Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Nina's reis naar een andere wereld**
Er was eens een meisje genaamd Nina. Ze woonde in een klein dorpje aan de rand van een groot, mysterieus bos. Nina was een nieuwsgierig kind, altijd op zoek naar avontuur en nieuwe ontdekkingen. Haar kamer was gevuld met boeken over verre landen, magische wezens en spannende verhalen. Maar wat ze het liefst deed, was buiten spelen in de natuur.
Op een zonnige zaterdag besloot Nina om het bos in te gaan. Ze had gehoord dat er iets bijzonders te vinden was: een oude boom met een holle stam die volgens de dorpelingen leidde naar een andere wereld. Natuurlijk geloofde Nina niet alles wat ze hoorde, maar haar nieuwsgierigheid was te groot om het niet uit te proberen.
Met haar rugzak vol lekkernijen en haar favoriete knuffel, een teddybeer genaamd Benny, begon ze aan haar avontuur. Terwijl ze door het bos wandelde, hoorde ze het gefluit van vogels en het geritsel van bladeren. Het voelde alsof het bos haar begroette. "Hallo daar!" zei Nina tegen een groepje vlinders die om haar heen fladderden. "Hebben jullie misschien gezien waar ik de oude boom kan vinden?"
De vlinders leken even stil te hangen in de lucht, alsof ze nadachten over haar vraag. Toen fladderden ze weg in de richting van een smal pad dat bedekt was met kleurrijke bloemen. "Dat moet wel de goede kant op zijn!" riep Nina enthousiast terwijl ze hen volgde.
Na een tijdje lopen kwam ze bij de oude boom aan. Hij was enorm! Zijn takken reikten hoog de lucht in en zijn stam was zo breed dat Nina er met moeite omheen kon lopen. Voorzichtig keek ze in het holle gedeelte van de boom en zag dat het donker was binnenin. "Zou ik echt naar een andere wereld kunnen gaan?" vroeg ze zich af.
Met Benny stevig onder haar arm geklemd, nam Nina een diepe ademhaling en stapte naar binnen. Het voelde alsof ze door een soort tunnel ging; alles draaide om haar heen en plotseling werd alles stil.
Toen ze weer op aarde kwam (of wat leek op aarde), stond Nina midden in een prachtige tuin vol met kleurrijke bloemen die groter waren dan zijzelf! De lucht rook zoet en er waren allemaal vreemde maar vriendelijke wezens rond haar heen aan het spelen: kleine elfjes met glinsterende vleugels, pratende dieren en zelfs enkele vrolijke trollen die dansend op hun voeten stonden.
"Welkom, welkom!" riep één van de elfjes met sprankelende ogen. "Jij moet Nina zijn! We hebben je al zo lang verwacht!"
"Hoe weten jullie mijn naam?" vroeg Nina verbaasd.
"Dit is het Rijk der Verhalen," legde het elfje uit terwijl ze rondfladderde. "Hier komen alle verhalen samen! En jij bent hier omdat je dapper genoeg bent om ons te helpen."
Nina's hart klopte snel van opwinding én spanning. "Hoe kan ik helpen?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Er is iets gebeurd," zei de troll met de grote hoed die naast het elfje stond. "De kleuren van onze wereld beginnen te vervagen! De regenbogen verdwijnen en zonder kleuren kunnen we geen verhalen meer vertellen."
Nina voelde meteen dat dit belangrijk was. Ze wilde helpen! "Wat moet ik doen?" vroeg ze vastberaden.
"We moeten naar de Bron der Kleuren," zei het elfje ernstig. "Maar pas op! De weg is vol uitdagingen en we moeten samen werken om er te komen."
En zo begon hun reis naar de Bron der Kleuren. Onderweg kwamen ze allerlei obstakels tegen: grote modderpoelen waaruit stinkende dampen opstegen, steile heuvels die leken te willen instorten bij elke stap die zij zetten, en zelfs een rivier vol met pratende vissen die hen vroegen raadsels op te lossen voordat zij hen verder lieten gaan.
“Wat is zwart als je het ziet maar wit als je het leest?” vroeg één van de vissen grijnzend.
“Een krant!” riep Benny plotseling uit, wat iedereen deed lachen.
Na veel gelach en teamwork slaagden ze erin om alle raadsels op te lossen en hun weg voort te zetten richting de Bron der Kleuren.
Toen ze eindelijk aankwamen bij de bron, zagen ze iets ongelooflijks: water dat straalde in alle kleuren van de regenboog! Maar er hing ook iets dreigends in de lucht; boven hen zweefde een grote schaduw – een grijze draak!
“Wie durft zich aan mijn bron te laven?” gromde hij terwijl hij zijn scherpe tanden toonde.
Nina voelde angst maar ook vastberadenheid groeien binnenin haar. “Wij willen alleen maar helpen!” riep zij dapper terug. “De kleuren verdwijnen uit jullie wereld!”
De draak keek even verrast naar dit kleine meisje dat zo moedig sprakte tegen hem. “En waarom zou ik jou geloven?” vroeg hij nors.
“Omdat,” begon Nina terwijl zij zich herinnerde hoe belangrijk verhalen waren voor iedereen, “verhalen maken ons sterk! Zonder kleur zijn onze verhalen leeg.”
De draak leek even na te denken voordat hij antwoord gaf: “Als je echt wilt helpen, moet je mij iets geven dat waardevol voor jou is.”
Nina dacht diep na over wat zij kon geven aan deze draak zonder dat hij zich beledigd zou voelen of zonder dat zij zichzelf tekort zou doen... Toen kreeg zij ineens inspiratie!
“Ik geef je mijn teddybeer Benny,” zei zij vastberaden terwijl zij hem vasthield als bewijs van haar liefde voor hem.
“Maar… maar…” stotterde Benny verward terwijl hij zich realiseerde wat er gebeurde.
“Nee Benny,” zei Nina zachtjes terwijl zij hem losliet uit haar armen, “ik weet zeker dat deze daad ons zal helpen.”
De draak keek naar Benny met nieuwsgierigheid voordat hij knikte: “Goed dan! Ik accepteer jouw aanbod.” En tot ieders verbazing veranderde Benny meteen in gouden lichtstralen die door de lucht dansten voordat zij samenkwamen bij de bron!
Plotseling vulden alle kleuren zich opnieuw in hun stralende pracht; rood werd roder dan ooit tevoren, blauw schitterde als nooit tevoren... De hele tuin vulde zich weer met leven!
“Dank je wel!” juichten al zijn vrienden terwijl zij rondom Nina dansten van blijdschap!
En toen gebeurde er iets magisch: toen alles weer kleur kreeg begon ook hun verhalen weer tot leven te komen; elk wezen vertelde zijn eigen verhaal vol avontuur!
Nina voelde zich gelukkig maar ook verdrietig omdat dit moment ten einde kwam… Ze wist dat het tijd was om terug naar huis te gaan.
Het elfje gaf haar nog één laatste knuffel vooraleer ze teruggingen door dezelfde holle boom waaruit zij gekomen waren; “We zullen je nooit vergeten!”
Met warme herinneringen keerde Nina terug naar huis waar alles nog steeds hetzelfde leek… Maar voor haar had alles veranderd; nu wist zij dat elk verhaal kleur had - net zoals vriendschap - en dat moed soms betekent iets waardevols loslaten voor anderen.
En zo eindigde Nina’s reis naar deze bijzondere wereld… Maar diep binnenin wist zij zeker: dit verhaal zou altijd verder leven – net als elke kleur in elke regenboog!
En wie weet? Misschien komt er ooit weer iemand langs deze oude boom… En dan zal er opnieuw avontuur wachten…
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes