Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De verloren kleurpotloden**
Er was eens, in een klein, vrolijk dorpje genaamd Kleurenrijk, een poppenmaker die bekend stond om zijn prachtige creaties. Zijn naam was meneer Knutsel. Meneer Knutsel had een grote werkplaats vol met kleurrijke poppen, maar wat zijn werkplaats nog specialer maakte, waren de kleurpotloden die hij altijd bij zich had. Ze waren niet zomaar kleurpotloden; ze hadden magische krachten! Met deze potloden kon hij de mooiste kleuren aan zijn poppen geven en zelfs nieuwe vrienden maken.
Op een zonnige ochtend, terwijl de vogels vrolijk floten en de zonnestralen door de ramen van zijn werkplaats dansten, besloot meneer Knutsel om een nieuwe pop te maken. "Vandaag ga ik een prinses maken!" riep hij enthousiast. Hij pakte zijn favoriete kleurpotloden: het stralende geel voor de jurk, het glinsterende roze voor de schoenen en het sprankelende blauw voor de kroon.
Maar toen hij in zijn grote pot met kleurpotloden keek, merkte hij tot zijn grote schrik dat er iets ontbrak! "Oh nee! Waar zijn mijn kleurpotloden gebleven?" riep hij uit. Hij keek onder zijn werkbank, achter de planken en zelfs in zijn koffiekopje, maar nergens waren ze te vinden.
Meneer Knutsel voelde zich verdrietig en een beetje wanhopig. "Zonder mijn kleurpotloden kan ik geen prinses maken!" dacht hij. Maar toen kreeg hij een idee! Hij zou op avontuur gaan om zijn verloren kleurpotloden te vinden! Met een sprongetje van vreugde pakte hij zijn hoed en vertrok naar buiten.
Op weg naar het park ontmoette meneer Knutsel een groep vrolijke kinderen die aan het spelen waren. "Hallo kinderen!" zei hij met een brede glimlach. "Hebben jullie misschien mijn kleurpotloden gezien?"
De kinderen keken elkaar aan en schudden hun hoofdjes. "Nee, maar we kunnen je helpen zoeken!" zeiden ze enthousiast. Samen gingen ze op zoek naar de verdwenen potloden.
Ze begonnen hun zoektocht in het park, waar ze onder banken keken en tussen de bloemen snuffelden. Plotseling hoorde één van de kinderen iets ritselen in het gras. "Wat is dat?" vroeg het meisje met de rode strik in haar haar.
Ze bogen zich naar beneden en ontdekten… een klein konijntje! Het konijntje had iets felgekleurds in zijn pootjes! "Kijk eens aan!" riep meneer Knutsel blij. "Dat lijkt wel op mijn kleurpotlood!"
Het konijntje keek hen met grote ogen aan en begon te huppelen richting het bos. "Laten we hem volgen!" zei één van de jongens enthousiast.
Ze renden achter het konijntje aan en kwamen al snel bij een open plek in het bos waar allerlei dieren zich verzameld hadden: eekhoorns, vogels en zelfs een paar hertjes keken nieuwsgierig toe. En daar middenin stond… een grote kleurrijke boom!
"Wat is dit voor boom?" vroeg meneer Knutsel verwonderd.
"Dat is de Kleurboom!" zei een wijze oude uil die op een tak zat. "Hij heeft alle verloren kleuren van Kleurenrijk verzameld."
"Verloren kleuren?" herhaalde meneer Knutsel verbaasd.
"Ja," vervolgde de uil met een knipoog, "soms raken kleuren kwijt omdat mensen vergeten hoe belangrijk ze zijn." De kinderen keken elkaar aan; ze begrepen dat dit avontuur meer was dan alleen het vinden van potloden.
Meneer Knutsel vroeg: “Kunnen jullie me helpen om mijn kleuren terug te krijgen?” De dieren knikten enthousiast en samen bedachten ze een plan.
De uil vertelde hen dat elke kleur teruggebracht moest worden door middel van vreugdevolle herinneringen. “Dus,” zei meneer Knutsel met glinsterende ogen, “laten we samen mooie dingen doen!”
Ze begonnen te dansen rond de Kleurboom terwijl ze verhalen vertelden over hun leukste momenten: over verjaardagen vol ballonnen, over regenachtige dagen waarop je binnen speelde met vrienden en over avonturen die je nooit vergeet.
Langzaam maar zeker begonnen er kleine lichtjes uit de boom te stralen; elke lach bracht weer wat kleur terug! Het geel kwam terug als iemand vertelde over hun favoriete zonneschijnmoment; het roze verscheen toen iemand sprak over hun schattigste huisdier; en het blauw kwam tot leven bij verhalen over vriendschap.
Na uren van lachen en vertellen was er plotseling weer leven in meneer Knutsels potten! De kinderen juichten toen ze zagen dat alle kleuren weer schitterend aanwezig waren!
“Dank jullie wel!” riep meneer Knutsel blij terwijl hij al zijn magische potloden opnieuw in handen hield. “Jullie hebben niet alleen mijn kleuren teruggebracht; jullie hebben ook laten zien hoe belangrijk vriendschap is.”
Met nieuwe energie gingen ze samen terug naar Kleurenrijk waar meneer Knutsel eindelijk begon met het maken van zijn prinses. Deze keer gebruikte hij niet alleen kleuren uit potloodjes; hij gebruikte ook alle liefde die tijdens hun avontuur was ontstaan!
En zo werd prinses Kleurig geboren – met stralende ogen vol vreugde die elke dag opnieuw liet zien hoe mooi vriendschap kan zijn.
Vanaf die dag zorgde meneer Knutsel ervoor dat niemand ooit vergat hoe belangrijk kleuren – én vriendschap – waren in hun leven. En als je goed luisterde tijdens je spelletjes of avonturen, hoorde je misschien nog steeds de echo’s van gelach rond die bijzondere Kleurboom…
En zo eindigt ons verhaal over ‘De verloren kleurpotloden’. Maar wie weet? Misschien vind jij ook wel eens iets moois als je goed kijkt… Of misschien ontdek je wel dat jouw eigen verhalen net zo kleurrijk kunnen zijn als die van onze vriendjes uit Kleurenrijk!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes