Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Emma en het Vergeten Sprookjesboek**
Er was eens, in een klein dorpje omringd door groene heuvels en glinsterende riviertjes, een meisje genaamd Emma. Emma was een nieuwsgierig kind met grote, sprankelende ogen die altijd op zoek waren naar avontuur. Ze had een bos vol vrienden: een vrolijke hond genaamd Max, een slimme kat met de naam Minoes en een paar drukke konijntjes die altijd aan het springen waren. Samen beleefden ze de leukste avonturen.
Op een zonnige dag besloot Emma dat het tijd was voor iets nieuws. Terwijl ze door de zolder van haar huis aan het rommelen was, ontdekte ze een oude, stoffige kist. De kist was versierd met prachtige houtsnijwerkjes van sterren en maan, maar hij leek al jaren niet meer geopend te zijn. Emma's hart begon sneller te kloppen van nieuwsgierigheid. Wat zou erin zitten?
Ze trok de kist open en vond er allerlei oude spulletjes in: verroeste sleutels, vergeelde brieven en... een prachtig boek! Het boek had een leren kaft die zo zacht was als zijde en de titel stond in gouden letters: "Het Vergeten Sprookjesboek". Emma's ogen glinsterden van opwinding. Wat zou er in dit boek staan?
Met het boek onder haar arm rende ze naar haar favoriete plekje in de tuin, waar de zon scheen en de bloemen vrolijk dansten in de wind. Ze opende het boek en begon te lezen. Tot haar verbazing ontdekte ze dat het boek vol stond met verhalen over magische wezens, dappere helden en betoverde bossen.
Maar toen ze verder las, merkte ze iets vreemds op. De woorden leken te veranderen terwijl ze las! "Dit is niet zomaar een boek," dacht Emma verwonderd. "Dit is een echt sprookje!" En voordat ze het wist, werd ze omringd door glinsterende sterren die uit het boek kwamen vliegen.
"Welkom, dappere lezer!" klonk er een stem vanuit het boek. Het was de geest van de verhalenverteller! Hij had lange witte haren en droeg een mantel vol sterrenstof. "Ik ben hier om je te helpen bij jouw avontuur!"
Emma kon haar oren niet geloven. "Wat voor avontuur?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Het verhaal dat je leest is vergeten door de tijd," legde de geest uit. "En alleen jij kunt het weer tot leven brengen! Maar wees gewaarschuwd: er zijn uitdagingen onderweg."
Emma voelde zich meteen dapper worden bij deze woorden. "Ik ben klaar voor elk avontuur!" riep ze enthousiast.
De geest glimlachte en zwaaide met zijn hand. Plotseling veranderde alles om haar heen; bomen groeiden tot reusachtige hoogtes, bloemen bloeiden in alle kleuren van de regenboog en overal om haar heen waren magische wezens die nieuwsgierig naar haar keken.
"Dit is het Betoverde Bos," zei de geest terwijl hij naast haar zweefde. "Hier wonen elfen, kabouters en zelfs draken! Maar pas op voor de schaduwachtige figuren die deze wereld willen verstoren."
Emma knikte vastberaden terwijl ze verder liep met Max aan haar zijde. De hond blafte vrolijk naar alles wat hij zag; hij kon niet wachten om nieuwe vrienden te maken.
Na enige tijd kwamen ze bij een helderblauwe rivier waar kleine elfjes rondvlogen als flonkerende lichtjes. Een van hen kwam naar Emma toe en vroeg: "Wie ben jij?"
"Ik ben Emma!" antwoordde ze stralend. "Ik ben hier om jullie verhaal weer tot leven te brengen!"
De elfjes juichten van blijdschap en nodigden Emma uit om met hen mee te dansen aan de oever van de rivier. Terwijl zij dansten, vertelde één van hen over hun koning, die al heel lang verdrietig was omdat zijn kroon verloren was gegaan in het donkere woud.
"Als we hem helpen zijn kroon terug te vinden," zei Emma vastberaden, "zal hij ons vast helpen ons verhaal weer tot leven te brengen!"
De elfjes knikten enthousiast en samen gingen ze op weg naar het donkere woud waar niemand ooit durfde te komen.
Terwijl ze verder liepen, werd het steeds donkerder om hen heen; hoge bomen blokkeerden het zonlicht en vreemde geluiden vulden de lucht. Max gromde zachtjes terwijl hij dicht tegen Emma aanliep.
Plotseling verscheen er een grote schaduw voor hen – het was een enorme draak! Zijn schubben glansden als smaragden in het schemerdonker.
"Wat willen jullie hier?" gromde de draak terwijl hij zijn scherpe tanden liet zien.
Emma voelde haar hart bonzen in haar borstkas maar herinnerde zich snel dat zij dapper moest zijn.
"We zijn hier om de kroon van koning Elfenhart terug te vinden," zei ze met vastberadenheid in haar stem.
De draak keek verrast naar dit kleine meisje dat zo moedig sprak.
"Als je echt dapper genoeg bent om mijn raad op te volgen," zei hij langzaam, "moet je deze drie uitdagingen aangaan."
Emma knikte vastberaden terwijl zij zich voorbereidde op wat komen ging.
De eerste uitdaging was om drie gouden appels uit de boomgaard van magische appels te plukken zonder betrapt te worden door de slapende trollen die onderaan sliepen.
Met behendige bewegingen slopen Emma en Max tussen de bomen door terwijl Minoes bovenop takken balanceerde als een acrobaat.
Ze slaagden erin drie appels te plukken zonder enige trollen wakker te maken!
De tweede uitdaging vereiste dat zij over een woeste rivier moesten springen zonder natte voeten te krijgen.
Met behulp van enkele vriendelijke elfen maakten zij gebruik van hun magie om stenen boven water laten zweven zodat zij veilig konden oversteken!
Voor hun laatste uitdaging moesten zij tegen hun grootste angst vechten – duisternis.
Ze moesten door een grot lopen waar geen enkel licht binnenkwam.
Met elke stap voelden zij hun harten sneller kloppen totdat Minoes plotseling begon te spinnen – zijn zachte geluid gaf hen moed!
Uiteindelijk bereikten zij aan het einde van de grot iets wat leek op licht; daar lag koning Elfenhart’s kroon schitterend tussen rozenbloemen!
Toen zij terugkeerden naar buiten werden zij verwelkomd door alle elfen die juichten voor hun moedige daden!
Koning Elfenhart kwam hen tegemoet met tranen in zijn ogen.
"Dank jullie wel! Jullie hebben mijn kroon teruggebracht!" zei hij blij terwijl hij hen allemaal knuffelde.
Als beloning gaf hij hen elk één wens.
Emma wenste dat alle verhalen nooit vergeten zouden worden zodat kinderen altijd zouden blijven dromen!
En zo gebeurde het – alle sprookjes werden opnieuw verteld over heel veel generaties heen!
Terwijl Emma langzaam wakker werd vanuit deze droomachtige wereld besefte zij dat zelfs al zou alles weer normaal lijken – diep binnenin zou zij altijd weten dat magie bestaat zolang je maar gelooft!
Met Max aan haar zijde keerde zij terug naar huis waar alles weer gewoon leek maar nu vol wonderlijke geheimen zat… Want wie weet wat er nog meer verborgen ligt achter vergeten boeken?
En zo eindigt ons verhaal… of misschien begint daar juist iets nieuws?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes