Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Thomas en zijn Vrienden op een Ruimtereis**
Er was eens, in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos, een jongen genaamd Thomas. Thomas was niet zomaar een jongen; hij had een levendige verbeelding en droomde ervan om de sterren te verkennen. Elke nacht ging hij op zijn bed liggen, keek naar het plafond dat hij had versierd met glow-in-the-dark sterren, en fantaseerde over avonturen in de ruimte.
Op een dag, terwijl Thomas in het bos speelde met zijn vrienden Emma en Sam, vond hij iets bijzonders. Het was een glanzend object dat half begraven lag onder wat bladeren. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat het een oude, roestige raket was! De raket leek al jaren niet meer gebruikt te zijn, maar Thomas voelde meteen dat dit hun kans was om op avontuur te gaan.
“Wat als we deze raket kunnen repareren?” stelde Emma voor. “Dan kunnen we naar de maan vliegen!”
“Of zelfs naar Mars!” riep Sam enthousiast.
Thomas knikte enthousiast. “Laten we het proberen! We hebben niets te verliezen!”
De drie vrienden gingen aan de slag. Ze haalden gereedschap uit hun schuren en verzamelden alles wat ze konden vinden: oude fietsonderdelen, blikken en zelfs wat ducttape die Emma’s vader had laten liggen. Terwijl ze werkten aan de raket, maakten ze grapjes over wat ze allemaal zouden doen als ze eenmaal in de ruimte waren.
“Zouden we aliens ontmoeten?” vroeg Sam met grote ogen.
“Ja! En misschien willen ze wel met ons spelen!” lachte Emma.
“Of misschien willen ze ons als hun huisdieren houden!” voegde Thomas toe met een grijns.
Uren verstreken terwijl ze samenwerkten en lachten. Uiteindelijk leken hun inspanningen vruchten af te werpen. De raket stond er weer redelijk goed bij – althans, zo goed als je van een roestige oude raket kon verwachten. Het enige probleem was dat niemand wist hoe je zo’n ding moest starten.
Net toen ze dachten dat alles verloren was, kwam er een oude man voorbij die hen nieuwsgierig gadesloeg. Hij droeg een lange jas vol met allerlei vreemde gadgets en had een baard die bijna tot aan zijn buik reikte.
“Wat zijn jullie aan het doen?” vroeg hij met een twinkeling in zijn ogen.
“We proberen deze raket te repareren,” zei Thomas trots. “We willen naar de ruimte!”
De man lachte hartelijk. “Ah, de ruimte! Dat is waar ik vandaan kom! Ik ben Professor Sterrenbliksem.”
Thomas’ ogen werden groot van verbazing. “Echt waar? Kunt u ons helpen?”
De professor knikte en begon hen uitleg te geven over hoe raketten werken en wat er nodig is om te vliegen. Hij vertelde verhalen over zijn eigen avonturen in de ruimte: hoe hij door meteorieten had gevlogen en zelfs had gedanst met sterren!
Na uren van leren waren Thomas en zijn vrienden eindelijk klaar om te vertrekken. De professor gaf hen enkele speciale gadgets mee: een sterrenkaart die altijd de juiste richting wees, wat energiebollen voor onderweg en natuurlijk hun eigen ruimtepakken – die er toevallig uitzagen als superheldenoutfits!
Met veel enthousiasme stapten ze in de raket. “Dit is het moment!” zei Emma terwijl ze haar riem vastmaakte.
Thomas nam plaats achter het stuur terwijl Sam zenuwachtig op de knopjes drukte. “Wat doet dit?” vroeg hij terwijl hij op een grote rode knop drukte.
“Niet doen!” schreeuwde Thomas net op tijd voordat er ineens rook uit het dashboard kwam!
Na wat paniek slaagde Thomas erin om alles weer onder controle te krijgen. Met behulp van Professor Sterrenbliksem’s instructies telden ze af: “Drie… twee… één… VUUR!”
De raket schoot omhoog als een vuurpijl! Ze voelden zich alsof ze op een achtbaan zaten terwijl de aarde steeds kleiner werd onder hen. De sterren verschenen één voor één aan de hemel zoals nooit tevoren gezien – helder en sprankelend tegen het zwarte canvas van het universum.
“Wauw!” riep Sam vol bewondering terwijl hij naar buiten keek. “Kijk daar! Is dat niet geweldig?”
Ze vlogen langs planeten met prachtige ringen en kleurrijke manen, maar naarmate hun reis vorderde begon ook het avontuur spannend te worden… Te spannend!
Plotseling dook er vanuit het niets een groep spacepiraten op! Ze waren gekleed in felgekleurde outfits met ooglapjes en hadden grote zwaarden bij zich die glinsterden in het zonlicht van verre sterrenstelsels.
“Geef ons al jullie energiebollen!” gromde de leider van de piraten terwijl hij dreigend zwaaide met zijn zwaard.
Thomas voelde zijn hart sneller kloppen; dit was geen grapje meer! Maar toen herinnerde hij zich iets dat Professor Sterrenbliksem had gezegd: soms is slimheid belangrijker dan kracht.
“Wacht even!” riep Thomas uit volle borst terwijl hij snel nadacht over wat hij kon doen om hen af te leiden. “Waarom zouden we niet samen spelen? We kunnen jullie leren hoe je echt kunt dansen!”
De piraten keken elkaar verbaasd aan; niemand had ooit zoiets tegen hen gezegd! Met enige aarzeling stemden ze toe om samen te dansen – wie weet zou dit wel hun beste avontuur ooit worden?
Dus begonnen Thomas, Emma, Sam en zelfs de piraten wild rond te springen in hun ruimteschepen terwijl muziek door het heelal galmde (natuurlijk hadden zij ook speciale muziek meegebracht). Ze dansten als gekken tussen asteroïden door en maakten zelfs enkele pirouettes rond Saturnus’ ringen!
Na afloop waren alle piraten zo blij dat zij besloten om geen energiebollen meer af te nemen; in plaats daarvan gaven zij hun nieuwe vrienden enkele schatten uit hun eigen voorraad – glinsterende stenen die licht gaven zoals sterren!
Met volle handen keerden Thomas en zijn vrienden terug naar huis – niet alleen vol nieuwe schatten maar ook vol verhalen die nog vele jaren zouden meegaan.
Toen zij terugkwamen bij hun dorpje stonden alle kinderen al opgewonden klaar om hen vragen te stellen over hun avontuur in de ruimte: "Hebben jullie echt aliens ontmoet?" "Hebben jullie gedanst op Saturnus?" "Wat is je favoriete ster?"
Thomas glimlachte breed terwijl hij naar zijn vrienden keek; dit avontuur zou nooit vergeten worden!
En zo eindigde hun ruimtereis vol spanning, vriendschap en onvergetelijke momenten - maar voor Thomas begon nu pas echt het avontuur... Want wie weet welke wonderlijke dingen morgen zouden komen?
En elke avond wanneer hij naar boven keek naar die stralende sterrenhemel wist hij zeker: dit was nog maar het begin van vele magische avonturen samen met Emma, Sam én misschien zelfs Professor Sterrenbliksem!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes