Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Eva's Ontmoeting met een Draak in haar Tuin**
Er was eens een klein meisje genaamd Eva. Ze woonde in een gezellig huis met een grote tuin vol kleurrijke bloemen, hoge bomen en een glinsterend vijvertje. Eva was een nieuwsgierig en avontuurlijk kind, altijd op zoek naar nieuwe ontdekkingen. Haar favoriete plek was de tuin, waar ze urenlang kon spelen, dromen en fantaseren.
Op een zonnige ochtend, terwijl de vogels vrolijk zongen en de bijen druk in de weer waren met het verzamelen van nectar, besloot Eva dat het tijd was voor een nieuw avontuur. Ze trok haar felgekleurde laarzen aan – die altijd modderig waren na haar speurtochten – en rende naar buiten. De zon straalde boven haar hoofd en de lucht rook naar versgemaaid gras.
“Wat zal ik vandaag doen?” vroeg ze zich af terwijl ze door haar tuin huppelde. Misschien zou ze een schat zoeken onder de oude eik of een fort bouwen van takken en bladeren. Terwijl ze aan het rondkijken was, viel haar oog op iets glinsterends achter de struiken.
“Wat is dat?” dacht Eva nieuwsgierig. Ze liep dichterbij en duwde voorzichtig enkele takken opzij. Tot haar grote verbazing ontdekte ze niet zomaar iets – maar een enorme draak! Hij lag daar te slapen, met zijn schubben die glinsterden als edelstenen in het zonlicht.
Eva kon haar ogen niet geloven. De draak had grote, vleugels die als kleurrijke parasols uitstreken en zijn lange staart kronkelde als een slang door het gras. Maar wat Eva het meest opviel waren zijn ogen; ze waren groot en vriendelijk, alsof hij elke geheim van de wereld kende.
“Hallo daar!” zei Eva voorzichtig, niet wetende of ze bang moest zijn of niet.
De draak opende langzaam zijn ogen en keek recht naar haar. “Hallo, kleine meid,” bromde hij met een diepe stem die klonk als donder in de verte. “Wat brengt jou hier?”
Eva voelde zich meteen gerustgesteld door zijn vriendelijke blik. “Ik ben gewoon aan het spelen in mijn tuin,” antwoordde ze enthousiast. “En jij? Wat doe jij hier?”
“Oh,” zei de draak met een zucht die als wind door de bomen waaide, “ik ben op zoek naar mijn verloren schat.”
“Een schat?” vroeg Eva met glinsterende ogen vol nieuwsgierigheid. “Wat voor schat is dat?”
De draak glimlachte breed en zijn tanden leken wel diamanten in het zonlicht. “Het is geen gewone schat,” zei hij geheimzinnig. “Het is een magische kristal dat wensen kan vervullen.”
“Wauw!” riep Eva uit, helemaal ondersteboven van enthousiasme. “Kun je mij er meer over vertellen?”
De draak knikte en begon te vertellen over zijn avonturen: hoe hij door bergen had gevlogen, over zeeën had gezwommen en zelfs door donkere grotten had gekropen op zoek naar dat ene bijzondere kristal dat ooit verloren was gegaan tijdens een storm.
Terwijl hij sprak, stelde Eva zich alles voor: de hoge bergen bedekt met sneeuw, de uitgestrekte oceanen vol geheimen en de mysterieuze grotten vol schitterende stenen.
“Ik heb al zoveel plekken bezocht,” vervolgde de draak met enige spijt in zijn stem, “maar ik kan het kristal gewoon niet vinden.”
Eva dacht even na en zei toen: “Misschien kan ik je helpen! We kunnen samen zoeken!”
De draak keek verrast op. “Jij wilt mij helpen? Maar… je bent zo klein!”
Eva puffte uitdagend: “Klein maar dapper! En bovendien heb ik veel ideeën!”
De draak lachte hartelijk; zijn lach klonk als gerommel van donderwolken ver weg aan de horizon. “Goed dan! Laten we samen op avontuur gaan.”
En zo begon hun zoektocht naar het magische kristal. De draak boog zich voorover zodat Eva op zijn rug kon klimmen – wat voelde alsof ze op een wolk zat! Met één krachtige flap van zijn vleugels stegen ze omhoog in de lucht.
Ze vlogen over bossen vol groene bomen die leken te dansen in de wind, langs rivieren die glinsterden als zilver onder het zonlicht en boven dorpen waar mensen verbaasd omhoog keken naar deze bijzondere vriendschap tussen een meisje en een draak.
Hun eerste stop was bij een oude grot aan de rand van het bos waar volgens legendes ooit magische wezens hadden gewoond. Toen ze binnenkwamen, zagen ze prachtige stalactieten die als kristallen hingen van het plafond.
“Hier moet je goed kijken,” zei de draak terwijl hij voorzichtig rondkeek met zijn scherpe ogen.
Eva zocht overal; achter stenen, onder rotsen… maar er was geen teken van het kristal te bekennen. Na enige tijd zuchtte ze teleurgesteld: “Ik denk niet dat we hier iets vinden.”
Maar net toen ze wilde omdraaien om verder te zoeken, zag zij iets glinsteren achter enkele takken diep in de grot verborgen liggen! Met kloppend hart rende ze ernaartoe en haalde er voorzichtig wat takken weg.
Tot haar verbazing vond zij daar geen ander dan… ja hoor! Het magische kristal!
“Ik heb het gevonden!” riep Eva blij terwijl zij het omhoog hield zodat ook de draak kon zien wat zij had ontdekt.
De draak kwam dichterbij om beter te kijken; zijn ogen werden groot van vreugde toen hij het kristal zag stralen tussen haar handpalmen.
“Oh dank je wel!” zei hij emotioneel terwijl hij tranen van blijdschap in zijn ogen kreeg (wat best bijzonder was voor een draak!). “Je hebt me echt geholpen!”
Eva voelde zich trots; niet alleen omdat ze had geholpen om iets waardevols terug te vinden maar ook omdat zij nu wist dat vriendschap sterker is dan welke uitdaging dan ook.
Terug buiten onder de stralende zon besloot Eva iets heel bijzonders te doen: "Kunnen we samen wensen doen?" vroeg ze hoopvol.
De draak knikte instemmend: "Ja! Maar laten we eerst goed nadenken over onze wensen."
Ze gingen zitten onder een grote boom terwijl Eva nadacht over wat zij zou willen wensen; misschien wel eindeloos avontuur of altijd plezier hebben? Maar uiteindelijk kwam er één wens bovenaan:
“Ik wens dat wij altijd vrienden blijven!” riep zij uit met glanzende ogen vol hoop.
De draak knikte weer enthousiast: "Dat is inderdaad dé beste wens!" En zo staken zij samen hun handen uit boven het magische kristal…
Plotseling vulde hun omgeving zich met sprankelende lichtjes die om hen heen dansten als sterren aan de nachtelijke hemel!
Toen alles weer rustig werd, keken zowel Eva als de draak elkaar aan; hun harten gevuld met vreugde wetende dat hun vriendschap nooit zou verdwijnen – ongeacht waar hun avonturen hen zouden brengen!
En zo vloog dit bijzondere duo verder over bergen en zeeën – altijd samen – klaar voor nieuwe avonturen vol magie!
En wie weet… misschien komt er ooit weer iemand langs deze tuin om deze bijzondere verhalen te horen over ‘Eva’s Ontmoeting met een Draak’.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes