Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Onbekende Eiland in de Wolken**
Er was eens, in een klein dorpje genaamd Zonnedorp, een nieuwsgierig meisje met de naam Lila. Lila had grote, sprankelende ogen die altijd vol verwondering stonden. Ze hield van avontuur en dromen over verre landen. Maar wat ze het allerleukst vond, was het kijken naar de wolken. Elke middag zat ze op de grote, oude boom bij haar huis en keek ze naar de lucht.
Op een dag, terwijl ze naar de wolken staarde, zag ze iets bijzonders. Tussen de fluffy, witte wolken verscheen een eiland! Het eiland leek wel van suiker te zijn gemaakt; het glinsterde en straalde als een regenboog. Lila kon haar ogen niet geloven. “Wat als dat eiland echt is?” dacht ze bij zichzelf. “Wat als er daar iets magisch te vinden is?”
Die nacht kon Lila niet slapen. Ze draaide en keerde in haar bed terwijl haar hoofd vol zat met ideeën over het onbekende eiland. Ze besloot dat ze de volgende dag op avontuur zou gaan om het eiland te vinden.
De volgende ochtend stond Lila vroeg op. Ze trok haar favoriete avonturiersoutfit aan: een felgele broek met zakken vol met snoepjes en een groen T-shirt waarop stond: “Ik ben een dappere ontdekkingsreiziger!” Met een rugzak vol lekkernijen en een handgetekende kaart van het dorp vertrok ze richting de heuvels achter haar huis.
Lila klom over bomen en sprong over beekjes terwijl ze zong: “Ik ga naar het eiland in de lucht, waar alles zoet is als suikerpurt!” De vogels zongen mee en leken haar aan te moedigen. Maar naarmate ze verder liep, begon het pad steiler te worden en voelde ze zich steeds meer moe.
“Misschien moet ik even pauzeren,” mompelde Lila terwijl ze op een grote steen ging zitten. Terwijl ze daar zat, keek ze omhoog naar de lucht en zag dat het eiland nog steeds zichtbaar was tussen de wolken.
Plotseling hoorde Lila een vreemd geluid achter zich. Het klonk als gescharrel en gefladder! Ze draaide zich om en zag… een kleine vogel met felgekleurde veren die eruitzag als een miniatuur regenboog! De vogel fladderde zenuwachtig rond haar hoofd.
“Hallo daar!” zei Lila vrolijk. “Ben jij ook op zoek naar het onbekende eiland?”
De vogel stopte even met fladderen en keek Lila aan met zijn grote ogen. “Ja! Ik ben Pippin,” zei hij met een piepstemmetje. “Ik heb gehoord dat er op dat eiland iets bijzonders te vinden is!”
“Wat dan?” vroeg Lila nieuwsgierig.
Pippin fladderde enthousiast rondjes om Lila heen. “Er zijn magische snoepjes die nooit opgaan! En er woont ook een wijze oude schildpad die alle geheimen van de wereld kent!”
Lila's ogen begonnen te glinsteren van enthousiasme. “Dat klinkt geweldig! Wil je me helpen om er te komen?”
“Zeker weten!” zei Pippin vrolijk terwijl hij op Lila’s schouder ging zitten.
Samen vervolgden ze hun reis door bosjes vol bloemen die leken te lachen wanneer je ernaar keek. Na uren wandelen kwamen ze bij een enorme berg die recht omhoog reikte naar de lucht.
“Hoe komen we hier overheen?” vroeg Lila bezorgd.
Pippin dacht even na en zei toen: “Misschien kunnen we samen werken! Jij kunt mij omhoog tillen terwijl ik je aanwijzingen geef.”
Lila knikte vastberaden en samen begonnen ze aan hun klim naar boven. Het was zwaar werk, maar dankzij Pippins aanwijzingen lukte het hen uiteindelijk om bovenop de berg uit te komen.
Toen ze eindelijk boven waren, keken ze uit over de horizon – wat een prachtig uitzicht! Maar wat hen echt verbaasde was dat het onbekende eiland nu veel dichterbij leek dan voorheen!
“Daar is het!” riep Pippin enthousiast.
Ze renden naar beneden van de berg af, hun harten bonsden van spanning. Maar toen… gebeurde er iets onverwachts: donkere wolken verschenen uit het niets en bedekten hun pad!
“Oh nee!” riep Lila in paniek. “Wat nu?”
Pippin trilde van angst maar probeerde dapper te blijven. “We moeten gewoon doorlopen! Misschien kunnen we onder die wolken door.”
Ze renden zo snel als hun benen konden dragen totdat ze bij de rand van het bos kwamen waar alles donker werd door schaduwrijke takken.
Net toen alles hopeloos leek, hoorden ze plotseling gelach – heel hard gelach! Ze keken om zich heen en zagen twee kleine kabouters die met elkaar aan het stoeien waren!
“Wat doen jullie hier?” vroegen de kabouters nieuwsgierig toen zij hen zagen staan.
“We proberen naar het onbekende eiland in de wolken te gaan!” zei Lila snel.
De kabouters keken elkaar aan en barstten in lachen uit: “Dat eiland? Dat is geen plek voor mensen zoals jullie!”
“Waarom niet?” vroeg Pippin verontwaardigd.
“Omdat alleen degenen die echt geloven in magie daar kunnen komen,” antwoordde één van hen met een knipoog.
Lila voelde zich ontmoedigd maar besloot niet op te geven. “Ik geloof heel erg in magie!” riep ze uit.
De kabouters leunden dichterbij en fluisterden: “Als je echt wilt gaan, moet je ons helpen eerst!”
Met veel enthousiasme hielpen Lila en Pippin samen met de kabouters om allerlei taken af te ronden – zoals bloemen water geven die zongen wanneer je hen hielp of stenen verzamelen voor hun spelletjes – totdat eindelijk één van hen zei: "Jullie hebben ons geholpen; nu mogen jullie gaan!"
Met nieuwe moed gingen Lila en Pippin verder richting het onbekende eiland dat nu recht voor hen lag tussen de wolken alsof hij hen verwelkomde!
Ze sprongen over kleurrijke bloemenvelden tot aan de rand van wat leek op een luchtbrug gemaakt van gouden stralen zonlicht!
“Dit is zo spannend!” gilde Lila terwijl zij samen met Pippin voorzichtig over deze brug liepen tot zij eindelijk voet zetten op…het onbekende eiland!
Het was nog mooier dan zij ooit hadden durven dromen; overal waren snoepjes die glansden als sterren! En daar stond ook…de wijze oude schildpad!
“Hoi daar,” zei hij vriendelijk terwijl hij langzaam zijn kop ophief uit zijn schelp. "Welkom op mijn eiland."
Lila kon haar geluk niet geloven; dit was precies waar zij altijd al had gedroomd! En toen vertelde hij verhalen vol wijsheid over vriendschap, moed én magie!
Die avond zaten zij samen onder sterrenhemel vol lichtjes waarbij zelfs Pippin af toe stil viel omdat hij zo onder indruk was…
En zo leerde iedereen dat dromen soms werkelijkheid kunnen worden zolang je maar gelooft – zelfs als je moet klimmen over bergen of door donkere bossen gaat…
Na vele avonturen keerden Lila en Pippin terug naar Zonnedorp met niet alleen magische snoepjes maar ook nieuwe vrienden én verhalen voor altijd…
En elke keer wanneer zij weer omhoog keken naar die mooie wolken zouden zij weten dat daarboven ergens…het onbekende eiland wachtte om ontdekt te worden door wie durfde dromen!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes