Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Ruben leert vliegen met een zelfgemaakte vlieger**
Er was eens een kleine jongen genaamd Ruben. Ruben was een dappere en nieuwsgierige jongen van acht jaar, met een grote liefde voor avontuur. Hij woonde in een klein dorpje aan de rand van een uitgestrekt bos, waar hij vaak speelde met zijn vrienden. Maar wat Ruben het allerleukste vond, was om naar de lucht te kijken en te dromen over vliegen.
Op een zonnige ochtend, terwijl hij op het grasveld achter zijn huis lag te staren naar de wolken, kreeg hij een briljant idee. “Wat als ik zelf een vlieger maak?” dacht hij bij zichzelf. “Dan kan ik de lucht in en misschien zelfs wel hoger dan de vogels!” Ruben sprong op en rende naar binnen om zijn knutselspullen te verzamelen.
Met zijn handen vol papier, touw en hout begon Ruben aan zijn project. Hij knipte en plakte, tekende met kleurrijke stiften en zong vrolijk terwijl hij werkte. “Dit wordt de mooiste vlieger ooit!” riep hij enthousiast. Zijn moeder kwam even kijken en zei: “Dat ziet er geweldig uit, Ruben! Maar zorg ervoor dat je het goed vastmaakt, anders vliegt het misschien niet zo hoog als je hoopt.”
Ruben knikte vastberaden. Hij had al veel geleerd van zijn favoriete televisieprogramma over politieagenten die altijd voorbereid waren op alles wat ze tegenkwamen. “Ik ben net als die agenten,” dacht hij bij zichzelf, “ik moet goed voorbereid zijn!”
Na uren hard werken was het eindelijk zover: de vlieger was af! Het was een grote, kleurrijke vlieger in de vorm van een draak met glanzende ogen die schitterden in de zon. Ruben kon niet wachten om hem uit te proberen. Hij rende naar het grote veld aan de rand van het dorp waar hij vaak speelde met zijn vrienden.
Toen hij daar aankwam, zag hij dat zijn vrienden al aan het spelen waren met hun eigen vliegers. Ze hadden allemaal verschillende kleuren en vormen; er waren zelfs enkele superhelden-vliegers! Ruben voelde zich even onzeker toen hij zijn zelfgemaakte draak zag tussen al die perfectie staan.
“Hey Ruben! Wat heb je daar?” vroeg Sam, zijn beste vriend. Sam had altijd al veel ervaring gehad met vliegers en kon ze zelfs laten draaien als echte acrobaten in de lucht.
“Dit is mijn draakenvlieger!” zei Ruben trots terwijl hij hem omhoog hield. “Ik heb hem zelf gemaakt!”
Zijn vrienden keken nieuwsgierig naar de vlieger en begonnen te lachen. “Hij ziet er leuk uit, maar kan hij ook echt vliegen?” vroeg Lisa met een ondeugende glimlach.
Ruben voelde zich even klein worden bij hun gelach, maar besloot dat dit hem niet zou tegenhouden. “Natuurlijk kan hij vliegen! Ik ga het nu proberen!” riep hij vastberaden.
Met trillende handen bond Ruben de touwtjes stevig vast aan de staart van zijn draakenvlieger en rende over het veld terwijl hij het touw omhoog hield. De wind blies sterk genoeg om hem hoopvol te maken; dit zou geweldig worden!
De eerste paar pogingen gingen niet zoals gepland. De vlieger viel steeds weer naar beneden of draaide rondjes zonder echt op te stijgen. Zijn vrienden begonnen steeds harder te lachen en zelfs Sam kon niet helpen maar grinniken toen Ruben struikelde over zijn eigen voeten terwijl hij probeerde rechtop te blijven staan.
“Misschien moet je meer snelheid maken!” riep Sam door zijn gelach heen.
Ruben voelde zich teleurgesteld maar gaf niet op. Hij herinnerde zich wat hij had geleerd van die dappere politieagenten: nooit opgeven! Dus besloot hij om nog één keer alles op alles te zetten.
Met hernieuwde energie verzamelde Ruben al zijn moed en begon opnieuw te rennen—dit keer nog sneller dan voorheen! De wind blies krachtig door zijn haren terwijl hij zich concentreerde op elke stap die hij zette. En toen… gebeurde er iets magisch!
De draakenvlieger steeg langzaam op in de lucht! Eerst heel voorzichtig, maar al snel begon deze hoger en hoger te stijgen tot boven alle bomen uit! Ruben kon bijna niet geloven wat er gebeurde; vreugde vulde zijn hart als nooit tevoren!
“Ja! Kijk dan!” schreeuwde hij vol enthousiasme terwijl iedereen stilviel van verbazing.
De andere kinderen keken vol bewondering naar hoe Rubens draakenvlieger majestueus door de lucht zweefde, alsof deze echt tot leven was gekomen. Zelfs Lisa’s lach verstomde toen ze zag hoe prachtig de kleuren glinsterden in het zonlicht.
Ruben voelde zich als een echte held—een dappere politieagent die net een belangrijke zaak had opgelost! Zijn hart klopte snel van blijdschap en trots terwijl iedereen juichte voor hem.
Maar plotseling kwam er een sterke windvlaag die ervoor zorgde dat Rubens touwtje begon te slippen uit zijn handen! Paniek maakte zich meester van hem toen de vlieger begon weg te trekken—hoger dan ooit tevoren!
“Ruben! Grijp hem!” schreeuwden zijn vrienden in koor.
Met adrenaline gierend door zijn lijf sprong Ruben vooruit om het touw weer vast te pakken voordat het helemaal wegvloog. Hij voelde hoe krachtig de wind was; dit was geen gewone dag meer—dit was avontuur!
Gelukkig lukte het hem net op tijd om weer grip op het touw te krijgen voordat de vlieger verder weg kon vliegen dan ooit gedacht mogelijk was geweest.
Toen alles weer rustig werd—en na wat gekreun van opluchting—keken ze allemaal naar elkaar met grote ogen vol bewondering voor wat ze zojuist hadden meegemaakt.
“Ik heb geleerd dat je nooit moet opgeven,” zei Ruben trots terwijl iedereen instemde met knikken.
En zo eindigde die dag vol avontuur met veel gelach, spanning én ontroering voor onze kleine held Ruben—die nu wist dat zelfs als dingen moeilijk werden of als anderen lachten om je dromen… je altijd moet blijven proberen om ze waar te maken!
Vanaf dat moment vlogen ze elke week samen met hun vliegers—maar niemand kon tippen aan Rubens prachtige draakenvlieger die nu symbool stond voor moed en doorzettingsvermogen in hun kleine dorpje aan de rand van het bos… En wie weet? Misschien zou er ooit iemand komen die hen vertelde dat zelfs dromen kunnen vliegen—als je maar durft om ze na te jagen zoals onze dappere vriend Ruben deed!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes