Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Yara ontmoet een elfje dat haar helpt bij haar dromen**
In een klein, gezellig dorpje aan de rand van een betoverd bos woonde een meisje genaamd Yara. Yara had grote, nieuwsgierige ogen die altijd glinsterden van avontuur. Ze was dol op het verkennen van de natuur en het maken van nieuwe vrienden. Maar er was één ding waar Yara soms moeite mee had: ze kon nooit goed slapen omdat haar dromen vaak raar en verwarrend waren. Soms droomde ze dat ze op een vliegend tapijt zat, andere keren dat ze met pratende dieren sprak. En hoewel dat allemaal leuk klonk, was het soms ook best eng!
Op een avond, toen de maan hoog aan de lucht stond en de sterren fonkelden als diamanten, lag Yara in bed te woelen. “Waarom kan ik niet gewoon eens normaal dromen?” mompelde ze terwijl ze zich omdraaide en haar kussen nog eens goed schudde. Net op dat moment hoorde ze een zacht gefluister buiten haar raam.
“Psst! Yara! Yara!” Het klonk als een zachte belletjesmelodie die door de lucht danste. Verbaasd sprong Yara uit bed en liep naar het raam toe. Tot haar grote verbazing zag ze een klein elfje met glinsterende vleugels die flonkerden in het maanlicht.
“Hallo daar!” zei het elfje met een vrolijke stem. “Ik ben Lila, het dromenkaboutertje! Ik heb gehoord dat je hulp nodig hebt bij je dromen!”
Yara kon haar oren niet geloven. Een elfje? In haar tuin? “H-hulp? Hoe bedoel je?” vroeg ze terwijl ze haar ogen wijd open deed van verbazing.
Lila lachte als een helder belletje. “Nou, ik ben hier om je te helpen de mooiste dromen te maken! Want ik heb gehoord dat je soms wat spannende nachtmerries hebt.”
“Oh ja,” zuchtte Yara terwijl ze zich herinnerde hoe ze laatst had gedroomd dat ze achtervolgd werd door een gigantische broccoli die wilde dansen. “Dat klopt! Maar hoe kun jij mij helpen?”
Lila zweefde door het open raam naar binnen en ging op het uiteinde van Yara’s bed zitten. “Het is heel eenvoudig! Ik heb speciale dromenkruiden die ik voor je kan maken, zodat je alleen maar leuke dingen droomt!”
“Dromenkruiden?” vroeg Yara nieuwsgierig.
“Ja!” zei Lila enthousiast terwijl ze met haar handjes klapte. “Ze zijn gemaakt van sterrenstof en regenboogbloemen! Maar… er is één ding waar we voor moeten oppassen.”
Yara leunde naar voren, benieuwd wat er zou komen.
“We moeten ervoor zorgen dat niemand ons ziet! Als kabouters ons ontdekken, kunnen we in de problemen komen!” zei Lila terwijl ze met grote ogen keek.
“Oh nee!” zei Yara geschrokken. “Wat moeten we doen?”
Lila glimlachte geruststellend. “Geen zorgen! We zijn snel en slim! Kom mee naar buiten!”
Zonder aarzelen volgde Yara Lila naar buiten onder de sterrenhemel. Het gras voelde koel onder haar blote voeten terwijl ze samen door de tuin liepen richting het bos.
“Hier,” zei Lila toen ze bij een kleine open plek kwamen vol met schitterende bloemen en glinsterende sterrenstof die als poeder over de grond lag verspreid. “Dit is mijn geheime plek!”
Yara keek om zich heen en kon niet geloven hoe mooi alles was. De bloemen leken te stralen in verschillende kleuren en er waren kleine lichtjes die flonkerden zoals vuurvliegjes.
“Dit is geweldig!” riep Yara uit terwijl ze rondkeek.
Lila begon snel te verzamelen wat kruiden uit de bloemenbedden plukte en voegde er wat sterrenstof aan toe in kleine glazen potjes die uit haar vleugels kwamen gevlogen.
“En nu,” zei Lila terwijl ze druk bezig was, “moet je me vertellen wat jouw leukste droom zou zijn.”
Yara dacht even na en zei toen: “Ik wil graag naar een wereld gaan waar alles van snoep is gemaakt!”
Lila grinnikte vrolijk. “Oh, dat klinkt heerlijk! Een snoepwereld vol chocolade rivieren en suikerbomen!” Ze mengde enkele ingrediënten samen in een potje en sprak daarbij enkele magische woorden: “Snoepdromen komen nu tot leven!”
Plotseling begon het potje te gloeien en vulde zich met kleurrijke rook die zoete geuren verspreidde als versgebakken koekjes.
“Neem dit mee naar bed,” zei Lila terwijl zij het potje aan Yara gaf, “en zorg ervoor dat je eraan ruikt voordat je gaat slapen.”
Yara knikte enthousiast maar voelde ook een sprankje spanning in haar buik toen Lila plotseling stil werd.
“Wat is er?” vroeg Yara bezorgd.
“Ik hoor iets,” fluisterde Lila terwijl zij met grote ogen naar het pad keek waarlangs zij gekomen waren.
Plotseling verscheen er een schaduw tussen de bomen – het was Snorri, de ondeugende kabouter uit het dorp!
“Hé daar!” riep Snorri met zijn scheve hoed op zijn hoofd en zijn lange baard die bijna tot aan zijn voeten reikte. Hij had altijd al nieuwsgierigheid gehad naar wat er gebeurde in de bossen tijdens de nachtelijke uren.
“Oh nee!” fluisterde Lila paniekerig tegen Yara. “Als hij ons ziet…”
Maar voordat iemand iets kon doen sprong Snorri al vrolijk hun kant op: “Wat doen jullie hier zo laat? Probeer je weer stiekem snoepjes te stelen?”
Yara voelde zich schuldig maar kon niet anders dan lachen om Snorri’s ondeugende blik. “Nee hoor! We maken gewoon dromenkruiden!”
Snorri’s ogen werden groot van verbazing: “Dromenkruiden? Mag ik ook meedoen?”
Lila keek twijfelend maar besloot toen: “Oké Snorri, maar alleen als je ons helpt om stil te blijven!”
Snorri knikte enthousiast en begon meteen rond te rennen om extra ingrediënten te verzamelen voor hun magische mengsel.
Ze werkten samen onder de sterrenhemel; Snorri maakte grapjes over hoe hij ooit had gedroomd dat hij koning was van alle paddenstoelen – wat hen allemaal aan het lachen maakte!
Na enige tijd hadden ze genoeg kruiden verzameld voor meerdere potjes vol magische dromenmixen.
Toen alles klaar was, gaf Lila elk van hen hun eigen potje: "Nu kunnen jullie allemaal genieten van mooie dromen!"
Met blije gezichten namen zowel Yara als Snorri hun potjes mee terug naar huis — voorzichtig zodat niemand hen zou zien — wetende dat deze nacht heel speciaal zou worden!
Die avond ging Yara vroeg naar bed; nieuwsgierig rookte zij aan haar potje voordat zij zich comfortabel onder haar dekens nestelde… En al snel viel zij in slaap…
In haar droom bevond zij zich inderdaad in die wonderlijke snoepwereld vol chocolade rivieren en suikerbomen! Ze rende rond met Snorri die nu gekleed was als prins – compleet met gouden kroon – alle snoepjes waren voor hen!
Ze lachten samen tot hun buik pijn deed van al het lekkers; zelfs Lila kwam af en toe voorbij vliegen om hen meer snoepgoed aan te bieden!
De volgende ochtend werd Yara wakker met een grote glimlach op haar gezicht; dit keer had zij echt genoten van haar dromen dankzij Lila’s hulp!
En zo gebeurde het vaker; elke nacht hielp Lila hen nieuwe avonturen beleven totdat zelfs Snorri’s ondeugendheid niet meer zo’n probleem leek — want wie kan nu boos blijven als er zoveel plezier is?
Maar zoals alle goede dingen eindigen… kwam er uiteindelijk ook weer eens tijd voor afscheid nemen…
Op dag waarop alles veranderde vertelde Lila hen: "Ik moet terug naar mijn eigen wereld."
Yara voelde tranen opkomen; "Maar waarom? We hebben zoveel plezier gehad!"
"Dat klopt," glimlachte Lila warm, "maar jullie hebben nu geleerd hoe jullie zelf mooie dromen kunnen maken."
Snorri knikte verdrietig maar wist diep van binnen dat dit niet echt afscheid betekende; "We zullen jou nooit vergeten!"
En zo zwaaide iedereen elkaar gedag onder de stralende zon — wetende dat vriendschap nooit verloren gaat zolang je hem koestert…
Vanaf die dag maakten zowel Yara als Snorri elke nacht nieuwe avonturen mee — zonder angst of zorgen — wetend dat hun herinneringen aan Lila altijd bij hen zouden blijven… En misschien zouden zij ooit weer samenkomen voor nog meer magische momenten!
En zo eindigde dit verhaal… of begint misschien wel opnieuw? Want wie weet welke wonderlijke avonturen wachten nog steeds om ontdekt te worden?
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes