Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De wonderlijke reis naar het eiland van dromen**
Er was eens, in een groene en weelderige bamboebos, een speelse panda genaamd Pango. Pango was niet zomaar een panda; hij had een grote liefde voor avontuur en dromen. Elke dag, terwijl hij zijn favoriete bamboestengels knabbelde, keek hij omhoog naar de wolken en stelde zich voor wat er allemaal achter die fluffy witte lappen verborgen zou kunnen zijn. “Wat als er een eiland is waar al je dromen uitkomen?” dacht hij vaak. En op een dag besloot hij dat het tijd was om dat eiland te vinden!
Pango pakte zijn rugzakje (ja, zelfs panda’s hebben rugzakken!) en vulde het met bamboesnacks, een kompas dat eigenlijk meer op een schijfje bamboe leek dan op een echt kompas, en zijn favoriete knuffel: een kleine, pluizige eekhoorn genaamd Squeaky. “Squeaky, ben je klaar voor ons avontuur?” vroeg Pango enthousiast. Squeaky knikte met zijn kleine oortjes en zei: “Ik ben altijd klaar voor avontuur! Maar… waar gaan we precies heen?”
“Dat weet ik nog niet,” antwoordde Pango met een ondeugende glimlach. “Maar ik heb gehoord dat er aan de andere kant van de grote rivier misschien wel iets magisch is!” En zo begon hun reis.
Ze liepen door het bamboebos met de zon die door de bladeren scheen en schaduwrijke plekken creëerde waar ze af en toe even konden uitrusten. Onderweg kwamen ze allerlei dieren tegen: een vrolijke kikker die hen uitnodigde om te springen in de modderpoelen, maar Pango vond het idee van vieze pootjes niet zo leuk. “Ik ben liever schoon voor mijn avontuur!” lachte hij terwijl hij verder huppelde.
Na een tijdje bereikten ze de grote rivier. Het water glinsterde als duizenden diamanten onder de zon. Maar hoe moesten ze deze brede rivier oversteken? Pango krabde achter zijn oren en dacht na. Plotseling kwam er een vriendelijke schildpad aanzwemmen.
“Hallo daar! Wat doen jullie hier?” vroeg de schildpad met zijn diepe stem.
“We willen naar het eiland van dromen!” riep Pango enthousiast.
“Ah, dat eiland! Dat ligt aan de andere kant van deze rivier,” zei de schildpad wijs. “Maar je kunt niet zomaar oversteken. Je moet eerst mijn raadsel oplossen!”
Pango sprong opgewonden op en neer. Hij hield van raadsels! De schildpad zei: “Wat heeft geen ogen maar kan toch zien? Wat kan je breken zonder het ooit aan te raken?”
Pango dacht diep na terwijl Squeaky zenuwachtig om hem heen dartelde. Na enkele minuten rimpelde er iets in Pango’s hoofd als een golfje in het water: “Een belofte!” riep hij uit.
De schildpad glimlachte breed. “Goed gedaan! Jullie mogen nu oversteken.” Met één krachtige beweging trok hij zijn schild naar beneden en vormde zo een brug over de rivier.
Pango en Squeaky sprongen blij over het schild van de schildpad en landden veilig aan de andere kant van de rivier. Ze waren dolblij! Het avontuur kon nu echt beginnen!
Ze vervolgden hun weg door dichte bossen vol kleurrijke bloemen die geurden als snoepjes en bomen die leken te dansen in de wind. Na uren lopen kwamen ze bij een open plek waar ze iets ongelooflijks zagen: Een enorme luchtballon in alle kleuren van de regenboog!
“Wow! Kijk daar!” riep Squeaky verrast.
Een oude uil zat naast de luchtballon met zijn bril schuin op zijn snavel. “Hallo daar, jonge avonturiers! Willen jullie misschien naar het eiland van dromen vliegen?” vroeg hij met een knipoog.
“Natuurlijk!” zei Pango enthousiast.
De uil vertelde hen dat ze eerst enkele dingen moesten verzamelen voordat ze konden opstijgen: drie gouden sterren, twee gelachende wolken en één sprankelende lach van iemand die gelukkig was.
Pango keek om zich heen en begon meteen aan hun zoektocht! Ze vonden snel twee gelachende wolken – eentje maakte zelfs grappige gezichten terwijl ze zweefden boven hen – maar hoe kregen ze die gouden sterren?
Terwijl ze nadachten over hun volgende stap, kwam er plotseling een groepje zingende vogels voorbijvliegen die vrolijk floten: “We hebben gouden sterren gezien bij de hoogste berg!”
“De hoogste berg? Dat klinkt spannend!” zei Squeaky terwijl hij zenuwachtig aan Pango’s pootje trok.
Zonder aarzelen begonnen ze aan hun klim naar de bergtop. Het pad was steil en vol verrassingen; soms viel er zelfs wat sneeuw uit de lucht – wat heel ongewoon was voor hun warme bos! Maar samen hielpen ze elkaar omhoog klimmen totdat ze eindelijk bovenaan stonden.
En daar waren ze dan: drie schitterende gouden sterren die fonkelden als diamanten in het zonlicht! Met veel moeite verzamelden ze deze sterren in hun rugzakje (ja, dat rugzakje had heel wat ruimte!).
Terug beneden aangekomen gaven ze alles wat ze hadden verzameld aan de oude uil, die hen dankbaar aankijkend vertelde dat alles nu klaar was voor vertrek.
Met één krachtige flonkerende beweging steeg de luchtballon op in de lucht, hoger dan ooit tevoren! Pango voelde zich vrijer dan ooit terwijl hij door wolken zweefde die leken te lachen om hun avontuur!
Na wat leek op uren vliegen (maar waarschijnlijk slechts enkele minuten waren) zagen ze eindelijk het Eiland van Dromen verschijnen aan de horizon – glinsterend als goud onder het zonlicht!
Bij aankomst werden Pango en Squeaky verwelkomd door talloze dieren die hen juichend ontvingen; dit eiland was gevuld met vreugdevolle geluiden, muziek speelde overal vandaan en zelfs bomen leken te dansen!
Op dit magische eiland konden alle dromen werkelijkheid worden; Pango zag panda’s die surfden op golven gemaakt van marshmallows en eekhoorns die snoepjes plukten uit suikervrije bomen!
Maar toen gebeurde er iets onverwachts… Terwijl iedereen feestvierde merkte Pango dat Squeaky stilletjes wegwandelde naar een klein hoekje van het eiland waar niemand anders leek te kijken.
“Wat doe je daar?” vroeg Pango bezorgd toen hij dichterbij kwam.
Squeaky keek verdrietig naar beneden. “Ik mis mijn huis… Dit is allemaal zo geweldig hier maar ik voel me ook zo alleen zonder mijn vrienden.”
Pango voelde zijn hart breken bij deze woorden; ook al had hij altijd gedroomd over avonturen zoals deze, wist hij nu dat vriendschap belangrijker was dan welke droom dan ook.
“Laten we samen teruggaan,” stelde Pango voor terwijl hij Squeaky stevig vasthield met zijn pootjes. “We kunnen altijd terugkomen wanneer we willen!”
Squeaky knikte langzaam met tranen in zijn ogen maar ook met opluchting in zijn hart.
Ze vertelden hun nieuwe vrienden op het Eiland van Dromen over hun besluit om terug te keren naar huis; iedereen begreep hen volmondig omdat vriendschap ook hier werd gewaardeerd boven alles!
Met behulp van hun nieuwe vrienden bouwden zij samen weer aan hun eigen luchtballon zodat zij veilig terug konden vliegen naar huis.
En zo vlogen zij weer terug door dezelfde wolken waarin zij eerder hadden gespeeld – dit keer hand in hand met elkaars hart vol liefde voor elkaar!
Bij thuiskomst wachtte iedereen hen al op; vriendjes kwamen samen om verhalen te vertellen over avonturen én vriendschappen.
Pango besefte nu pas hoe waardevol vriendschap echt was – elke keer als je samen lacht of huilt maakt dat alles zoveel mooier!
Vanaf die dag leefden zij gelukkig verder in hun bamboebos vol dromen én avonturen… Want wie weet wat morgen zal brengen?
En zo eindigt ons verhaal over Pango & Squeaky – twee beste vrienden wiens harten net zo groot waren als hun liefde voor elkaar!
Dromen komen pas echt tot leven wanneer je samen bent… En wie weet? Misschien komt er nog wel eens weer zo’n wonderlijke reis voorbij…
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes