Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Mila ontdekt de verborgen grot**
In een klein, gezellig dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos woonde een meisje genaamd Mila. Mila was een avontuurlijke meid met een grote verbeelding. Ze had altijd al het gevoel dat er meer in de wereld was dan wat ze met haar eigen ogen kon zien. Maar op deze specifieke dag was ze vooral bezig met iets heel anders: het vinden van haar favoriete knuffel, een pluizige teddybeer die ze "Bobby" noemde.
Terwijl Mila door het huis dartelde, viel haar oog op de grote, oude kast in de hoek van de woonkamer. De kast had altijd al iets mysterieus gehad, alsof hij geheimen verbergt die alleen maar wachten om ontdekt te worden. Met een sprongetje van enthousiasme trok ze de deuren open en begon te graven tussen oude boeken en vergeten speelgoed.
"Waar ben je toch, Bobby?" riep ze terwijl ze zich verder in de kast wurmde. En daar, tussen een stapel boeken over verre landen en avonturen, zag ze iets glinsteren. Het was een kleine sleutel! "Wat zou deze sleutel openen?" vroeg Mila zich af, terwijl ze hem oplichtte in het zonlicht dat door het raam viel.
Op dat moment kwam haar kat, Minoes, binnenhuppelen. Minoes was geen gewone kat; hij had een bijzondere gave om te slapen waar ook ter wereld. Hij kon slapen terwijl hij rechtop zat, terwijl hij at en zelfs terwijl hij droomde over muizen die hem nooit zouden kunnen vangen.
"Wat heb je daar gevonden, Mila?" vroeg Minoes met zijn slaperige stem terwijl hij zich uitrekte en zijn ogen half dichtkneep. "Ik hoop dat het geen muizenval is."
Mila lachte en zei: "Nee hoor, Minoes! Het is een sleutel! Ik vraag me af wat hij opent!" Ze keek naar buiten en zag de bomen wiegen in de wind. "Misschien opent hij wel een geheime deur naar een verborgen grot!"
Minoes zuchtte diep en draaide zich om: "Een grot? Dat klinkt vermoeiend... Maar goed, als je gaat zoeken naar die grot, neem me dan alsjeblieft niet mee." Hij ging liggen en sloot zijn ogen weer.
Maar Mila was vastbesloten. Ze trok haar schoenen aan en zei: "Ik ga op avontuur! Blijf jij hier lekker slapen." En zonder verder na te denken rende ze naar het bos.
Het bos was vol leven; vogels floten vrolijk hun liedjes en de zon scheen door de bladeren heen als gouden stralen licht. Mila voelde zich vrijer dan ooit tevoren. Terwijl ze verder het bos in liep, dacht ze na over waar die mysterieuze sleutel misschien zou passen.
Na enige tijd ontdekte Mila iets bijzonders: tussen twee grote rotsen zag ze een kleine opening die bijna verborgen was achter takken en bladeren. Haar hart klopte sneller van opwinding toen ze dichterbij kwam. Zou dit de ingang zijn naar de verborgen grot?
Ze knielde neer bij de opening en keek naar binnen. Het was donker en vochtig, maar er leek iets te glinsteren aan de andere kant. “Dit moet wel!” dacht Mila terwijl ze voorzichtig naar binnen kroop.
De lucht in de grot was koel en fris; het voelde alsof er magie hing in elke hoek van deze ondergrondse wereld. Terwijl haar ogen gewend raakten aan het donker, begon ze te zien wat er allemaal om haar heen gebeurde: prachtige stalactieten hingen als kristallen druppels van het plafond naar beneden.
“Wauw!” fluisterde Mila vol verwondering. “Dit is echt geweldig!”
Maar toen hoorde ze plotseling een zacht geluid achter zich… Het klonk als gesis! Ze draaide zich snel om en zag twee grote groene ogen die haar nieuwsgierig aankeken vanuit de schaduw van een rotsblok.
“Wie ben jij?” vroeg Mila dapper ondanks dat haar hart sneller klopte.
“Ik ben Grommel,” zei het wezen met schorre stem terwijl hij langzaam uit de schaduw stapte. Het bleek een kleine draak te zijn! Zijn schubben glinsterden als smaragdgroen edelsteen onder het zwakke licht van de grot.
“Een draak?” riep Mila verrast uit. “Dat is zo cool!”
Grommel knikte trots maar leek ook wat verdrietig: “Ja… maar ik ben hier al heel lang alleen.” Hij zuchtte diep waardoor er rookpluimen uit zijn neusgaten kwamen.
“Waarom ben je alleen?” vroeg Mila met medeleven in haar stem.
“Ik heb mijn vrienden verloren tijdens mijn laatste avontuur,” vertelde Grommel somber. “Ze gingen op zoek naar schatten buiten deze grot maar kwamen nooit terug.”
Mila voelde haar hart breken voor Grommel. “Misschien kan ik helpen!” stelde ze voor enthousiast. “Laten we samen zoeken!”
Grommel keek op met twinkelende ogen: “Dat zou geweldig zijn! Maar… ik kan niet vliegen zoals andere draken.”
“Geen probleem!” zei Mila vastberaden terwijl zij glimlachte: “We kunnen samen lopen!”
En zo begonnen zij aan hun avontuur door de grot heen; samen ontdekten zij prachtige kristallen kamers vol schitterend licht dat elke hoek vulde met kleurige reflecties.
Na urenlang zoeken vonden ze eindelijk iets bijzonders – oude kaarten die leken te wijzen naar verschillende plekken buiten deze grot! Met elke kaart die zij ontdekten groeide hun hoop om Grommels vrienden terug te vinden.
Maar toen gebeurde er iets onverwachts; plotseling begon de grond onder hen te trillen! De kaarten vlogen uit hun handen toen er stenen uit het plafond vielen!
“Mila!” gilde Grommel angstig terwijl hij naast haar stond.
“We moeten weg hier!” riep Mila terug terwijl zij Grommel bij zijn poot pakte en hen beiden richting uitgang duwde!
Met hun harten vol spanning renden zij door donkere gangen totdat zij eindelijk weer buiten stonden – veilig onder het heldere blauwe luchten!
Buiten waren alle dieren van het bos komen kijken; zelfs Minoes zat daar lui op een steen met één oog open – alsof hij alles had gezien vanuit zijn comfortabele plekje thuis!
“Mila!” riep Minoes slaperig maar trots tegelijk: “Je hebt echt iets bijzonders gedaan!”
Grommel glimlachte breed nu hij weer veilig was: “Dank je wel voor je hulp! Je bent mijn beste vriendin geworden!”
Mila voelde warmte in haar hart bij deze woorden; samen hadden zij niet alleen avonturen beleefd maar ook vriendschap gesloten die sterker bleek dan welke uitdaging dan ook!
En zo keerden zij terug naar huis – Minoes slenterend achter hen aan met nog steeds één oog dicht – wetende dat dit avontuur nog maar net begonnen was…
Die nacht sliep Minoes vredig naast Mila’s bed terwijl zij droomde over verborgen grotten vol schatten én nieuwe vrienden – wetende dat elk avontuur kan beginnen met slechts één kleine sleutel…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes