Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het mysterie rond de oude schatkist met Emma**
Er was eens, in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos, een nieuwsgierig meisje genaamd Emma. Emma had altijd al een grote verbeeldingskracht gehad en hield ervan om avonturen te beleven. Haar favoriete plek was de zolder van haar grootouders, waar ze vaak urenlang door oude dozen en kisten rommelde op zoek naar verborgen schatten.
Op een zonnige zomerdag besloot Emma weer eens naar de zolder te gaan. Ze trok haar favoriete spijkerbroek aan, deed haar oude, maar comfortabele sneakers aan en klom de krakende trap op. De zolder was vol met oude meubels, stofbedekte boeken en mysterieuze dozen. Terwijl ze door de ruimte dartelde, viel haar oog op een grote, houten kist die ze nog nooit eerder had gezien.
De kist was versierd met ingewikkelde houtsnijwerken van draken en sterren. Het leek wel alsof hij recht uit een sprookje kwam! Emma voelde een kriebel in haar buik. Wat zou er in deze kist zitten? Misschien wel goudstukken of glinsterende juwelen! Vol enthousiasme liep ze naar de kist toe en probeerde het slot te openen, maar het zat stevig dicht.
“Hmm,” mompelde Emma terwijl ze haar hoofd schuin hield. “Misschien heb ik wel een sleutel nodig.” Ze begon de hele zolder af te speuren naar iets dat op een sleutel leek. Na wat zoeken vond ze uiteindelijk een kleine, roestige sleutel onder een stapel oude boeken.
Met bonzend hart rende Emma terug naar de kist. Zou deze sleutel passen? Ze stak hem in het slot en draaide voorzichtig. Tot haar grote verbazing klikte het slot open! Met een diepe zucht van spanning tilde ze het deksel op.
In plaats van goud of juwelen vond Emma iets heel anders: oude brieven, kaarten en schetsen van vreemde wezens. “Wat is dit?” vroeg ze zich af terwijl ze één van de brieven oppakte. Het was geschreven door iemand die zichzelf ‘De Avonturier’ noemde.
“Lieve lezer,” begon de brief, “als je deze schatkist hebt gevonden, dan ben je bestemd voor avontuur! Volg mijn aanwijzingen en misschien vind je wat je zoekt.” Emma’s ogen glinsterden van opwinding. Dit was geen gewone schatkist; dit was het begin van een groot avontuur!
Ze las verder: “Om de schat te vinden moet je drie puzzels oplossen die zijn verspreid over het bos. De eerste puzzel ligt bij de Oude Eik.” Emma wist precies waar die boom stond; het was een enorme eik die al eeuwenoud leek te zijn.
Zonder aarzelen pakte ze haar rugzakje met wat snacks en waterflessen in en vertrok naar het bos. Onderweg maakte ze grapjes tegen zichzelf om niet nerveus te worden: “Als ik nu verdwijn, dan kan ik altijd nog als kabouter verder leven!” Ze lachte om haar eigen fantasieën terwijl ze verder liep.
Bij de Oude Eik aangekomen keek Emma omhoog naar de takken die als armen omhoog reikten naar de lucht. Onder aan de boom lag een steen met daarop gekerfde symbolen die leken te dansen in het zonlicht. “Dit moet wel één van de puzzels zijn!” dacht ze enthousiast.
Emma bestudeerde de symbolen zorgvuldig en merkte dat sommige eruit zagen als letters. Na even nadenken kwam ze tot de conclusie dat het een raadsel moest zijn! Ze zei hardop: “Als ik dit raadsel oplos, krijg ik misschien aanwijzingen voor mijn volgende bestemming!”
Ze las het raadsel voor: “Ik ben niet levend maar groei; ik heb geen longen maar adem; ik heb geen mond maar kan spreken.” Na even nadenken riep Emma uit: “Een boek!” En ja hoor! De stenen begonnen te trillen en er verscheen een klein pad dat leidde dieper het bos in.
Vol adrenaline volgde Emma het pad totdat ze bij een helderblauwe vijver kwam waar kleine bloemen rond groeiden als kleurrijke confetti. Aan de rand van de vijver stond weer iets bijzonders: een grote rots met daarop weer meer symbolen!
“Dit lijkt wel weer zo’n puzzel,” zei Emma tegen zichzelf terwijl ze zich voorbereidde om opnieuw na te denken over wat er geschreven stond.
Het raadsel luidde: “Ik ben altijd hongerig; ik moet altijd gevoed worden; De dingen die ik aanraak vergaan.” Dit keer duurde het even voordat Emma antwoord had. Maar toen viel het kwartje: “Vuur!”
Op dat moment begon er rook uit de rots te komen en verscheen er opnieuw een pad dat leidde naar… ja hoor! Een verborgen grot!
Emma kon niet wachten om binnen te gaan. Toen ze binnenstapte voelde ze meteen kouder lucht om zich heen wervelen – zo koud dat zelfs haar adem zichtbaar werd als kleine wolkjes mist! In het midden van de grot lag iets glinsterends onder wat bladeren verstopt.
Met kloppend hart bukte Emma zich om dichterbij te kijken… Het bleek weer zo’n schatkist te zijn! Maar deze keer was hij veel kleiner dan die op zolder – hij had zelfs geen slot!
Toen ze hem openmaakte vond ze iets heel bijzonders: Een prachtig handgemaakt boek met gouden pagina’s vol verhalen over avonturen in verre landen! En bovenop lag nog eens een brief:
“Gefeliciteerd dappere avonturier! Je hebt mijn geheim ontdekt! Dit boek bevat verhalen over moedige helden zoals jijzelf.”
Emma kon niet geloven wat er gebeurde – al deze tijd had zij gedacht dat er goud of juwelen zouden zijn, maar nu besefte zij dat kennis en verhalen veel waardevoller waren dan welke schat dan ook!
Met nieuwe inspiratie keerde Emma terug naar huis, vastbesloten om elke avond voor te lezen uit dit bijzondere boek aan haar vrienden en familie zodat ook zij konden genieten van alle avonturen die erin stonden.
En zo werd Emma niet alleen bekend als het meisje dat mysterieuze schatten vond maar ook als degene die anderen inspireerde om hun eigen avonturen na te jagen – want wie weet welke wonderlijke dingen er nog meer verborgen lagen onder onze voeten?
En zo leefden zij nog lang en gelukkig – met elke dag nieuwe verhalen vol magie, avontuur en vriendschap!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes