Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Bram ontdekt het geheim achter de wolken**
Er was eens, in een klein, vredig dorpje genaamd Bloemendaal, een jongen genaamd Bram. Bram was een nieuwsgierige jongen met een grote glimlach en een nog groter hart. Hij had altijd al een fascinatie voor de lucht boven zijn hoofd. Terwijl andere kinderen met hun vriendjes voetbalden of touwtjesprongen, zat Bram vaak op het gras in zijn achtertuin, naar de wolken te staren. "Kijk eens naar die wolk daar!" riep hij dan enthousiast naar zijn vriendjes. "Die lijkt wel op een olifant!" Maar zijn vrienden keken meestal niet verder dan hun neus lang was en renden verder met hun spelletjes.
Bram's achtertuin was een waar paradijs vol kleurrijke bloemen en vrolijke planten die hij met veel zorg had gekweekt. Zijn vader was tuinman, en samen hielpen ze de tuin bloeien als nooit tevoren. Terwijl hij daar zat, dacht Bram vaak na over wat er zich boven die wolken bevond. "Zou het daarboven wel zo mooi zijn als hier beneden? Misschien is er wel een wereld vol wonderen!" En zo begon Bram's avontuur.
Op een zonnige ochtend besloot Bram dat het tijd was om het geheim van de wolken te ontdekken. Hij pakte zijn rugzak, vulde deze met enkele van zijn favoriete spullen: een zakje snoepjes, zijn verrekijker (die hij ooit had gewonnen op de kermis), en natuurlijk zijn schetsboek waarin hij altijd tekeningen maakte van alles wat hij zag in de tuin. Met een sprongetje van enthousiasme rende hij naar buiten.
"Ik ga op avontuur!" riep hij naar zijn moeder die in de keuken stond te koken. Ze keek even op en glimlachte: "Pas goed op jezelf, mijn kleine avonturier!"
Bram besloot dat het beste punt om te beginnen met zoeken naar het geheim achter de wolken de hoge heuvel aan de rand van het dorp zou zijn. Het pad ernaartoe leidde door velden vol bloemen die zo fel gekleurd waren dat ze leken te stralen in het zonlicht. Terwijl hij liep, plukte hij af en toe een bloemetje om aan zijn moeder te geven als hij terugkwam.
Na een tijdje bereikte Bram eindelijk de top van de heuvel. Hij ging zitten op een grote steen en keek omhoog naar de lucht. De wolken waren zacht en pluizig, net als wattenbolletjes die door de lucht zweefden. "Wat zouden jullie zeggen als ik jullie kon bereiken?" vroeg Bram hardop tegen hen.
Plotseling hoorde hij iets! Een zacht gefluister kwam uit de richting van de wolken. "Wie is daar?" vroeg Bram nieuwsgierig terwijl hij zich omdraaide om te kijken of iemand anders ook omhoog keek.
Tot zijn verbazing zag hij niets anders dan lucht en enkele vogels die vrolijk floten terwijl ze over hem heen vlogen. Maar toen hoorde hij opnieuw het gefluister: "Kom dichterbij, dappere jongen!"
Bram's hart klopte sneller van spanning. Zou dit echt gebeuren? Zou er iets magisch aan de hand zijn? Hij besloot dat dit geen moment was om bang te zijn; dit was precies waar hij op hoopte! Met vastberadenheid begon hij omhoog te klimmen via een steile helling die leidde naar nog hogere toppen.
Na wat leek op uren klimmen (maar in werkelijkheid slechts enkele minuten waren), bereikte Bram eindelijk weer iets dat leek op plat terrein bovenaan deze nieuwe heuveltop. En daar gebeurde er iets ongelooflijks!
Voor hem verscheen er plotseling een enorme poort gemaakt van lichtblauwe stralen die glinsterden als sterren in de nacht! De poort stond open alsof deze hem uitnodigde om binnen te komen. "Wel," dacht Bram bij zichzelf, "dit is vast het geheim achter de wolken!" Zonder aarzelen stapte hij door de poort.
Aan de andere kant vond Bram zichzelf in een wereld vol wonderen! De lucht was helderblauw en overal om hem heen zweefden kleurrijke wolken in allerlei vormen en maten: sommige leken op dieren, anderen op snoepjes of zelfs kastelen! Het leek wel alsof elke fantasie hier werkelijkheid werd.
"Welkom, dappere ontdekkingsreiziger!" zei een stem met sprankelende energie vanuit één van de grootste wolken die eruitzag als een schattige teddybeer met grote ogen. Het bleek Cloudy te heten - één van de bewakers van deze bijzondere plek tussen hemel en aarde.
"Wat is dit voor plek?" vroeg Bram vol verwondering terwijl hij rondkeek.
"Dit is Wolklandia!" antwoordde Cloudy vrolijk terwijl ze zich langzaam vormde tot verschillende figuren - soms zelfs tot bloemen zoals die in Bram's eigen tuin! "Hier kunnen dromen uitkomen zolang je maar gelooft."
Bram kon niet geloven wat hij hoorde! Hij sprong blij rond terwijl Cloudy hem vertelde over alle magische dingen die Wolklandia rijk was: regenbogen konden worden geplukt als fruit; je kon met sterren dansen; zelfs muziek maken met windmelodieën!
Maar toen merkte Bram dat niet alles perfect was in Wolklandia. Sommige wolken leken verdrietig of verloren te kijken – ze waren grijs geworden en hingen slapjes onderuit zonder enige energie of vreugde.
"Bram," zei Cloudy plotseling serieus, "sommige kinderen vergeten hun dromen naarmate ze ouder worden of worden bang voor wat anderen denken."
Bram voelde zich verdrietig bij deze woorden; hoe kon iemand ooit vergeten hoe mooi dromen konden zijn? “Maar ik wil helpen!” riep hij uit.
Met Cloudy's hulp begon Bram samen met andere vrolijke wolken kinderen aanmoedigen om weer in hun dromen te geloven! Ze organiseerden spelletjes waarbij iedereen samen moest werken om kleuren terug te brengen naar Wolklandia – ze maakten samen regenbogen door dansen en zingen!
Langzaamaan begonnen ook de grijze wolken weer kleur te krijgen; lachen weerklonk door Wolklandia terwijl iedereen samen plezier maakte zoals nooit tevoren! De magie herleefde onder elke lachbui – zelfs toen sommige kinderen even twijfelden of ze wel konden vliegen zoals hun vrienden deden!
Na vele avonturen besloot Bram dat het tijd was om terug naar huis te gaan voordat het donker werd; maar voordat hij vertrok gaf Cloudy hem iets bijzonders - Een klein zaadje dat glinsterde zoals sterren aan nachtelijke hemel!
"Plant dit zaadje in jouw tuin," zei Cloudy vriendelijk, “en herinner je altijd aan je dromen!”
Met tranen van blijdschap nam Bram afscheid van Wolklandia – maar niet zonder beloftes om snel terug te komen!
Toen hij weer thuis kwam gaf hij meteen het zaadje aan zijn moeder zodat zij samen konden planten; want nu wist Bram dat dromen nooit verloren mochten gaan – net zoals bloemen altijd opnieuw zouden bloeien zolang iemand ervoor zorgde!
En zo groeide er elke dag meer magie in zowel Bloemendaal als Wolklandia – want zolang mensen blijven geloven kunnen zelfs grijze dagen veranderen in kleurrijke avonturen vol vreugde!
En wie weet… misschien kijkt jij ook wel eens omhoog naar die prachtige wolken? Want wie weet welk avontuur er boven jou wacht…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes