Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Zoe en de tijdmachine in haar tuin**
Er was eens, in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos, een dappere meid genaamd Zoe. Nu, als je dacht dat Zoe gewoon een gewoon meisje was, dan heb je het mis! Ze had de geest van een avontuurlijke zeeman in haar hart. Haar ogen glinsterden als sterren op een heldere nacht en haar lach klonk als het vrolijke gekabbel van golven die tegen de kust sloegen. Maar wat deze jonge avonturieres echt bijzonder maakte, was iets dat ze op een dag ontdekte in haar eigen tuin.
Het was een zonnige ochtend en de vogels floten hun vrolijke melodieën terwijl Zoe door haar tuin dartelde. Ze had net haar favoriete hoed opgezet, die er uitzag als een echte piratenhoed met een grote veer erop. Terwijl ze tussen de bloemen en planten doorliep, viel haar oog op iets glinsterends achter de oude appelboom. "Wat zou dat kunnen zijn?" vroeg ze zich af met een nieuwsgierige frons.
Zoe liep dichterbij en ontdekte tot haar verbazing dat het geen schat was, maar een vreemde machine! Het leek wel iets uit een verhaal over verre landen en vergeten tijden. De machine had knipperende lichten, draaiende tandwielen en zelfs twee grote wijzerplaten die eruitzagen alsof ze elk moment konden beginnen te draaien. "Een tijdmachine!" riep Zoe enthousiast. "Ik ga op avontuur!"
Met het hart vol spanning begon ze aan de machine te prutsen. Ze draaide aan knoppen en drukte op rode knoppen die lichtjes lieten flitsen als sterren in de nacht. Plotseling hoorde ze een luide 'BEEP!' gevolgd door een schokgolf die door de lucht snorde. Voor ze het wist, omhulde er zich een fel licht om haar heen en voelde ze hoe alles om haar heen begon te draaien.
Toen het licht eindelijk verdween, stond Zoe niet meer in haar tuin maar… in het jaar 1776! De lucht rook naar versgebakken brood en er klonken stemmen van mensen die druk in de weer waren met hun dagelijkse bezigheden. "Wauw!" zei Zoe terwijl ze rondkeek met grote ogen vol verwondering.
Ze zag mannen in driehoekshoeden lopen en vrouwen in lange jurken met hoepelrokken. Het leek wel alsof ze middenin een schilderij van vroeger was beland! Maar voordat ze verder kon nadenken over wat te doen, hoorde ze plotseling iemand roepen: "Hé daar! Wat doe jij hier?"
Zoe draaide zich om en zag een jongen van ongeveer haar leeftijd staan, met roestig bruin haar en ondeugende ogen vol nieuwsgierigheid. "Ik ben Zoe!" zei ze trots terwijl ze zich voorstelde alsof zij de kapitein van dit avontuur was.
"Ik ben Thomas," zei hij met een brede glimlach. "Wat is dat voor vreemde hoed die je draagt? Ben je soms een piratenmeisje?" Hij lachte zo hard dat het leek alsof hij zomaar zou kunnen wegvliegen.
"Nee hoor," antwoordde Zoe met pretogen, "ik ben geen piratenmeisje! Ik ben gewoon op avontuur!" En zo vertelde zij Thomas over de tijdmachine in haar tuin.
Thomas keek ongelooflijk naar haar verhaal en zei: "Dat klinkt geweldig! Maar ik heb gehoord dat er gevaarlijke dingen gebeuren als je niet oppast bij tijdreizen." Zijn gezicht werd serieus terwijl hij verder sprak: "Er zijn verhalen over mensen die vast kwamen te zitten tussen verschillende tijden."
Zoe's hart sloeg even over bij deze woorden; wat als zij ook vast kwam te zitten? Maar toen dacht ze aan alle avonturen die nog zouden komen en besloot dat angst geen plaats had in het hart van een avonturieres!
"Kom mee!" riep Zoe enthousiast terwijl ze Thomas bij zijn hand pakte. Samen renden ze door het dorpje waar alles zo anders was dan thuis—de geuren van versgebakken brood waren onweerstaanbaar!
Na wat rondzwerven kwamen ze bij het dorpsplein waar mensen druk bezig waren met voorbereidingen voor een groot feest ter ere van de onafhankelijkheid. Er waren vlaggen die wapperden in de wind zoals schepen op volle zee, muziek klonk vrolijk vanuit elke hoek en iedereen leek blij te zijn.
"Dit is geweldig!" riep Zoe terwijl zij samen met Thomas danste tussen alle feestvierders door. Ze vergat even al haar zorgen over terug naar huis gaan; dit moment was magisch!
Maar plotseling hoorde zij iemand schreeuwen: “De tijdmachine!” Het geluid kwam uit de richting waar zij vandaan kwamen! Met knikkende knieën keken Zoe en Thomas elkaar aan—wat nu?
Ze besloten snel terug te rennen naar waar Zoe's tijdmachine stond verstopt achter de appelboom. Onderweg zagen ze hoe enkele mannen zich verzamelden rondom iets dat blinkte—het leek wel of zij ook geïnteresseerd waren geraakt in wat er gebeurde!
Bijna buiten adem bereikten zoë en Thomas eindelijk hun bestemming; maar tot hun schrik zagen zij dat enkele dorpsbewoners al bezig waren om aan de machine te prutsen! “Nee!” gilde Zoe terwijl zij naar hen toe rende.
De mannen keken verrast op toen zij hen zagen aankomen; “Wat is dit voor vreemd ding?” vroeg één van hen terwijl hij nieuwsgierig aan één van de knoppen draaide.
“Stop!” riep Thomas nu ook paniekerig uit; “Dat is onze tijdmachine!”
Een van de mannen grinnikte: “Tijdmachine? Dat klinkt als onzin!” En net toen hij wilde drukken op één van de rode knoppen gebeurde er iets vreemds—de lucht vulde zich opnieuw met fel licht!
Zoe greep Thomas stevig vast terwijl alles om hen heen weer begon te draaien—dit keer voelde het nog heftiger dan eerder! Met één laatste schreeuw werden zij samen weggeblazen naar onbekende tijden…
Toen alles weer stil werd, stonden zij opnieuw… terug in Zoë’s tuin! De zon scheen nog steeds helder boven hen maar alles voelde anders—rustiger misschien?
“Dat was spannend!” zei Thomas lachend terwijl hij zijn adem weer onder controle kreeg.
“Ja,” antwoordde Zoe met glinsterende ogen vol avontuur; “maar we moeten oppassen voor ons volgende avontuur.”
En zo besloten beide vrienden dat hun volgende missie zou zijn om meer over andere tijden te leren zonder opnieuw vast te komen zitten tussen verleden of toekomst—want wie weet welke andere geheimen verborgen lagen achter elke bloem of boom?
Terwijl zon onderging achter hun huizen maakten twee dappere vrienden plannen voor nieuwe avonturen… want wie weet welke wonderlijke dingen nog meer zouden wachten op hen daarbuiten?
En zo eindigde dit hoofdstuk van Zoë’s leven vol spannende ontdekkingen—maar wist je dat dit pas het begin was? Want elke dag kan wel eens leiden tot nieuwe wonderlijke verhalen… net zoals elke goede zeevaarder altijd zegt: “De horizon roept ons steeds verder!”
En wie weet… misschien vind jij ook wel eens iets bijzonders achter jouw eigen appelboom?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes