Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Olivia gaat op avontuur in een wereld vol kleuren**
Er was eens, in een klein dorpje omringd door groene heuvels en glinsterende rivieren, een meisje genaamd Olivia. Olivia was een vrolijk en nieuwsgierig meisje met grote, sprankelende ogen en een glimlach die zelfs de somberste dag kon opvrolijken. Ze had een bijzondere liefde voor kleuren. Haar kamer was gevuld met kleurrijke tekeningen, verfpotten en knutselspullen. Maar het mooiste van alles was haar grote, gele teddybeer genaamd Benny. Benny had al veel avonturen meegemaakt met Olivia, maar vandaag zou hun grootste avontuur nog komen.
Op een zonnige ochtend besloot Olivia dat het tijd was om de wereld buiten haar dorp te verkennen. Ze pakte haar rugzak vol met lekkernijen: een paar boterhammen met pindakaas, een appel en natuurlijk Benny. "Klaar voor ons avontuur?" vroeg ze aan de teddybeer terwijl ze hem stevig omarmde. Benny zei niets terug, maar Olivia voelde dat hij net zo enthousiast was als zij.
Olivia liep het dorp uit en volgde het kronkelige pad naar het bos. Terwijl ze verder liep, merkte ze dat de bomen steeds kleurrijker werden. De bladeren waren niet alleen groen; er waren ook felroze, diepblauwe en zelfs gouden bladeren! "Wauw, kijk eens naar die bomen!" riep Olivia uit terwijl ze naar boven wees.
Plotseling hoorde ze een zacht gefluister achter zich. "Help! Help!" Het klonk als iemand in nood! Olivia draaide zich om en zag een klein diertje vastzitten tussen twee takken van een boom. Het was een schattig konijntje met vacht zo wit als sneeuw en ogen zo blauw als de lucht.
"Wat is er aan de hand?" vroeg Olivia bezorgd.
"Ik ben vast komen te zitten!" snikte het konijntje. "Mijn naam is Kiki en ik wilde zo graag de mooie bloemen plukken die daarboven groeien."
Olivia wist dat ze moest helpen. Ze klom voorzichtig omhoog en reikte naar Kiki's pootjes. "Hou je goed vast!" zei ze moed verzameld. Met één flinke trek hielp ze Kiki uit de takken.
"Bedankt! Je bent echt dapper!" zei Kiki terwijl hij zijn oren rechtop zette van blijdschap.
"Geen probleem! Wil je met ons mee op avontuur?" vroeg Olivia enthousiast.
Kiki knikte blij en samen vervolgden ze hun weg door het betoverende bos vol kleuren. Terwijl ze liepen, vertelde Kiki verhalen over de verschillende dieren die in het bos woonden: de wijze oude uil die altijd raad gaf, de vrolijke eekhoorn die nooit stil kon zitten en de schuchtere schildpad die altijd zijn huisje bij zich droeg.
Na een tijdje kwamen ze aan bij een open plek waar de zon fel scheen en honderden kleurrijke bloemen bloeiden in alle denkbare tinten: rood, geel, paars, oranje… je noemde maar op! "Dit is mijn favoriete plek," zei Kiki terwijl hij rondhuppelde tussen de bloemen.
Olivia plukte voorzichtig enkele bloemen om mee naar huis te nemen. Maar toen hoorde ze plotseling weer dat gefluister: "Help! Help!" Dit keer klonk het dichterbij.
Ze keken om zich heen en zagen tot hun grote schrik dat er een kleine blauwe vogel vastzat in zijn nest bovenin een boom! "Oh nee," zei Olivia bezorgd. "We moeten helpen!"
Kiki sprong meteen omhoog en riep: "Hé daarboven! Wat is er aan de hand?"
De vogel keek angstig naar beneden. "Ik ben mijn jongen kwijtgeraakt! Ze zijn uit het nest gevallen!"
Olivia voelde haar hart sneller kloppen; dit was spannend! Ze wist dat ze snel moesten handelen om te voorkomen dat iets ernstigs gebeurde. Samen met Kiki bedachten ze een plan.
"Ik kan wel omhoog klimmen," zei Kiki dapper. "Maar ik heb jou nodig om me aan te moedigen!"
Olivia knikte enthousiast en riep: "Je kunt het doen, Kiki! Je bent sterk genoeg!"
Met veel moeite klom Kiki omhoog naar het nest terwijl Olivia onderaan stond te juichen voor hem. Eindelijk bereikte hij het nest waar twee kleine vogeltjes stonden te trillen van angst.
"Kijk niet naar beneden," fluisterde Kiki geruststellend terwijl hij hen voorzichtig oppakte in zijn pootjes en weer naar beneden klom.
Toen hij veilig op de grond stond, juichte Olivia: “Je hebt het gedaan!” De moeder vogel fladderde blij rond hen heen terwijl zij haar jongen weer terugnam in haar veilige nest.
“Dank jullie wel!” zong de vogel vrolijk voordat zij weer wegvloog in de lucht vol kleuren.
Olivia voelde zich trots op wat zij samen hadden bereikt; niet alleen hadden zij elkaar geholpen, maar ook andere dieren in nood!
Terwijl ze verder liepen door het bos kwamen ze bij een grote rivier die glinsterde onder de zonnestralen als duizenden diamanten bij elkaar. “Wat nu?” vroeg Kiki terwijl hij nieuwsgierig over het water keek.
“Misschien kunnen we eroverheen springen?” stelde Olivia voor met twinkeling in haar ogen.
“Springen? Dat klinkt spannend!” zei Kiki terwijl hij zenuwachtig zijn pootjes wiebelde.
Met veel moed nam Olivia eerst een aanloopje… “1… 2… 3…” En daar ging ze! Met één grote sprongetje landde ze veilig aan de andere kant van de rivier!
“Wauw!” riep Kiki bewonderend uit terwijl hij ook zijn sprongetje waagde – iets minder elegant dan Olivia – maar toch veilig aan land kwam!
Aan deze kant van de rivier ontdekten zij iets bijzonders: Een enorme regenboogbrug gemaakt van allemaal verschillende soorten fruit! “Dit moet wel magisch zijn!” zei Olivia verwonderd toen zij over deze brug liepen tussen sappige aardbeien, glanzende sinaasappels en rijpe bananen!
Plotseling hoorden zij gelach vanuit hun rugzakken – ja hoor! Het waren enkele kleine kabouters die hun rugzak hadden ontdekt tijdens hun avontuur!
“Wat leuk jullie hier tegen te komen!” lachte één van hen met zijn puntige hoedje op zijn hoofd.
“We hebben honger!” riep nog eentje met twinkelende ogen vol spanning!
“Zullen we samen picknicken?” stelde Olivia voor terwijl zij haar boterhammen tevoorschijn haalde.
De kabouters juichten enthousiast; binnen enkele minuten zaten zij allemaal samen op het gras rondom hun picknickkleedje vol lekkernijen!
Na hun heerlijke maaltijd vertelde één van hen over legenden van magische plekken verderop in dit gekleurde rijk waar dromen werkelijkheid werden…
En zo ontstond er opnieuw dat sprankelende gevoel binnenin Olivia; dit avontuur zou nog lang niet eindigen!
Ze besloten samen verder te gaan ontdekken – misschien zouden er nog meer dieren of bijzondere plekken zijn waar hulp nodig was? De kabouters sloten zich bij hen aan voor meer plezier!
Terwijl zij verder trokken door dit wonderlijke landschap vol kleuren voelden zij allemaal dat vriendschap sterker was dan wat dan ook…
En zo gingen onze vrienden verder op hun avontuur - elke stap bracht nieuwe ontdekkingen én nieuwe vrienden…
De zon begon langzaam onder te gaan achter de heuvels toen zij uiteindelijk bij een groot veld kwamen vol lichtjes die flonkerden als sterren aan de hemel…
“Ik wil nooit meer terug,” fluisterde Olivia tegen Benny terwijl deze naast haar zat – “Dit is pas echt leven!”
En daar zaten zij dan samen - ondergedompeld in magie - wetende dat elke kleur hen vertelde over liefde én vriendschap…
Want soms is avontuur gewoon dichtbij – zolang je maar durft kijken…
En zo eindigde dit verhaal niet echt; want ieder nieuw begin brengt weer nieuwe avonturen…
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes