Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het avontuur van de verdwaalde draak**
Er was eens, in een verre, betoverde vallei, een kleine draak genaamd Dax. Dax was niet zomaar een draak; hij had glanzende, smaragdgroene schubben die glinsterden als de sterren aan de nachtelijke hemel. Zijn ogen waren groot en nieuwsgierig, en zijn vleugels waren nog te klein om hem echt te kunnen laten vliegen. Maar Dax had één grote droom: hij wilde de wereld buiten zijn thuis verkennen en avonturen beleven zoals de grote draken in de verhalen.
Op een zonnige ochtend besloot Dax dat het tijd was om zijn droom waar te maken. Hij pakte een klein rugzakje in met wat lekkernijen: sappige bessen, knapperige noten en zelfs een paar snoepjes die hij had gevonden in het bos. “Vandaag is de dag!” riep hij enthousiast tegen zichzelf terwijl hij zijn rugzak omdeed. Met een laatste blik naar zijn comfortabele grot, vloog hij met zijn kleine vleugels zo hoog als hij kon.
Dax fladderde door de lucht en voelde zich vrijer dan ooit. Maar naarmate hij verder weg van huis kwam, begon hij zich te realiseren dat alles er heel anders uitzag dan in zijn vertrouwde vallei. De bomen waren groter, de bloemen kleurrijker en het geluid van het ruisen van de wind klonk als muziek in zijn oren. “Wat een avontuur!” dacht Dax terwijl hij verder vloog.
Na een tijdje merkte Dax dat het landschap om hem heen veranderde. De bomen werden dunner en de lucht koeler. Plotseling zag hij iets glinsteren in het gras beneden hem. Nieuwsgierig als hij was, besloot Dax naar beneden te vliegen om te kijken wat het was.
Toen hij dichterbij kwam, ontdekte hij dat het een prachtige, oude sleutel was! “Wat zou deze sleutel openen?” vroeg Dax zich af terwijl hij hem voorzichtig oppakte met zijn kleine klauwen. Hij keek rond en zag verderop een oud kasteel dat half verborgen lag achter hoge bomen. De torens reikten tot aan de wolken en leken wel uit een sprookje te komen.
“Misschien opent deze sleutel wel de deur van dat kasteel!” dacht Dax opgewonden. Zonder enige aarzeling vloog hij naar het kasteel toe en landde voor de grote houten poort die bedekt was met klimop en mos.
Dax duwde tegen de zware deur met al zijn kracht, maar deze bewoog niet. “Hmmm,” mompelde hij terwijl hij naar de sleutel keek die nog steeds in zijn klauwen zat. “Misschien moet ik hem gewoon proberen!”
Met trillende pootjes stak Dax de sleutel in het slot en draaide hem voorzichtig om… *klik*! De deur ging langzaam open met een krakend geluid dat klonk als oude botten die zich rekten na lange tijd stilzitten.
Binnenin het kasteel was alles donker en stoffig, maar er hing ook een mysterieuze sfeer die Dax nieuwsgierig maakte. Hij stapte voorzichtig naar binnen en ontdekte prachtige muurschilderingen van draken die vlogen over bergen en door wolken. “Kijk eens aan! Dit is geweldig!” riep Dax uit.
Terwijl hij verder het kasteel verkende, hoorde Dax plotseling een zacht gehuil vanuit één van de kamers aan het einde van de gang. Zijn hart begon sneller te kloppen; wat zou dat kunnen zijn? Voorzichtig liep hij naar de kamer toe waar het geluid vandaan kwam.
Toen Dax binnenkwam, zag hij tot zijn verbazing een kleine prinses zitten op de vloer tussen stapels boeken en oude schatten. Haar ogen waren vol tranen toen ze hem zag binnenkomen. “Wie ben jij?” vroeg ze snikkend.
“Ik ben Dax, de verdwaalde draak,” antwoordde hij vriendelijk terwijl hij dichterbij kwam. “Waarom huil je?”
“Mijn naam is Lila,” zei ze tussen haar snikken door. “Ik ben hier opgesloten door een boze tovenaar! Hij heeft me gevangen genomen omdat ik niet wilde trouwen met iemand die ik niet kende.”
Dax voelde medelijden voor Lila en besloot haar te helpen ontsnappen uit dit kasteel vol gevaarlijke magie. “Maak je geen zorgen! Ik zal je helpen!” zei Dax vastberaden.
Samen begonnen ze aan hun avontuur om manieren te vinden om Lila vrij te krijgen uit haar gevangenis. Ze doorzochten kamers vol mysterieuze objecten: magische spiegels die leken te fluisteren, boeken die zelf pagina’s omsloegen en zelfs potions die vonkelden als sterrenstof.
Na veel zoeken vonden ze uiteindelijk een oude toverdrank die hen zou helpen ontsnappen uit het kasteel! Maar er was één probleem: ze moesten eerst drie raadsels oplossen voordat ze deze konden gebruiken.
“Dit klinkt spannend!” zei Dax terwijl Lila knikte met vastberadenheid.
Het eerste raadsel luidde: "Wat heeft vier poten maar kan niet lopen?" Na even nadenken sprong Lila op: "Een tafel!" En ja hoor! Een zachte gloed vulde de kamer toen ze het juiste antwoord gaven.
Het tweede raadsel was moeilijker: "Ik kan breken zonder ooit geraakt te worden." Na veel gepieker kwam Dax eindelijk met het juiste antwoord: "Een belofte!" Weer vulde licht hun omgeving toen ze ook dit raadsel oplosten.
Het laatste raadsel deed hen beiden zwijgen: "Wat komt elke nacht terug zonder ooit weg te gaan?" Ze dachten lang na totdat Lila plotseling glimlachte: "De maan!" En ja hoor! Met hun laatste oplossing verscheen er nu eindelijk een magische poort!
Ze sprongen samen door deze poort net op tijd voordat de boze tovenaar hen kon vinden! Aan de andere kant kwamen ze terecht in een prachtig bos vol kleurrijke bloemen en zingende vogels.
“Dank je wel voor je hulp,” zei Lila stralend terwijl ze naar haar nieuwe vriend keek. “Zonder jou had ik nooit kunnen ontsnappen!”
Dax voelde zich trots maar ook verdrietig omdat dit avontuur ten einde liep; nu moest Lila terug naar haar koninkrijk waar zij thuishoorde. Maar voordat zij vertrok gaf zij hem iets bijzonders: haar gouden tiara als teken van hun vriendschap.
“Als je ooit weer avonturen wilt beleven of me nodig hebt,” zei Lila met glinsterende ogen, “kom dan gewoon naar mijn koninkrijk!”
Met hartverwarmende woorden namen ze afscheid van elkaar; Lila ging terug naar huis terwijl Dax terugvloog naar zijn eigen vallei vol herinneringen aan hun spannende avontuur samen.
En zo leerde onze kleine draak niet alleen over moed maar ook over vriendschap; want soms vind je vrienden op plaatsen waar je nooit had gedacht dat je zou komen – zelfs in kastelen vol geheimen!
Vanaf dat moment wist iedereen in het koninkrijk over ‘het avontuur van de verdwaalde draak’ – inclusief alle andere draken – want wie weet? Misschien zouden zij ook wel eens willen verdwalen voor nieuwe avonturen!
En zo eindigt ons verhaal over Dax, maar wie weet welke avonturen er nog meer wachten? Want elke dag is weer nieuw…
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes