacht ze.
Ze opende het boek en tot haar verbazing begon de tekst te gloeien. De woorden leken te dansen op de pagina's terwijl ze las: "Er was eens in een koninkrijk ver weg..." Maar voordat ze verder kon lezen, gebeurde er iets magisch! Een felblauwe lichtstraal schoot uit het boek en omhulde Sophie als een warme omhelzing.
Voordat ze het wist, werd ze naar binnen gezogen! Ze voelde zich licht als een veertje terwijl alles om haar heen draaide. Toen de wereld weer stil viel, stond Sophie niet meer in de hut maar in een prachtig sprookjesland vol kleuren die ze nog nooit eerder had gezien.
"Waar ben ik?" vroeg Sophie verwonderd terwijl ze om zich heen keek. Voor haar stond een vriendelijke elf met glinsterende vleugels die flonkerden als diamanten in de zon.
"Welkom in Fantasia!" zei de elf vrolijk. "Ik ben Lila, en jij bent hier gekomen omdat je dapper genoeg bent om ons verhaal te horen!"
Sophie kon haar oren niet geloven. "Een verhaal? Wat voor verhaal?" vroeg ze enthousiast.
Lila glimlachte geheimzinnig en zei: "Dit is geen gewoon verhaal; dit is ons verhaal! Fantasia wordt bedreigd door de schaduw van vergeten sprookjes! Als we niets doen, zullen alle verhalen verdwijnen."
Sophie voelde een rilling over haar rug lopen. "Wat kan ik doen?" vroeg ze vastberaden.
"Jij bent gekozen om ons te helpen!" antwoordde Lila. "Je moet drie magische voorwerpen vinden die verspreid zijn over dit land: De Tranen van Geluk, De Sterrenstof Bloem en De Glimlachende Steen."
En zo begon Sophie's avontuur door Fantasia! Ze volgde Lila door bossen vol pratende dieren, over bergen waar regenbogen eindigden in schatten en langs rivieren die zongen als nachtegalen.
Hun eerste stop was bij de Tranen van Geluk, verborgen in het Hart van het Bos der Verdwenen Dromen. Daar ontmoetten ze Bobo, een grote vriendelijke beer die huilde omdat hij zijn favoriete honingpot kwijt was geraakt.
"Waarom huil je?" vroeg Sophie bezorgd.
Bobo snikte: "Ik kan mijn honingpot niet vinden! Zonder mijn honing ben ik zo ongelukkig!"
Sophie knielde naast Bobo neer en zei: "Misschien kunnen we samen zoeken? Dan kunnen we jou helpen én ook nog eens de Tranen van Geluk vinden!"
Bobo's ogen glansden weer even op bij dat idee. Samen gingen ze op zoek naar zijn honingpot tussen de bomen en struiken totdat Lila plotseling riep: "Kijk daar! Onder dat grote blad!"
Bobo sprong blij op toen hij zijn pot vond! Hij gaf Sophie dankbaar één druppel honing als teken van geluk – dat bleek precies wat nodig was om de Tranen van Geluk te verzamelen!
Vervolgens reisden ze naar De Sterrenstof Bloem die bloeide op de top van Berg der Verlangen. Het pad omhoog was steil en vol obstakels; stenen rolden weg onder hun voeten en soms moesten ze zelfs over scherpe takken springen!
Toen ze eindelijk bovenaan kwamen, zagen ze dat er maar één Sterrenstof Bloem bloeide – maar hij werd bewaakt door een boze draak genaamd Grizzle!
"Wie durft mijn bloem te komen stelen?" gromde Grizzle met zijn diepe stem.
Sophie voelde haar hart sneller kloppen maar herinnerde zich wat Lila had gezegd over dapperheid. Ze stapte naar voren en zei: "We willen je bloem niet stelen! We willen alleen maar helpen."
Grizzle keek verrast naar dit kleine meisje dat zo moedig was om tegen hem te spreken zonder bang te zijn. Na enige tijd vertelde hij hoe hij alleen was geweest sinds zijn vrienden waren weggegaan omdat niemand meer in sprookjes geloofde.
Met veel geduld luisterde Sophie naar Grizzle's verhaal totdat hij uiteindelijk glimlachte – iets wat hij al heel lang niet meer had gedaan! En toen gaf hij hen met liefde één bloemblaadje van De Sterrenstof Bloem als teken dat ook hij geloofde in vriendschap!
Nu restte alleen nog De Glimlachende Steen – verborgen diep onder water in Het Meer der Reflecties waar alles wat je zag je eigen spiegelbeeld was!
Daar aangekomen merkte Sophie dat niemand durfde te duiken omdat iedereen bang was voor hun eigen reflectie – zelfs zij zelf voelde zich onzeker toen zij zichzelf zag onder water!
Maar toen hoorde zij Lila's stem: “Kijk niet naar jezelf zoals anderen jou zien; kijk naar jezelf zoals jij jezelf wilt zien!”
Met nieuwe moed dook Sophie onder water terwijl alle angsten verdwenen als sneeuw voor de zon! Uiteindelijk vond zij De Glimlachende Steen bedekt met algen maar stralend helder onderwater – ditmaal gaf zij hem aan Lila zodat iedereen kon glimlachen!
Met alle drie magische voorwerpen verzameld keerden zij terug naar het hart van Fantasia waar alles begon – daar gebruikte Lila hun geschenken samen met Sophie's moed om alle vergeten sprookjes nieuw leven in te blazen!
De lucht vulde zich weer met kleuren; lachen klonk overal; dieren dansten samen; zelfs Grizzle voegde zich bij hen terwijl iedereen samen feest vierde!
En toen kwam er plotseling weer dat warme licht uit Het Vergeten Sprookjesboek – deze keer nam het Sophie mee terug naar huis maar nu gevuld met herinneringen aan vriendschap én moed!
Toen zij weer veilig thuis kwam besefte zij hoe belangrijk verhalen waren; hoe krachtig dromen konden zijn wanneer je erin gelooft én hoe vriendschap kan ontstaan uit onverwachte situaties…
En vanaf dat moment las Sophie elke avond uit Het Vergeten Sprookjesboek voordat zij ging slapen - wetende dat elk verhaal ook echt kan gebeuren zolang je maar gelooft...
En zo leefde zij nog lang gelukkig…
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes