In het kleine dorpje Zilverbeek, omringd door groene heuvels en kabbelende beekjes, stond een oude bibliotheek. De muren waren bedekt met klimop en de ramen waren zo stoffig dat je nauwelijks naar binnen kon kijken. De inwoners van Zilverbeek noemden het de 'Vergeten Bibliotheek', omdat niemand er ooit nog kwam. Maar voor de dappere en nieuwsgierige Emma was het een plek vol geheimen.
Emma was een meisje van elf jaar met krullend kastanjebruin haar en sprankelende groene ogen. Ze had altijd al een fascinatie gehad voor boeken. Elke zaterdag ging ze naar de moderne bibliotheek in het dorp om nieuwe verhalen te ontdekken. Maar op een dag, terwijl ze door de straten van Zilverbeek liep, viel haar oog op de oude bibliotheek. "Wat zou daar binnen zijn?" vroeg ze zich af.
Met een mengeling van nieuwsgierigheid en angst duwde Emma de zware houten deur open. Het kraakte als een oude schommelstoel die al jaren niet meer was gebruikt. Binnen was het donker en stil, op het zachte gefluister van stofdeeltjes na die door het licht dansten. Boeken stonden schots en scheef op de planken, sommige met leren kaften die zo oud waren dat ze bijna uit elkaar vielen.
"Hallo?" riep Emma, maar haar stem weerkaatste alleen tegen de muren. Ze liep verder naar binnen en voelde een koude rilling over haar rug lopen. Plotseling hoorde ze iets achter zich bewegen! Met een sprongetje draaide ze zich om, maar er was niemand te zien.
"Misschien is dit niet zo'n goed idee," mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze verder naar binnen liep. Ze besloot om één boek te pakken dat eruitzag alsof het al eeuwenlang niet was aangeraakt: "De Magische Wereld van Verhalen". Toen ze het boek opensloeg, viel er een vergeeld stuk papier uit.
Emma bukte zich om het op te rapen en ontdekte dat het een oude kaart was! Op de kaart stonden vreemde symbolen en aanwijzingen die leken te wijzen naar verborgen plekken in de bibliotheek zelf. "Dit is interessant," fluisterde Emma opgewonden terwijl ze haar vinger over de lijnen liet glijden.
Plotseling hoorde ze weer geritsel achter zich. Dit keer kon ze niet meer wachten; nieuwsgierigheid overwon haar angst. Ze draaide zich om en zag tot haar verbazing een kleine kat met grote ogen die haar aanstaarde vanuit de schaduw van een boekenkast.
"Ben jij hier ook voor het avontuur?" vroeg Emma met een glimlach terwijl ze naar de kat toe stapte. De kat miauwde zachtjes en wreef tegen haar benen aan alsof hij haar aanmoedigde om verder te gaan.
Emma besloot dat zij en deze mysterieuze kat samen op ontdekkingstocht zouden gaan in de oude bibliotheek. Ze volgden de aanwijzingen op de kaart, die hen leidde door smalle gangetjes vol boeken over verre landen, mythes en legendes.
Na enige tijd kwamen ze bij een grote houten deur met ingewikkelde houtsnijwerken erop afgebeeld: draken, prinsessen en mysterieuze wezens leken allemaal tot leven te komen in het houtwerk. Emma duwde voorzichtig tegen de deur, die met een luide kreun openzwaaide.
Binnenin bevond zich een prachtige kamer vol kleurrijke boeken die straalden als sterren aan de nachtelijke hemel. In het midden stond een enorme tafel waarop verschillende magische voorwerpen lagen: glazen bollen, gouden sleutels en zelfs wat lijkt op toverdranken!
"Oh wauw!" zei Emma terwijl ze rondkeek met grote ogen vol verwondering. "Dit moet wel dé plek zijn waar alle verhalen tot leven komen!" De kat sprong behendig op tafel en begon met zijn pootjes over enkele voorwerpen te spelen.
Terwijl Emma verder rondkeek, vond ze plotseling iets wat eruitzag als een oud dagboek. Het leek wel alsof iemand had geprobeerd zijn geheimen verborgen te houden! Voorzichtig opende ze het boek en begon hardop voor te lezen:
"In deze bibliotheek liggen verhalen verborgen die wachten om ontdekt te worden... Maar pas op! Niet elk verhaal is vriendelijk."
Emma's hart begon sneller te kloppen; wat bedoelde deze mysterieuze schrijver? Voordat ze verder kon lezen, voelde zij ineens dat iets in de kamer veranderde: er kwam een koude windvlaag doorheen waaien en enkele boeken begonnen wild heen en weer te flapperen!
"Wat gebeurt er?" vroeg Emma nerveus terwijl zij haar hand naar de kat uitstak voor steun. De kat miauwde opnieuw maar leek vastbesloten om niet weg te rennen; hij bleef trouw naast Emma staan.
De boeken stopten plotseling met bewegen toen Emma weer sprak: "Ik wil weten wat je bedoelt! Wat moet ik doen?"
Tot haar verbazing begon één van de glazen bollen licht uit te stralen! Een stem klonk uit het niets: "Jij bent gekozen om dit geheim te ontrafelen, dappere ontdekkingsreiziger."
Emma's ogen werden groot van verbazing toen zij besefte dat deze magische wereld echt bestond! De stem vervolgde: "Je moet drie opdrachten voltooien voordat je toegang krijgt tot het grootste geheim van deze bibliotheek."
Emma knikte vastberaden; dit avontuur zou zij niet laten liggen! "Wat zijn mijn opdrachten?" vroeg zij enthousiast.
"De eerste opdracht is eenvoudig," zei de stem vrolijker nu: "Vind het Boek der Verhalen dat verloren is gegaan in deze bibliotheek."
Met nieuwe moed begon Emma rond te kijken in deze betoverende kamer vol boekenplanken tot aan het plafond gevuld met verhalen uit alle hoeken van de wereld!
Na veel zoeken vond zij eindelijk tussen twee dikke encyclopedieën iets wat glinsterde als goud—het Boek der Verhalen! Toen zij dit boek opensloeg, kwam er plotseling licht uit dat hele kamer vulde!
De tweede opdracht volgde snel: “Vul dit boek met jouw eigen verhaal!” Emma dacht even na over wat zij zou schrijven—haar eigen avonturen of misschien iets heel anders? Uiteindelijk besloot zij om alles wat zij had meegemaakt sinds haar aankomst in deze bijzondere bibliotheek op papier te zetten—met natuurlijk ook hun nieuwe vriendje, de kat!
Zodra zij klaar was met schrijven gebeurde er weer iets magisch; woorden kwamen tot leven vanuit pagina's—figuren dansten vrolijk rond hen heen!
De laatste opdracht was misschien wel degene waar Emma zich zorgen over maakte: “Je moet jezelf bewijzen als waardig verhaalverteller.”
Met knikkende knieën vroeg zij zich af hoe zij dit moest doen? Maar toen herinnerde zij zich hoe leuk vertellen kan zijn—ze besloot alle figuren rondom hen samen roepen voor hulp!
“Laten we samen ons verhaal vertellen!” riep Emma enthousiast terwijl iedereen samenkwam—katten sprongen omhoog als acrobaten terwijl draken vlogen door lucht gevuld met glitterstof!
En zo vertelden zij allemaal hun eigen unieke verhalen—over vriendschap, moed maar vooral magie! Toen hun stemmen samensmolten tot één melodie voelde Emma hoe alles samenkwam; magie stroomde door hen heen totdat uiteindelijk alles stil werd…
Het licht doofde langzaam uit maar voordat alles verdwenen was hoorde men nog steeds lachen echoën doorheen muren…
Toen alles weer stil werd keek Emma om zich heen; waar waren nu al die figuren gebleven? En… waar was nu ook die mysterieuze stem?
Plotseling verscheen er opnieuw licht vanuit Boek der Verhalen—dit keer helderder dan ooit tevoren! En daar stond hij… Een oude man gekleed in lange gewaden vol sterrenstof…
“Je hebt bewezen dat je waardig bent,” zei hij vriendelijk terwijl hij glimlachte naar Emma.” Jouw avontuur heeft net pas begonnen!”
En zo vertelde hij nog meer over geheimen achter elke bladzijde gevuld met dromen… Over hoe elk verhaal uniek is zoals ieder mens…
Emma wist nu zeker dat dit geen afscheid zou zijn maar juist begin van vele avonturen samen—met vrienden gemaakt langs weg vol magie…
Toen ging ook eindelijk zon onder achter horizon ver weg… Terwijl sterren verschenen boven Zilverbeek wist iedereen daar beneden één ding zeker:
Het geheim van oude bibliotheek zal nooit vergeten worden zolang verhalen verteld blijven worden…