Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het avontuur van de vliegende fiets**
Er was eens, in een klein, zonnig dorpje aan de rand van de zee, een jongen genaamd Sam. Sam was geen gewone jongen; hij had een hart vol dromen en een hoofd vol ideeën. Hij was altijd op zoek naar avontuur, net als een surfer die de perfecte golf probeert te vangen. Maar in plaats van op zijn surfplank te staan, had Sam iets anders dat zijn fantasie prikkelde: zijn oude fiets.
Die fiets was niet zomaar een fiets. Nee, het was een knalrode tweewieler met wat roestige plekken en een bel die meer klonk als een schelle kraai dan als iets dat je zou willen horen. Maar voor Sam was het de meest bijzondere fiets ter wereld. Hij noemde hem ‘Flits’, omdat hij geloofde dat Flits sneller kon fietsen dan het licht. En wie weet, misschien kon Flits wel vliegen!
Op een zonnige ochtend besloot Sam dat het tijd was om zijn droom waar te maken. "Vandaag ga ik Flits laten vliegen!" riep hij enthousiast naar zijn kat, Minoes, die lui in de zon lag te slapen. Minoes opende één oog en leek te zeggen: “Ja, ja, ga vooral je tijd verspillen.” Maar Sam liet zich niet ontmoedigen.
Met veel enthousiasme verzamelde hij al zijn spulletjes: wat touwtjes, oude ballonnen die hij vond in de schuur en zelfs een paar kleurrijke sterrenstickers die hij ooit had gekregen van zijn oma. “Dit gaat geweldig worden!” dacht hij terwijl hij alles aan Flits bevestigde.
Sam had gehoord dat je met ballonnen dingen kon laten zweven en dat inspireerde hem. Hij blies de ballonnen op en bond ze stevig aan het stuur van Flits. Toen kwam het grote moment: zou Flits echt kunnen vliegen? Met een sprongetje van opwinding stapte Sam op zijn fiets en trapte zo hard als hij kon.
In eerste instantie gebeurde er niets bijzonders. “Kom op, Flits! We kunnen dit!” riep Sam terwijl hij nog harder trapte. En toen… gebeurde er iets magisch! De ballonnen begonnen te trekken en voor Sam het wist tilde Flits zich langzaam van de grond! “Woehoe!” schreeuwde hij terwijl ze hoger en hoger stegen.
De wereld onder hem werd steeds kleiner; de bomen leken wel miniatuurversies van zichzelf en de zee glinsterde als een enorme blauwe spiegel vol met zonnestralen. Het voelde alsof hij over de wolken surfde! Maar toen gebeurde er iets onverwachts: één van de ballonnen knapte met een luide ‘POP!’
Sam schrok zo erg dat hij bijna uit zijn zadel viel! “Oh nee!” gilde hij terwijl Flits begon te wankelen in de lucht. Gelukkig had Sam nog genoeg ballonnen om hen omhoog te houden… voor nu.
“Dit is spannend!” dacht Sam terwijl ze door de lucht floten als twee vrienden die samen op avontuur gingen. Ze vlogen over huizen, over velden vol kleurrijke bloemen en zelfs over het grote kasteel aan zee waar prinsessen woonden (of zo zei men). Maar hoe hoger ze kwamen, hoe kouder het werd! “Brrr… ik hoop dat we snel weer naar beneden gaan,” mompelde Sam terwijl hij zich wat dichter tegen Flits aandrukte.
Plotseling merkte Sam iets vreemds onder hen: er zwom een groep dolfijnen in de zee! Ze sprongen vrolijk omhoog uit het water alsof ze hen begroetten. “Kijk, Flits! Dolfijnen!” riep Sam enthousiast uit terwijl hij naar beneden wees.
De dolfijnen leken wel met hen te willen spelen! Ze sprongen steeds hoger uit het water en maakten prachtige sprongetjes in de lucht. Het leek wel alsof ze hen uitdaagden om mee te doen aan hun spelletje! “Wat zouden we moeten doen?” vroeg Sam zich af.
“Misschien kunnen we proberen met ze te communiceren,” dacht hij bij zichzelf. Dus begon Sam hardop te blaffen zoals dolfijnen deden – of tenminste hoe híj dacht dat dolfijnen blaffen (het klonk meer als een gekke mix tussen lachen en hoesten). Tot zijn verbazing zwommen twee dolfijnen dichterbij!
“Wat is dit voor gekke jongen?” leek één van hen te denken terwijl ze nieuwsgierig omhoog keken naar Flits en Sam. De andere dolfijn maakte enkele sprongetjes om hun aandacht vast te houden.
“Dat is onze kans!” zei Sam tegen Flits terwijl ze hun best deden om samen met de dolfijnen hun eigen sprongetjes in de lucht na te doen – wat natuurlijk niet lukte omdat zij geen vinnen hadden!
Na enkele minuten vol plezier beseften ze dat ze weer moesten terugkeren naar huis voordat alle ballonnen zouden knappen of voordat iemand hen zou missen (en misschien ook omdat Minoes zich vast zorgen maakte). Met enige moeite draaide Sam aan het stuur van Flits en begon langzaam naar beneden te glijden.
De landing was echter niet helemaal zoals gepland; met nog maar één ballon over viel Flits met een plofje in het gras achter hun huis neer – gelukkig zonder schade! "Woehoe!" juichte Sam terwijl hij afstapte en zich omdraaide om naar zijn nieuwe vrienden – de dolfijnen – te zwaaien.
Die avond zat Sam buiten onder sterrenhemel na te denken over alles wat er gebeurd was die dag. Hij voelde zich net zo vrij als wanneer je surft op grote golven; niets kon hem stoppen zolang er dromen waren om na te jagen.
Minoes kwam naast hem zitten en keek hem aan alsof ze wilde zeggen: "Nou ja, ik heb toch maar mooi geslapen." Maar ook zij voelde iets bijzonders in haar hartje; misschien zelfs wat trots op haar avontuurlijke baasje.
En zo eindigde het avontuur van de vliegende fiets voor nu; maar wie weet welke nieuwe avonturen morgen zouden komen? Want elke dag is weer nieuw – net zoals elke golf die breekt aan zee!
En dus sliep onze jonge avonturier rustig in met dromen vol dolfijnen, vliegende fietsen en eindeloze mogelijkheden…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes