Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De reis naar het verre eiland**
Er was eens, in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos, een nieuwsgierig meisje genaamd Lila. Lila had grote, sprankelende ogen die altijd op zoek waren naar avontuur. Ze woonde samen met haar ouders en haar trouwe hond, Max. Max was een grote, harige hond met een hart van goud en altijd bereid om Lila te vergezellen op haar ontdekkingsreizen.
Op een zonnige ochtend zat Lila op de veranda van hun huis, terwijl ze naar de horizon staarde. Ze droomde over verre landen en mysterieuze eilanden. "Wat zou er toch achter die bergen liggen?" vroeg ze zich af. "Zou er echt een eiland zijn vol schatten en avonturen?"
Max keek haar aan met zijn grote, bruine ogen alsof hij wist wat ze dacht. "Kom op, Max! Laten we het ontdekken!" riep Lila enthousiast. Ze sprong op en trok haar rugzak aan. In haar rugzak stopte ze wat lekkers voor onderweg: een paar boterhammen met jam, een appel en natuurlijk een paar hondenkoekjes voor Max.
Lila en Max begonnen hun avontuur door het bos te verkennen. De bomen fluisterden geheimen in de wind en de vogels zongen vrolijke liedjes. Na een tijdje kwamen ze bij een grote rivier die glinsterde in het zonlicht. "Hoe komen we daaroverheen?" vroeg Lila zich af.
Net toen ze dat vroeg, verscheen er een oude schildpad die langzaam naar hen toe kwam gekropen. "Hallo daar! Ik ben Timo de Schildpad," zei hij met een vriendelijke stem. "Wat brengt jullie hier?"
Lila vertelde Timo over haar droom om het verre eiland te bereiken. Timo knikte begrijpend en zei: "Ik kan jullie helpen! Ik ken de weg naar het eiland, maar jullie moeten wel goed opletten."
Lila's ogen glinsterden van opwinding. "Wat moeten we doen?" vroeg ze.
"Jullie moeten deze rivier oversteken," legde Timo uit, "maar let goed op! Er zijn soms stiekeme stromingen die je kunnen meeslepen."
Met Timo's hulp vonden Lila en Max een stevige boomstam die als brug diende over de rivier. Voorzichtig stapten ze erop en langzaam maar zeker bereikten ze de andere kant.
"Dat was spannend!" lachte Lila terwijl ze Max aaiend over zijn kop keek.
"Ja, maar nog niet zo spannend als wat ons te wachten staat," zei Timo geheimzinnig terwijl hij verder liep.
Ze volgden Timo door het bos tot ze bij de voet van de bergen kwamen. De bergen waren hoog en steil, maar dat weerhield Lila niet om door te gaan. Met elke stap voelde ze zich sterker en moediger.
Na uren wandelen kwamen ze eindelijk bij het begin van een smalle bergpas die leidde naar de top van de berg. “Dit is het moeilijkste stuk,” waarschuwde Timo hen terwijl hij zijn hoofd schudde.
Lila nam diep adem en begon te klimmen, gevolgd door Max en Timo. De lucht werd kouder naarmate ze hoger kwamen, maar dat maakte Lila niets uit; haar verlangen om het eiland te bereiken was sterker dan ooit.
Toen ze eindelijk bovenaan de berg stonden, werden hun ogen groot van verbazing: voor hen lag het verre eiland! Het was prachtig met gouden stranden, groene palmbomen en kleurrijke bloemen die in de lucht dansten als zij in de wind wiegden.
“Wauw!” riep Lila uit terwijl ze haar armen wijd open spreidde alsof ze alles wilde omarmen wat voor haar lag.
Maar voordat ze konden afdalen naar het eiland, hoorden ze plotseling gerommel achter hen. Een grote steen rolde naar beneden van de berghelling! “Kijk uit!” gilde Timo terwijl hij zich snel terugtrok.
Lila greep Max bij zijn halsband en sprong opzij net op tijd om niet geraakt te worden door de steen die met veel lawaai voorbij rolde.
“Dat was close!” zei Lila met trillende stem terwijl haar hart nog steeds razendsnel klopte.
“Dat is waarom je altijd moet opletten,” zei Timo wijsjes terwijl hij zijn schild hard maakte tegen zijn rug aanleunde om even uit te rusten.
Na even bijkomen besloten ze dat het tijd was om af te dalen naar het eiland. Ze vonden een smalle pad dat hen veilig naar beneden leidde zonder verdere problemen of stenen die zouden kunnen rollen.
Eenmaal aangekomen op het strand voelde Lila zich vrijer dan ooit tevoren; het zand voelde warm onder haar voeten en de zee glinsterde als diamanten onder de zonnestralen. “We hebben het gehaald!” juichte ze terwijl zij samen met Max rondjes rende in het zand.
Timo glimlachte tevreden toen hij hen zag spelen; hij had veel avonturen meegemaakt in zijn leven maar dit moment was speciaal voor hem omdat hij zag hoe blij deze twee vrienden waren.
Terwijl zij speelden ontdekte Lila iets glinsterends in het zand; nieuwsgierig bukte zij zich om dichterbij te kijken... Het bleek een prachtige schelp te zijn! “Kijk eens wat ik heb gevonden!” riep zij blij tegen Max die naast haar kwam zitten om ook beter te kijken.
“Die schelp is heel bijzonder,” zei Timo toen hij dichterbij kwam kijken.” Volgens legendes kan deze schelp wensen vervullen!”
Lila's ogen werden groot van verbazing: “Wensen vervullen? Wat zou ik dan wensen?”
Ze dacht na... misschien wilde zij meer avonturen beleven of misschien wilde zij dat iedereen in haar dorp gelukkig was? Maar toen herinnerde zij zich iets belangrijks: “Ik weet al wat ik ga wensen!”
Ze hield de schelp stevig vast en sloot haar ogen: “Ik wens dat mijn vriend Max altijd bij me zal blijven.”
Toen opende zij haar ogen weer; niets leek veranderd maar toch voelde alles anders aan – warmer zelfs!
Timo knikte goedkeurend: “Een prachtig wensje.”
Ze brachten nog uren door op het eiland; bouwden zandkastelen samen met andere kinderen die ook gekomen waren om plezier te maken; zwommen in zee waarin vissen vrolijk rondzwommen – dit was werkelijk magisch!
Maar uiteindelijk werd het tijd om terug naar huis te gaan; hoewel hun avontuur eindigde wist Lila dat dit pas één van vele avonturen zou zijn… En zo keerden zij terug via dezelfde weg als waarlangs zij gekomen waren – dit keer zonder enige problemen!
Bij thuiskomst vertelde Lila enthousiast over alles wat zij hadden meegemaakt; over hoe spannend alles was geweest maar vooral over hoe belangrijk vriendschap is… Want zonder Max had dit avontuur nooit zo bijzonder geweest!
En zo leefden zij nog lang gelukkig – altijd klaar voor nieuwe avonturen samen!
En als je goed kijkt tijdens je eigen avonturen… misschien vind je ook wel eens zo’n bijzondere schelp… wie weet?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes