Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De wonderlijke wereld van Sara in haar droomland**
Er was eens een dapper meisje genaamd Sara. Ze woonde in een klein, gezellig dorpje omringd door groene heuvels en kabbelende beekjes. Sara had een grote verbeeldingskracht en elke avond, voordat ze naar bed ging, vertelde ze zichzelf verhalen over avonturen die ze zou beleven in haar dromen. Maar deze keer zou het anders zijn. Deze keer zou ze de meest wonderlijke wereld betreden die je je maar kunt voorstellen.
Op een avond, nadat haar moeder haar had voorgelezen uit een spannend boek over brandweermannen, kroop Sara onder de dekens. Ze kon de geur van versgebakken koekjes nog ruiken en hoorde het zachte geruis van de wind buiten. Terwijl ze haar ogen sloot, voelde ze zich al snel wegdrijven naar het land van dromen.
In haar droomland opende Sara haar ogen en ontdekte dat ze zich in een kleurrijke wereld bevond vol met reusachtige bloemen die leken te lachen. De lucht was gevuld met de zoete geur van suikerspin en het geluid van vrolijke muziek. "Wauw!" riep ze uit. "Dit is geweldig!"
Terwijl ze door deze wonderlijke wereld liep, kwam ze al snel een pratende hond tegen met een felrode brandweerhelm op zijn hoofd. "Hallo daar! Ik ben Blafbert, de brandweerman-hond!" zei hij met een blije kwispelstaart. "Wat brengt jou hier in ons droomland?"
Sara lachte en antwoordde: "Ik ben hier om avontuur te beleven! Wat doe jij hier?"
Blafbert blafte vrolijk: "Nou, ik zorg ervoor dat alles veilig is in dit land! Soms gebeuren er gekke dingen, zoals als de snoepjesboom vlam vat!" Hij keek serieus terwijl hij dat zei.
"Vlam vat?!" vroeg Sara geschrokken. "Maar hoe kan dat? Snoepjes kunnen toch niet branden?"
"Je zou versteld staan," zei Blafbert met een knipoog. "Soms zijn dingen niet wat ze lijken in dit droomland." En net op dat moment hoorde Sara een luide knal gevolgd door het geluid van knetterend vuur.
Sara's hart begon sneller te kloppen. Dit was spannend! "Wat moeten we doen?" vroeg ze aan Blafbert.
"We moeten naar de snoepjesboom rennen!" blafte hij terwijl hij al vooruit sprong. Samen renden ze door het kleurrijke landschap vol met glinsterende sterren en dansende regenbogen.
Toen ze bij de snoepjesboom aankwamen, zagen ze dat er inderdaad rook uit de takken kwam! De boom was bedekt met lollies en chocoladebarretjes die nu allemaal aan het smelten waren door het vuur.
"Blafbert, wat nu?" vroeg Sara terwijl ze zich zorgen maakte over alle snoepjes die verloren gingen.
"Geen paniek! We hebben water nodig," zei Blafbert vastberaden. “Gelukkig heb ik mijn speciale sproeier bij me!” Hij trok zijn sproeier tevoorschijn die eruitzag als een grote waterpistool maar dan veel groter en glanzender.
Samen spootten zij water op de vlammen die dansten in de takken van de boom. Het vuur begon te sussen en uiteindelijk doofde het helemaal uit! De snoepjesboom was gered!
"Hoor eens," zei Blafbert terwijl hij trots naar Sara keek. "Jij bent echt moedig! Je hebt ons geholpen om deze crisis op te lossen."
Sara voelde zich warm van binnen bij zijn complimenten. Maar voordat ze verder konden vieren, hoorden ze opnieuw iets vreemds – dit keer klonk het als gehuil.
"Wat is dat?" vroeg Sara bezorgd.
"Dat klinkt als onze vriend Flonky," zei Blafbert terwijl hij zijn oren spitste. “Hij is altijd zo bang voor onweer.”
Ze volgden het geluid tot aan een grote wolk die boven hen hing en daar vonden ze Flonky – een schattige blauwe olifant met grote ogen vol tranen.
"Oh Flonky, waarom huil je?" vroeg Sara terwijl zij hem troostend aanraakte.
"Ik ben bang voor het onweer," snikte Flonky tussen zijn snikken door. “Het klinkt zo eng!”
Sara dacht even na en kreeg toen een idee: “Wat als we samen iets leuks doen om je af te leiden? We kunnen samen dansen!”
Flonky keek op met nieuwsgierigheid in zijn ogen: “Dansen? Maar ik kan niet dansen!”
“Tuurlijk wel!” zei Sara enthousiast terwijl zij begon te dansen op de muziek die weer begon te spelen vanuit de lucht – vrolijke melodieën die hen uitnodigden om mee te bewegen.
Langzaam maar zeker begon Flonky mee te wiegen op de muziek en al snel danste hij samen met hen onder de kleurrijke sterrenhemel. Het gehuil veranderde in gelach en hun vreugde vulde het hele droomland.
Na hun dansfeestje voelde Flonky zich veel beter: “Dank jullie wel! Jullie hebben me echt geholpen!”
“Dat is wat vrienden doen,” zei Blafbert met een glimlach terwijl hij zijn staart kwispelde.
Terwijl zij samen stonden te genieten van hun overwinning over angst en vuur, realiseerde Sara zich hoe belangrijk vriendschap was – zelfs in dromen kon je samen sterk staan!
De zon begon langzaam onder te gaan achter de bergen van suikergoed toen Blafbert plotseling zei: “We moeten terug naar huis voordat je wakker wordt!”
“Wacht!” riep Flonky nog net op tijd voordat Sara vertrok. “Kunnen we niet nog één avontuur beleven?”
Sara dacht even na en stelde voor: “Laten we naar het kasteel van Geluk gaan! Daar wonen alle gelukkige dieren!”
Met dat idee sprongen zij allemaal op Flonkys rug – want wie had er nu geen olifant als vriend? Samen galoppeerden zij richting het kasteel waar alles glinsterde alsof het gemaakt was van diamanten!
Bij aankomst werden zij verwelkomd door koning Geluk zelf – een majestueuze gouden leeuw met stralende ogen vol wijsheid en vreugde.
“Welkom mijn dappere vrienden!” brulde koning Geluk vrolijk. “Jullie hebben moed getoond vandaag! Wat kan ik voor jullie doen?”
Sara dacht na over wat zij wilde vragen toen plotseling iets heel bijzonders gebeurde: koning Geluk gaf hen elk een gouden sterretje als aandenken aan hun avonturen samen!
“Dit zal jullie herinneren aan jullie moed,” zei hij glimlachend terwijl hij hen elk één gaf.
Met hun nieuwe sterren namen zij afscheid van koning Geluk en maakten zich klaar om terug naar huis te gaan – maar niet zonder eerst nog één laatste sprongetje maken!
En zo sprongen zij allemaal tegelijk omhoog… tot aan de sterrenhemel waar alles mogelijk leek!
Met één laatste knipoog viel alles langzaam weg totdat alleen nog maar zwarttekeningen zichtbaar waren…
En toen werd alles stil…
Sara opende haar ogen weer in haar eigen kamer; zonnestralen vielen binnen via haar raam en vogels zongen buiten vrolijk hun liedje.
Ze voelde zich gelukkig; niet alleen omdat ze had gedroomd over spannende avonturen maar ook omdat zij wist dat moedige vrienden altijd dichtbij waren – zelfs als je wakker was!
En zo eindigde deze wonderlijke reis door droomland… maar wie weet waar haar volgende avontuur zal plaatsvinden?
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes