Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Jasper en de Betoverde Spiegel**
Er was eens, in een weelderig groen bos vol met hoge bomen en kleurrijke bloemen, een ondeugende aap genaamd Jasper. Jasper was niet zomaar een aap; hij had een vindingrijke geest en een hart vol avontuur. Zijn vacht was zo bruin als de aarde na de regen, en zijn ogen glinsterden als sterren aan de nachtelijke hemel. Hij woonde in een gezellig boomhutje dat hij zelf had gebouwd, met takken en bladeren die hij met veel geduld had verzameld.
Op een zonnige ochtend, terwijl de zon zijn gouden stralen door de bladeren liet dansen, besloot Jasper dat het tijd was voor een nieuw avontuur. "Wat zal ik vandaag eens uithalen?" vroeg hij zich hardop af, terwijl hij op zijn schommelende tak zat te wiebelen. Plotseling hoorde hij iets ritselen in het gras beneden hem. Jasper boog zich voorover en zag zijn beste vriend, Timo de schildpad, langzaam maar gestaag naar boven komen.
"Jasper! Wat ga je vandaag doen?" vroeg Timo met zijn langzame, bedachtzame stem.
"Oh Timo! Ik heb gehoord van een betoverde spiegel diep in het bos! Ze zeggen dat deze spiegel je wensen kan vervullen!" riep Jasper enthousiast. "Wil je mee?"
Timo keek wat bezorgd. "Een betoverde spiegel? Dat klinkt gevaarlijk... Wat als er iets misgaat?"
Jasper grijnsde ondeugend. "Kom op! Wat is er nu spannender dan dat? Bovendien ben ik er om jou te beschermen!" En zonder nog te wachten op antwoord sprong hij van zijn tak af en begon te rennen.
De twee vrienden trokken door het bos, langs vrolijk fluitende vogels en dartelende konijntjes die hen nieuwsgierig aankeken. Jasper maakte grapjes over alles wat ze tegenkwamen: "Kijk daar! Een konijn met zo’n grote oren! Hij kan vast beter luisteren dan jij!" Timo lachte zachtjes om Jaspers grappen, hoewel hij zich soms afvroeg of ze niet beter konden terugkeren.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek waar de zon fel scheen en waar bloemen bloeiden in alle kleuren van de regenboog. Midden in deze prachtige plek stond inderdaad een grote, glanzende spiegel die schitterde als het water van een heldere vijver.
"Daar is hij!" riep Jasper enthousiast terwijl hij naar de spiegel wees. "De betoverde spiegel!"
Timo keek naar de spiegel met grote ogen. "Wat nu?" vroeg hij nerveus.
Jasper sprong op en neer van blijdschap. "We moeten gewoon iets wensen! Dat is toch wat je doet bij zo’n spiegel?"
"Maar wat als het verkeerd gaat?" vroeg Timo weer.
"Ach kom op! Wat is het ergste dat kan gebeuren? Misschien krijg je wel superkrachten of zo!" Jasper gaf Timo een duwtje om hem aan te moedigen dichterbij te komen.
Uiteindelijk stonden ze samen voor de spiegel. De reflectie toonde hun nieuwsgierige gezichten; Jasper met zijn ondeugende glimlach en Timo met zijn zorgvuldige blik.
"Oké," zei Jasper vastberaden. "Ik wens... ik wens om nooit meer honger te hebben!" En terwijl hij dat zei, raakte hij de spiegel aan met zijn kleine handje.
Tot hun verbazing begon de spiegel te glinsteren en er verschenen allemaal kleurrijke vruchten rondom hen – bananen, mango’s en sappige bessen!
"Wauw! Het werkt!" riep Jasper uitgelaten terwijl hij naar de vruchten sprong om ze op te eten.
Maar toen gebeurde er iets vreemds; hoe meer fruit Jasper at, hoe hongeriger hij werd! “Hé!” schreeuwde hij terwijl hij zich volstopte met bessen die nooit leken op te raken. “Dit klopt niet!”
Timo keek bezorgd toe. “Misschien moeten we stoppen voordat het erger wordt!”
Maar Jasper kon niet stoppen; het fruit bleef maar komen en kwam maar niet tot stilstand!
“Help!” riep Jasper wanhopig terwijl hij zich volstopte met nog meer fruit dat uit de spiegel kwam rollen.
“Misschien moet je iets anders wensen!” zei Timo snel.
“Wat dan?” vroeg Jasper tussen twee happen door.
“Wens om weer normaal te worden!” stelde Timo voor.
Jasper knikte snel – dit moest wel werken! “Ik wens… ik wens om weer normaal te worden!” schreeuwde hij naar de spiegel.
De vruchten stopten plotseling met verschijnen en even later voelde Jasper zich weer zoals gewoonlijk – hongerig maar niet overweldigend volgestopt!
“Dat was eng,” zei Timo opgelucht terwijl ze samen tegenover elkaar stonden bij de spiegel.
“Ja,” gaf Jasper toe terwijl hij nog steeds naar het fruit keek dat nu langzaam verdween in het niets van de spiegel. “Laten we nooit meer zo’n gekke wens doen.”
Maar toen viel er ineens stilte over hen heen; ze keken beiden naar hun reflectie in de spiegel die nu heel anders leek…
In plaats van hun eigen gezichten zagen ze beelden van andere dieren die verdrietig waren: een verlegen eekhoorn zonder vrienden, een vogel die zijn nest kwijt was geraakt, en zelfs een oude olifant die alleen was achtergelaten door zijn kudde!
“Oh nee,” zei Timo zachtjes terwijl zijn hart brak bij het zien van al die ongelukkige dieren. “Ze hebben hulp nodig.”
Jasper knikte vastberaden; dit was hun kans om echt iets goeds te doen! “Laten we hen helpen!” riep hij uitgelaten.
En dus maakten ze samen plannen om elk dier dat ze zagen gelukkig te maken: ze hielpen de eekhoorn vrienden maken door spelletjes te organiseren in het bos; ze hielpen de vogel zijn nest terugvinden door samen alle takken op te rapen; en voor de oude olifant organiseerden ze een groot feest zodat iedereen hem zou kunnen bezoeken!
Langzaam maar zeker zagen ze hoe elk dier weer begon te stralen van blijdschap. Het bos vulde zich weer met vrolijkheid en gelach – alles dankzij hun goede daden!
Toen ze eindelijk terugkwamen bij de betoverde spiegel waren hun harten gevuld met vreugde omdat zij zoveel dieren gelukkig hadden gemaakt.
“Misschien,” zei Timo voorzichtig, “is dit wel onze echte wens geweest.”
Jasper knikte instemmend terwijl er tranen van blijdschap in zijn ogen stonden: “Ja… misschien is helpen anderen wel veel belangrijker dan wat wij zelf willen.”
En zo leerden Jasper en Timo dat ware magie niet alleen komt van wensen uitspreken voor jezelf, maar ook door anderen gelukkig te maken – want elke lach die zij verspreidden maakte hen zelf ook gelukkig!
En vanaf die dag waren ze niet alleen vrienden van elkaar maar ook vrienden voor alle dieren in het bos – altijd klaar om elkaar bij te staan wanneer nodig was!
En wie weet? Misschien zouden zij ooit nog eens terugkeren naar die betoverde spiegel… Maar dan alleen om samen nieuwe avonturen mee beleven zonder al teveel wensen!
En zo eindigde dit avontuur vol spanning, vriendschap én ontroering… totdat er weer nieuwe avonturen zouden wachten achter elke boom of onder elke tak in hun magische bos vol wonderen!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes