Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het verhaal van de dansende stenen**
Er was eens, in een klein en vredig dorpje genaamd Steenhaven, een geheim dat alleen de meest nieuwsgierige kinderen kenden. Dit dorp lag verscholen tussen groene heuvels en kabbelende beekjes, waar de zon elke ochtend zijn gouden stralen over de daken van de huisjes liet glijden. De mensen in Steenhaven waren vriendelijk en altijd in voor een praatje, maar er was één ding waar ze het nooit over hadden: de dansende stenen.
De legendes over deze stenen waren al generaties lang doorgegeven. Volgens het verhaal zouden ze alleen 's nachts dansen, wanneer de maan hoog aan de hemel stond en het sterrenlicht als glitterstof op hun ruwe oppervlakken viel. Maar niemand had ooit iemand gezien die deze wonderlijke dans had waargenomen. Tot op een dag...
Het was een warme zomerdag toen een nieuwsgierig meisje genaamd Lila besloot dat ze meer wilde weten over deze mysterieuze stenen. Lila had grote, sprankelende ogen die altijd op zoek waren naar avontuur. Ze had gehoord dat haar opa, Opa Jan, vroeger vaak verhalen vertelde over de dansende stenen bij het haardvuur. Maar nu was hij oud en sliep vaak tijdens zijn verhalen.
"Ik moet het zelf zien!" dacht Lila vastberaden terwijl ze haar lange vlechten in een staart bond en haar favoriete paarse laarsjes aantrok. Ze besloot dat ze die nacht naar buiten zou sluipen om te kijken of het verhaal waar was.
Die avond, toen de zon onderging en de lucht zich vulde met sterren, kroop Lila stilletjes uit haar bed. Ze sloop langs de slaapkamer van haar ouders en opende voorzichtig de achterdeur van hun huisje. De frisse avondlucht omhulde haar als een warme omhelzing terwijl ze naar buiten stapte.
Lila liep naar het grote veld achter het dorp, waar volgens de verhalen de grootste stenen stonden. Het gras voelde koel aan onder haar blote voeten terwijl ze verder liep. De maan scheen helder aan de hemel en verlichtte het pad voor haar.
Plotseling hoorde Lila iets dat klonk als zacht gerinkel, alsof er kleine belletjes hingen aan takken van bomen. Haar hart klopte sneller van opwinding en nieuwsgierigheid. "Zou dit dan echt zijn?" fluisterde ze tegen zichzelf terwijl ze dichterbij kwam.
Toen ze bij het veld aankwam, zag ze iets ongelooflijks: grote rotsen stonden stilletjes in rijen opgesteld onder het maanlicht. Maar wat haar aandacht trok was niet alleen hun vorm; nee, er gebeurde iets magisch! De stenen leken te bewegen! Ze wiegden zachtjes heen en weer alsof ze zich voorbereidden om te dansen.
Lila kon haar ogen niet geloven! "Dit is ongelooflijk!" riep ze uit terwijl ze dichterbij kwam. Maar net toen ze dichterbij wilde komen om beter te kijken, hoorde ze plotseling een diepe stem: "Wie durft ons te storen?"
Lila schrok en draaide zich om. Voor haar stond een enorme steen met een gezicht! Het had grote ogen die glinsterden als sterren en een mond die leek te glimlachen.
"Ik ben Rocky," zei de steen met een zware maar vriendelijke stem. "En jij moet Lila zijn, het meisje dat altijd dromen heeft over avonturen."
"Hoe weet je mijn naam?" vroeg Lila verbaasd.
"We weten veel meer dan je denkt," zei Rocky met een knipoog. "We stenen hebben onze eigen geheimen en verhalen."
Lila voelde zich ineens heel speciaal omdat Rocky zoveel over haar wist. "Maar... waarom dansen jullie? Is dit echt? Of droom ik?" vroeg ze vol verwondering.
Rocky lachte diep: "Oh, dit is heel echt! Wij dansen elke volle maan om onze vrijheid te vieren! We zijn geen gewone stenen; we zijn magische wezens die door mensen vergeten zijn."
Lila's ogen straalden van enthousiasme: "Mag ik meedoen? Ik wil ook dansen!"
Rocky keek even naar zijn vrienden – andere stenen met verschillende vormen en maten – die allemaal knikten alsof zij ook enthousiast waren om Lila erbij te betrekken.
"Zeker! Maar je moet wel leren hoe je moet dansen zoals wij," zei Rocky terwijl hij begon te wiegen op zijn plek.
Lila volgde hem na enige aarzeling; eerst wiegde zij ook heen en weer zoals Rocky deed. Toen begonnen alle stenen samen te bewegen in perfecte harmonie; zij draaiden rondjes, sprongen omhoog en maakten prachtige pirouettes onder het licht van de maan.
Het was alsof alle zorgen van Lila vervaagden terwijl zij danste tussen deze magische wezens. Ze lachte zo hard dat zelfs enkele sterren leken te twinkelen van vreugde!
Maar plotseling stopten alle stenen met bewegen toen er een luide knal klonk vanuit het bos aan de rand van het veld. Iedereen keek geschrokken in die richting.
"Wat was dat?" vroeg Lila nerveus.
"Dat is waarschijnlijk gewoon de wind," zei Rocky geruststellend, maar Lila kon zien dat ook hij bezorgd was.
Toch besloot Lila dat zij niet bang wilde zijn; zij moest dapper zijn! "Ik ga kijken!" riep zij vastberaden terwijl zij naar het geluid toe liep.
De andere stenen volgden haar voorzichtig; hun grote lichamen maakten zachte geluiden als zij bewogen door het gras.
Toen Lila dichterbij kwam bij waar het geluid vandaan leek te komen, zag zij iets vreemds: er lag iets glinsterends op de grond tussen enkele bomen – iets wat leek op gebroken glas!
Plotseling sprong er iets uit achter de bomen: een schaduwachtige figuur met scherpe hoeken en scherpe tanden!
"Wat is dat?" fluisterde één van de kleinere stenen angstig tegen Rocky.
Rocky antwoordde met vastberadenheid: "Dat is geen steen; dat is Shadow – hij probeert ons bang te maken!"
Shadow kwam dichterbij met dreigende stappen; hij leek kwaad omdat hij hen had betrapt tijdens hun dansfeestje.
"Waarom zouden jullie zo vrolijk zijn?" gromde Shadow met een lage stem vol woede.
"We vieren onze vrijheid!" zei Rocky dapper terwijl hij vooraan stapte om voor Lila te beschermen.
Shadow lachte spottend: "Vrijheid? Jullie zijn maar simpele rotsen! Wat weten jullie nou van vrijheid?"
Lila voelde zich verdrietig door Shadows woorden; waarom kon hij niet begrijpen hoe fijn dit moment was?
Maar toen kreeg zij ineens inspiratie: "Vrijheid betekent gelukkig zijn!" riep zij uit naar Shadow.
"Happiness? Wat weet jij daar nu van?" snauwde Shadow terug.
“Als je wilt,” zei Lila dapper “kunnen wij jou misschien helpen gelukkig te worden!”
Shadow keek verrast naar dit kleine meisje dat zo moedig sprak tegen hem.
“Help mij?” herhaalde hij verbijsterd.
“Ja!” zei Lila enthousiast “Kom bij ons dansen!”
De andere stenen keken elkaar aan in verbazing; zouden zij echt Shadow kunnen laten meedoen?
Shadow bleef even stil staan alsof hij nadenkte over wat hij moest doen.
Uiteindelijk zuchtte hij diep: “Ik heb nooit gedanst… ik weet niet eens hoe.”
“Dat maakt niet uit!” zei Lila vrolijk “Je kunt gewoon beginnen zoals wij deden!”
En zo begon Shadow voorzichtig mee te bewegen op dezelfde manier als Rocky deed – eerst heel onhandig maar al snel begon ook hij plezier erin te krijgen!
Langzaam maar zeker begon Shadow zich open te stellen voor deze nieuwe ervaring; zelfs al was hij groot en angstaanjagend leek hij nu bijna vriendelijk terwijl hij samen met hen danste onder het licht der sterren!
Na enige tijd stopten alle deelnemers even om uit adem tot rust te komen – inclusief Shadow!
“Ik wist niet dat dit zo leuk kon zijn,” gaf hij toe met een glimlach die nu breder leek dan ooit tevoren!
“Zie je wel!” juichte Lila blij “Dansen maakt iedereen gelukkig!”
Vanaf die nacht werd Steenhaven nog magischer dan ooit tevoren; elke volle maan kwamen alle kinderen uit dorp samen met hun nieuwe vriend – Shadow – om samen met Rocky & co heerlijk rondjes draaien onder sterrenhemel!
En zo eindigde niet alleen één avontuur maar begon er ook eentje vol vriendschap tussen mensen & magie…
Want soms heb je slechts moed nodig (plus wat goede muziek) voor zelfs meest onwaarschijnlijke vrienden!
En zo leefden zij nog lang & gelukkig… tot aan volgende volle maan wanneer nieuwe avonturen hen wachtten…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes