Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Isabella's Reis door het Dromenland**
Er was eens, in een klein dorpje omringd door groene heuvels en kleurrijke bloemen, een meisje genaamd Isabella. Isabella was een nieuwsgierig en dromerig kind, altijd met haar hoofd in de wolken. Ze had een levendige verbeelding en kon urenlang fantaseren over avonturen in verre landen, betoverde bossen en magische wezens. Maar wat Isabella het meest fascineerde, waren de dromen die ze elke nacht beleefde.
Elke avond, voordat ze ging slapen, maakte Isabella een lijst van al haar wensen. Ze wilde vliegen als een vogel, zwemmen met dolfijnen en zelfs praten met sterren. Op een nacht, terwijl ze haar lijstje aan het maken was, viel ze in slaap met haar pen nog in haar hand. En toen gebeurde er iets wonderlijks.
Isabella opende haar ogen en ontdekte dat ze niet meer in haar slaapkamer was! Nee, ze bevond zich in een prachtig landschap vol glinsterende sterren en kleurrijke wolken die leken te dansen. Dit was Dromenland! "Wauw!" riep Isabella uit terwijl ze om zich heen keek. "Dit is ongelooflijk!"
Terwijl ze verder liep door het Dromenland, kwam ze al snel een vrolijke regenboog tegen die recht voor haar neus verscheen. De regenboog sprak: "Hallo daar! Ik ben Raina de Regenboog! Wat brengt jou hier in ons magische land?"
Isabella kon haar ogen niet geloven. "Ik ben Isabella! Ik heb altijd gedroomd van dit moment! Ik wil op avontuur gaan!"
Raina glimlachte breed en zei: "Dat klinkt geweldig! Laten we samen op ontdekkingstocht gaan!" En zo begon hun avontuur.
Ze sprongen van de ene wolk naar de andere, waarbij Raina hen vertelde over de verschillende kleuren van de regenboog en wat elk van hen betekende. "Rood staat voor liefde," zei Raina terwijl ze elegant over de rode wolk danste. "Oranje is voor vreugde!" En zo gingen ze verder met geel voor geluk, groen voor hoop, blauw voor rust en paars voor dromen.
Na hun kleurrijke reis kwamen ze aan bij een grote boom met glinsterende bladeren die leken te stralen als sterren. Onder de boom zat een oude uil genaamd Professor Wisdomus. Hij droeg kleine brilletjes op zijn snavel en had boeken gestapeld rondom zich heen.
"Welkom, jonge dromer," zei hij met een diepe stem. "Wat kan ik voor jullie doen?"
Isabella vertelde hem over haar reis naar Dromenland en haar verlangen naar avontuur. Professor Wisdomus knikte begrijpend. "Dromenland is vol wonderen," zei hij terwijl hij zijn boeken doorbladerde. "Maar wees voorzichtig; niet alle dromen zijn even vriendelijk."
Net op dat moment hoorde Isabella een vreemd geluid achter hen; het klonk als gegrom! Ze keken om zich heen en zagen een grote schaduw naderen: het was de Droomdraak! De draak had schubben die glinsterden als diamanten maar zijn ogen waren somber.
"Wat willen jullie hier?" vroeg de Droomdraak met een diepe stem die deed trillen alsof er donder boven hun hoofd klonk.
Isabella voelde zich even bang maar herinnerde zich dat dit Dromenland was - waar alles mogelijk was! "We willen gewoon avonturen beleven!" riep ze moedig.
De Droomdraak keek hen aan met nieuwsgierigheid in zijn ogen. “Avonturen? Waarom zou ik je dat geven? Ik ben alleen maar verdrietig omdat niemand mij komt bezoeken.”
Isabella voelde medelijden met de draak. “Maar waarom kom je niet mee op avontuur?” stelde ze voor. “Je kunt ons laten zien hoe je vliegt!”
De draak dacht even na voordat hij antwoord gaf: “Dat klinkt interessant… maar ik weet niet of ik kan vliegen zoals vroeger.” Zijn stem klonk treurig.
“Je moet gewoon proberen!” moedigde Raina aan terwijl zij rondjes om hem heen danste.
Na enige aarzeling stemde de Droomdraak toe om hen te vergezellen op hun avontuur door Dromenland. Samen vlogen ze door luchtige bossen vol zingende bloemen en sprongetjes van blije konijntjes die hen begroetten.
Tijdens hun reis leerde Isabella de draak verschillende trucjes om weer te kunnen vliegen zoals vroeger: “Strek je vleugels uit!” riep zij enthousiast terwijl zij zelf ook haar armen spreidde alsof zij vleugels had.
De draak begon te lachen toen hij zag hoe Isabella deed alsof zij ook vloog; zijn sombere gemoed leek langzaam op te klaren. Met elke sprongetje dat hij maakte voelde hij meer vertrouwen groeien.
Plotseling zagen ze iets schitterends aan de horizon: het Glimlachen Meer! Het water straalde als diamanten onder het licht van duizenden sterren die boven hen twinkelden.
“Laten we zwemmen!” riep Isabella blij terwijl zij naar het water rende zonder na te denken over wat er zou kunnen gebeuren.
De Droomdraak volgde aarzelend maar zodra hij het koele water raakte voelde hij zich vrijer dan ooit tevoren!
Terwijl zij samen speelden in het Glimlachen Meer kwam er plotseling een grote golf voorbij die hen allemaal verraste! Het spetterde overal water; zelfs Professor Wisdomus kreeg natte veren!
“Dit is geweldig!” lachte Raina terwijl zij naar boven sprong om weer veilig op de oever te landen.
Na veel plezier besloten ze terug te keren naar Professor Wisdomus onder de grote boom om hem alles te vertellen over hun avonturen.
Toen zij terugkwamen waren er echter enkele veranderingen gebeurd; er waren nieuwe sterren verschenen aan de hemel – sterren die schitterden als nooit tevoren!
Professor Wisdomus glimlachte trots toen hij zag hoe gelukkig iedereen was geworden dankzij hun gezamenlijke inspanningen om samen plezier te maken – zelfs de Droomdraak straalde nu van blijdschap!
“Jullie hebben iets heel bijzonders gedaan,” zei hij wijs. “Vriendschap kan zelfs het donkerste hart verlichten.”
De Droomdraak knikte instemmend: “Dank jullie wel dat jullie me hebben meegenomen op deze reis!”
Isabella voelde zich gelukkig; dit avontuur had niet alleen nieuwe vrienden gebracht maar ook geleerd dat iedereen wel eens verdrietig kan zijn – zelfs draken!
Voordat Isabella terugkeerde naar huis gaf Raina haar nog één laatste cadeau: “Neem deze ster mee,” zei Raina terwijl zij één van de stralende sterren plukte uit de lucht en deze aan Isabella gaf als herinnering aan hun bijzondere avonturen samen.
Met een warm gevoel in haar hart nam Isabella afscheid van al haar nieuwe vrienden en beloofde dat ze altijd zou terugkomen naar Dromenland wanneer ze zou slapen – want wie weet welke wonderlijke avonturen er nog meer zouden wachten?
En zo keerde Isabella terug naar huis, waar alles weer normaal leek… totdat zij ’s nachts weer ging slapen…
En elke keer als zij droomde kwam zij weer terug naar dat magische land vol kleuren, vreugde en vriendschap – waar niets onmogelijk was zolang je maar durfde te dromen!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes