Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Liam en de geheime poort naar een andere wereld**
Er was eens een jongen genaamd Liam. Liam was een dromer, altijd met zijn hoofd in de wolken en zijn gedachten bij avonturen die hij nog moest beleven. Hij woonde in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos dat bekend stond als het Vergeten Woud. Het Vergeten Woud was een mysterieuze plek, vol met oude bomen die zo hoog reikten dat ze de lucht leken te kietelen. De dorpelingen vertelden verhalen over het woud, verhalen over magische wezens en verborgen geheimen. Maar Liam was vooral gefascineerd door één verhaal: het verhaal van de geheime poort.
Volgens de legende zou er diep in het Vergeten Woud een poort zijn die leidde naar een andere wereld, een wereld vol wonderen en avontuur. Maar niemand had ooit de moed gehad om deze poort te zoeken, omdat het woud vol gevaarlijke valstrikken en schaduwen zat die fluisterden als je alleen was. Maar Liam was niet bang; hij had altijd geloofd dat hij voorbestemd was voor iets groots.
Op een zonnige ochtend besloot Liam dat het tijd was om op avontuur te gaan. Hij pakte zijn rugzak, vulde deze met enkele boterhammen, zijn favoriete boek over draken en natuurlijk zijn trouwe zaklamp. "Vandaag is de dag," zei hij tegen zichzelf terwijl hij naar het Vergeten Woud liep. "Vandaag ga ik de geheime poort vinden!"
Toen hij het woud binnenging, voelde hij meteen de magie in de lucht hangen. De bladeren fluisterden zachtjes en de zonnestralen dansten tussen de takken door. Liam liep verder en verder, steeds dieper het woud in. Na een tijdje begon hij zich af te vragen of hij wel op het juiste pad zat. "Misschien moet ik gewoon recht vooruit blijven lopen," mompelde hij tegen zichzelf.
Plotseling hoorde hij iets achter zich ritselen. Zijn hart sloeg even over van schrik, maar toen draaide hij zich om en zag tot zijn opluchting dat het slechts een nieuwsgierige eekhoorn was die hem aanstaarde met grote ogen. "Hé daar, kleine vriend!" zei Liam met een glimlach. "Ben jij ook op zoek naar avontuur?"
De eekhoorn knikte alsof hij hem begreep en sprong van tak naar tak terwijl Liam hem volgde met zijn ogen. Misschien zou deze eekhoorn hem wel naar de poort leiden! Vol enthousiasme liep Liam verder, maar naarmate hij dieper het woud inging, begon het donkerder te worden.
Na uren wandelen kwam Liam bij een open plek waar het licht weer helder scheen. In het midden van deze open plek stond iets ongelooflijks: een grote, oude boom met knoestige takken die als armen omhoog reikten naar de lucht. En daar, tussen twee dikke takken door, zag Liam iets glinsteren – iets wat leek op een deur! Zijn hart maakte een sprongetje van vreugde.
"Dat moet wel de geheime poort zijn!" riep hij uit terwijl hij dichterbij kwam.
De deur was bedekt met mos en er waren vreemde symbolen op gegraveerd die Liam nog nooit eerder had gezien. Voorzichtig duwde hij tegen de deur en tot zijn verbazing ging deze langzaam open met een creaky geluid dat klonk als oude scharnieren die jaren niet waren gebruikt.
Achter de deur lag niet zomaar een andere wereld; nee, dit was een wereld vol kleuren die je je niet kon voorstellen! De lucht was blauw zoals nooit tevoren en bloemen bloeiden in alle kleuren van de regenboog. Vreemde wezens dartelden rond – kleine elfjes met glinsterende vleugels dansten in cirkels terwijl ze vrolijke liedjes zongen.
Liam stapte voorzichtig naar binnen en voelde meteen dat dit geen gewone plek was; hier gebeurde magie! Terwijl hij verder liep, ontmoette hij allerlei bijzondere wezens: pratende dieren die hem vertelden over hun avonturen, bomen die verhalen fluisterden over lang vervlogen tijden en zelfs draken die vriendelijk knikten terwijl ze hun vleugels uitsloegen.
Maar al snel merkte Liam dat er ook problemen waren in deze prachtige wereld. Een grote schaduw hing boven alles – er was namelijk sprake van onvrede tussen twee clans: de Elfjesclan en de Draakclan. De elfjes vonden dat ze meer ruimte nodig hadden om hun dansen te beoefenen, terwijl de draken vonden dat ze recht hadden op dezelfde ruimte om hun vurige spelletjes te spelen.
Liam besloot dat dit niet goed kon eindigen; als beide clans zo doorgingen zou er alleen maar chaos ontstaan! Hij verzamelde al zijn moed en ging op zoek naar zowel de leiders van de elfjes als die van de draken.
Na veel zoeken vond Liam eindelijk Elara, de koningin der elfjes, zittend onder haar favoriete boom met haar handen in haar schoot gevouwen alsof ze diep nadacht over wat er aanstaande was.
"Elara," begon Liam voorzichtig, "ik weet dat jullie boos zijn op elkaar maar misschien kunnen jullie samen werken? Wat als jullie samen één groot feest organiseren? Dan kunnen jullie beiden laten zien wat jullie kunnen!"
Elara keek hem aan met grote ogen vol verwondering. "Dat is eigenlijk best een goed idee!" zei ze na even nadenken.
Met nieuwe hoop ging Liam vervolgens op zoek naar Draconis, de koning der draken. Het duurde even voordat hij Draconis vond; uiteindelijk ontdekte hij hem liggend onderaan een heuvel waar rook uit zijn neusgaten kwam terwijl hij sliep.
"Lieve koning Draconis," fluisterde Liam voorzichtig zodat hij hem niet zou wakker maken voordat het juiste moment daar was.
Draconis opende langzaam één oog toen hij hoorde wat er gezegd werd: "Wat wil jij kleine mens?"
Liam vertelde ook Draconis over het idee om samen te feesten met Elara en hoe dit hen zou helpen elkaar beter te begrijpen.
Na enige aarzeling stemde Draconis toe; zelfs draken hielden van feesten! En zo werd er gewerkt aan plannen voor het grootste feest dat ooit had plaatsgevonden in deze magische wereld!
De dag van het feest kwam snel dichterbij en iedereen werkte hard om ervoor te zorgen dat alles perfect zou verlopen: kleurrijke lichten werden gehangen aan takken van bomen, tafels werden gedekt met lekkernijen zoals zoete bessen en sappige vruchten – zelfs vuurvliegjes werden gevraagd om lichtjes te geven tijdens nachtelijke dansen!
Toen eindelijk alles klaarwas kwamen zowel elfjes als draken samen in vreugdevolle harmonie – ze dansten onder sterrenhemel terwijl muziek weerklonk door heel het bos! Er werd gelachen tot laat in de nacht; zelfs sommige oudere draken deden mee aan spelletjes waarbij ze moesten proberen elfenlichtjes gevangen te houden zonder hun vurige adem uit te blazen!
Het feest duurde dagenlang totdat iedereen eindelijk moe maar gelukkig terugkeerde naar huis – nu vrienden voor altijd!
En zo keerde ook onze dappere held terug via dezelfde geheime poort waarlangs alles begonnen was; maar nu droeg Liam niet alleen herinneringen aan avontuur mee terug… Nee! Hij droeg ook vriendschap mee terug uit deze andere wereld!
Vanuit dat moment besloot onze jonge dromer vaker avonturen na te jagen; want wie weet welke geheimen nog meer verborgen lagen achter deuren of poorten waar niemand ooit eerder had gekeken?
En zo eindigt ons verhaal… of misschien is dit pas net het begin?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes