Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Mila en de Sterrenregen**
Er was eens, in een klein dorpje aan de rand van een betoverend bos, een meisje genaamd Mila. Mila was een nieuwsgierig en avontuurlijk kind met grote, sprankelende ogen die altijd vol vragen zaten. Ze had een bijzondere liefde voor de sterren. Elke avond, als de zon onderging en de lucht zich vulde met duizenden twinkelende lichtjes, ging ze op het dak van haar huis zitten met haar verrekijker en haar notitieboekje. Daar schreef ze alles op wat ze over de sterren leerde.
Op een avond, toen de lucht helder was en de sterren extra fel leken te stralen, hoorde Mila iets vreemds. Het klonk als het gefluister van de wind, maar het was anders. Het leek wel alsof de sterren zelf met haar spraken! "Mila," fluisterden ze, "kom naar ons toe! Er is iets bijzonders aan de hand!"
Mila's hart klopte in haar keel. Ze had altijd gedroomd om naar de sterren te gaan, maar hoe kon dat? Ze keek naar haar verrekijker en dacht: misschien kan ik ze wel dichterbij halen! Met een sprongetje van enthousiasme rende ze naar binnen om haar knutselspullen te pakken.
Ze verzamelde alles wat ze nodig had: karton, verf, glitters en zelfs een paar oude lampjes die ze ooit had gevonden. Terwijl ze werkte aan haar uitvinding – een soort raket gemaakt van karton – zong ze vrolijke liedjes over sterren en ruimtevaart. Haar hondje Max keek toe met zijn grote ogen vol verwondering.
Na uren zwoegen was het eindelijk zover. De raket stond klaar! Mila keek naar Max en zei: "Dit is het moment! We gaan naar de sterren!" Max blafte enthousiast als antwoord, alsof hij begreep dat er iets magisch ging gebeuren.
Met een laatste blik naar het dorpje dat nu in duisternis gehuld was, stapte Mila in haar raket. Ze telde af: "Drie... twee... één... VUUR!" En daar ging ze! De raket schoot omhoog in de lucht met een flits van licht en glitters die overal om hen heen dansten.
De sterren kwamen steeds dichterbij en Mila voelde zich vrijer dan ooit tevoren. Maar plotseling begon haar raket te schudden! "Oh nee!" riep Mila terwijl ze zich stevig vasthield aan het stuur. De raket maakte een draaiende beweging en voor ze het wist viel hij recht naar beneden.
Gelukkig landde Mila zachtjes op een wolk die vol met pluizige sterretjes zat. Ze keek om zich heen en zag dat ze niet alleen was; er waren andere kinderen die ook op deze wolk zaten! Hun ogen straalden van blijdschap terwijl zij samen keken naar het prachtige uitzicht over het heelal.
"Welkom bij de Sterrenregen!" zei een meisje met lange gouden haren dat eruitzag als een echte ster. "Ik ben Stella! We wachten op het grote moment waarop de sterren zullen vallen!"
"Sterren zullen vallen?" vroeg Mila nieuwsgierig terwijl Max vrolijk rondhuppelde tussen de kinderen.
"Ja!" antwoordde Stella enthousiast. "Elke honderd jaar komt er een speciale Sterrenregen waarbij wensen uitkomen! Maar we moeten ervoor zorgen dat we onze wensen goed formuleren."
Mila's hart maakte een sprongetje van vreugde. Dit was precies waar zij altijd al van had gedroomd! Maar terwijl alle kinderen zich voorbereidden om hun wensen te doen, kwam er plotseling donkere wolken opzetten. De lucht werd grijs en dreigend.
“Wat is er aan de hand?” vroeg Mila bezorgd.
“Dat zijn de Wolkenwakers,” zei Stella met angstige ogen. “Ze willen niet dat onze wensen uitkomen!”
Mila voelde zich dapper worden. “We moeten iets doen!” riep ze vastberaden. “Als we samenwerken kunnen we die Wolkenwakers misschien tegenhouden!”
De kinderen knikten enthousiast en samen bedachten ze een plan om hun wensen kracht bij te zetten door middel van muziek en dans. Terwijl zij zongen en dansten op hun wolk, begonnen de Wolkenwakers te twijfelen aan hun plannen.
“Wat doen jullie daar?” gromde één van hen met zijn donderende stem.
“We maken muziek voor onze wensen!” antwoordde Mila moedig terwijl zij verder danste.
De Wolkenwakers keken elkaar aan; nooit eerder hadden zij zoiets gehoord of gezien! De vrolijke klanken maakten hen nieuwsgierig en langzaam maar zeker begonnen ook zij te bewegen op het ritme van de muziek.
En toen gebeurde er iets wonderbaarlijks: terwijl iedereen danste, begon het licht vanuit hun harten te stralen als nooit tevoren! De donkere wolken verdwenen één voor één totdat alleen maar stralende sterren overbleven die schitterend fonkelden in het donker.
“Jullie hebben ons overtuigd!” gromde één van de Wolkenwakers nu veel vriendelijker dan daarvoor. “We willen ook graag meedoen!”
Met deze woorden veranderden de Wolkenwakers in prachtige sterretjes die samen met hen gingen dansen onder het licht van duizenden vallende sterren!
Mila sloot haar ogen stevig dicht en deed stilletjes haar wens: “Ik wens dat iedereen gelukkig kan zijn.” En net toen zij dit dacht, viel er een heldere ster recht voor haar neer!
De andere kinderen deden hetzelfde; sommigen wensten voor vrede, anderen voor liefde of vriendschap – allemaal mooie dingen die niemand ooit zou vergeten.
Toen alle wensen waren gedaan, vulde de lucht zich met schitterend licht dat alle hoeken van het universum bereikte. Het voelde alsof elke wens werkelijkheid werd!
“Mila,” zei Stella terwijl ze glimlachte, “jij hebt ons geholpen om onze dromen waar te maken.”
En zo gebeurde er iets magisch: elke vallende ster droeg nu ieders wens mee terug naar aarde!
Plotseling voelde Mila weer dat bekende schudden onder haar voeten – dit keer geen gevaarlijke val maar juist weer terug naar huis! Met Max veilig naast haar in hun raket landde zij zachtjes terug op het dak van haar huis.
Ze sprong eruit vol vreugde; alles leek weer normaal maar diep in haar hart wist zij dat niets ooit meer hetzelfde zou zijn na deze ervaring vol magie en vriendschap.
Die nacht sliep Mila vredig onder een hemel vol schitterende sterren die nu nog helderder leken dan ooit tevoren – alsof elke ster glimlachte omdat zij wist dat ieders wens gehoord was geweest.
En zo leefden Mila, Max én al zijn nieuwe vrienden gelukkig verder… tot aan hun volgende avontuur!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes