Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim van de oude boom met Anna**
Er was eens, in een prachtig, kleurrijk bos vol met flonkerende bloemen en zingende vogels, een oude boom die zo groot was dat je wel vijfentwintig pauwen nodig had om hem te omarmen. Deze boom heette de Grote Witte Eik en stond al honderden jaren op dezelfde plek. Zijn takken reikten tot in de lucht en zijn bladeren fluisterden geheimen die alleen de dieren in het bos konden horen. Maar wat niemand wist, was dat deze boom een bijzonder geheim verbergt!
In dit betoverde bos woonde een meisje genaamd Anna. Anna had glanzend bruin haar dat als een waterval over haar schouders viel en ogen die zo blauw waren als de lucht op een zonnige dag. Ze was dol op avontuur en bracht haar dagen door met het verkennen van het bos, het vangen van vlinders en het luisteren naar de verhalen van de dieren.
Op een dag, terwijl ze door het bos dartelde, hoorde ze iets ongewoons. Het klonk als een zacht gefluister, alsof de bomen met elkaar spraken. Nieuwsgierig als ze was, volgde Anna het geluid tot ze bij de Grote Witte Eik kwam.
"Wat is dat voor geluid?" vroeg ze hardop terwijl ze naar boven keek naar de takken die zich sierlijk bewogen in de wind.
"Dat ben ik!" riep een stem vanuit de boom. Verrast keek Anna om zich heen. "Wie spreekt daar?" vroeg ze.
"Ik ben het, de Grote Witte Eik! Ik heb je al vaak gezien terwijl je door mijn bos wandelt," zei de boom met een diepe, warme stem. "Ik heb iets heel belangrijks te vertellen."
Anna's ogen werden groot van verbazing. Een pratende boom! Dat had ze nog nooit meegemaakt! "Wat is er zo belangrijk?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Er is een geheim dat ik al eeuwen bewaar," begon de Grote Witte Eik. "In mijn wortels ligt een verborgen schat, maar alleen iemand met een puur hart kan deze vinden."
Anna's hart klopte sneller van opwinding. "Een schat? Wat voor schat?"
"Dat weet ik niet precies," antwoordde de boom. "Maar ik voel dat het iets bijzonders is – misschien wel iets dat onze wereld kan veranderen."
Anna kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ze wilde deze schat vinden! Maar hoe? De boom vertelde haar dat ze drie opdrachten moest voltooien voordat ze toegang kreeg tot zijn wortels.
De eerste opdracht was om drie verschillende soorten bloemen te verzamelen: één die rood was als liefde, één die geel was als zonneschijn en één die blauw was als haar ogen. “Dat klinkt makkelijk!” zei Anna vrolijk terwijl ze op zoek ging naar bloemen.
Ze rende door het bos en plukte snel prachtige bloemen: rode rozen uit het veld, gele madeliefjes onder de zon en blauwe vergeet-me-nietjes bij het kabbelende beekje. Toen ze terugkwam bij de Grote Witte Eik met haar handen vol bloemen, glimlachte hij goedkeurend.
“Goed gedaan! Nu voor je tweede opdracht,” zei hij met zijn diepe stem. “Je moet iets doen voor iemand anders zonder iets terug te verwachten.”
Anna dacht even na en besloot om naar het huisje van mevrouw Klaproos te gaan, die altijd zo vriendelijk tegen haar was geweest maar vaak alleen zat omdat haar kinderen ver weg woonden. Ze bakte koekjes voor mevrouw Klaproos en bracht deze naar haar toe.
“Oh Anna,” zei mevrouw Klaproos met tranen in haar ogen toen ze de koekjes zag. “Dit is zo lief van je!”
Na hun gezellige middag keerde Anna weer terug naar de oude boom, waar hij trots tegen haar sprak: “Je hebt goed gedaan! Voor je laatste opdracht moet je nu jezelf zijn – durf te dromen!”
Anna dacht aan al haar dromen: vliegen zoals een vogel of zelfs dansen zoals een pauw! Met al haar moed verzameld begon ze rondjes te draaien onder de takken van de Grote Witte Eik terwijl zij zong over vrijheid en avontuur.
De takken begonnen te trillen alsof ook zij dansten op het ritme van Anna’s stem! En toen gebeurde er iets magisch: uit de wortels van de grote boom kwam plotseling een sprankelend licht omhoog!
“Je hebt alle opdrachten voltooid!” zei de Grote Witte Eik blij. “Nu kun je mijn geheim ontdekken.”
Met kloppend hart knielde Anna neer bij de wortels en ontdekte daar een kleine kist bedekt met mos en bladeren. Toen ze deze openmaakte, vond ze geen goud of juwelen – maar iets veel kostbaarder: zaadjes!
“Dit zijn zaadjes voor nieuwe bomen,” legde de Grote Witte Eik uit. “Met jouw pure hart heb je bewezen dat jij degene bent die ons bos kan laten groeien.”
Anna begreep nu wat er echt waardevol was: niet materiële rijkdom maar leven geven aan nieuwe bomen zodat ook toekomstige generaties konden genieten van dit prachtige bos!
Met vreugde plantte Anna samen met alle dieren in het bos deze zaadjes overal waar zij kon – onder andere bij mevrouw Klaproos’ huisje zodat ook zij kon genieten van hun schoonheid!
En zo groeide er niet alleen meer groen in hun wereld maar ook liefde tussen mensen en natuur – allemaal dankzij Anna’s moedige hart en natuurlijk…het geheim van die oude boom!
En wie weet? Misschien komt er ooit weer iemand langs om nieuwe avonturen te beleven onder zijn takken… Of misschien zelfs om nog meer geheimen te ontdekken… Net zoals ik dat doe elke dag als trotse pauw hier in dit magische bos!
En zo eindigt ons verhaal over Anna en het geheim van de oude boom – maar vergeet niet: soms zijn echte schatten niet goud of juwelen maar gewoon liefdevolle daden die ons allemaal verbindt!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes