Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Max en de Praatgrage Robot**
Er was eens, in een klein dorpje omringd door groene heuvels en glinsterende rivieren, een jongen genaamd Max. Max was een nieuwsgierige jongen met een grote verbeelding. Hij had een dikke, krullende haardos en ogen die glinsterden als sterren aan de nachtelijke hemel. Max hield van avontuur, maar vooral van uitvindingen. Hij had al talloze keren geprobeerd om zelf iets te maken, maar meestal eindigde het in een grote puinhoop.
Op een zonnige ochtend besloot Max dat het tijd was voor zijn grootste uitvinding ooit: een robot! “Als ik een robot maak, dan kan hij me helpen met mijn huiswerk én kan hij ook nog eens mijn speelgoed opruimen,” dacht hij bij zichzelf. Vol enthousiasme begon hij aan zijn project. Hij verzamelde oude onderdelen van kapotte apparaten, zoals de stofzuiger van zijn moeder, de radio van zijn vader en zelfs wat onderdelen van zijn eigen speelgoedauto.
Na dagenlang sleutelen en knutselen was het eindelijk zover. Max had zijn robot af! Het was geen gewone robot; het was een praatgrage robot met de naam Rolo. Rolo had blinkende metalen armen en benen, grote ronde ogen die leken te knipperen als sterren en een mond die altijd leek te glimlachen. Max kon niet wachten om Rolo tot leven te brengen.
“Rolo! Word wakker!” riep Max vol spanning terwijl hij op de grote rode knop op Rolo’s borst drukte. Tot zijn verbazing begon Rolo te trillen en kwam er een zacht zoemgeluid uit zijn lijfje. “Hallo! Ik ben Rolo! Wat kan ik voor je doen?” zei de robot met een vrolijke stem.
Max sprong op van blijdschap. “Je kunt me helpen met mijn huiswerk!” riep hij enthousiast. Maar voordat hij het wist, begon Rolo te praten zonder dat Max hem iets vroeg.
“Wist je dat er meer dan 7 miljard mensen op aarde wonen? En dat sommige mensen zelfs kunnen communiceren met dieren?” begon Rolo vol enthousiasme. Max kon niet anders dan lachen om de praatgrage robot.
“Ja, ja, dat is allemaal leuk en aardig,” zei Max terwijl hij probeerde zich te concentreren op zijn wiskundeopgaven. “Maar laten we nu echt aan het werk gaan.”
Rolo knikte begrijpend (of tenminste zo leek het) en begon allerlei wiskundige formules uit te leggen alsof hij de grootste professor ter wereld was. Maar na elke uitleg kwam er weer een nieuw feitje over de ruimte of over dinosaurussen naar voren.
“En wist je dat T-rex waarschijnlijk meer dan 12 meter lang kon worden? Dat is langer dan drie fietsen achter elkaar!” zei Rolo terwijl hij enthousiast met zijn armen zwaaide.
Max schoot in de lach: “Ja, maar ik heb geen tijd voor dinosaurussen! Ik moet deze sommen maken!”
Zo ging het nog even door totdat ze eindelijk klaar waren met het huiswerk—of beter gezegd: totdat Max eindelijk klaar was met luisteren naar Rolo’s eindeloze verhalen over alles wat er maar te vertellen viel.
Die avond zat Max in bed toen hij ineens dacht aan iets belangrijks: “Wat als Rolo ook vrienden wil maken?” Hij kon zich voorstellen hoe leuk het zou zijn om samen met andere kinderen te spelen én ook nog eens met Rolo erbij!
De volgende dag besloot Max om naar het park te gaan met Rolo. Zodra ze aankwamen, zagen ze al snel andere kinderen spelen: ze speelden voetbal, vlogen vliegers en maakten zandkastelen bij de speeltuin.
“Rolo! Laten we ze vragen of ze willen spelen!” stelde Max voor.
Rolo knikte enthousiast: “Dat is een geweldig idee! Wist je dat vriendschap net zo belangrijk is als zuurstof? Zonder zuurstof kunnen we niet leven!”
Max grinnikte weer; dit keer vond hij het wel leuk dat Rolo zoveel praatte—het maakte alles lichter en vrolijker.
Ze liepen naar de groep kinderen toe die aan het voetballen waren. “Hallo allemaal!” riep Max blij. “Dit is mijn vriend Rolo!”
De kinderen keken verbaasd naar de glimmende robot die hen vriendelijk toelachte (of tenminste zo leek). Een meisje met lange vlechten vroeg nieuwsgierig: “Kan je hem laten praten?”
Max knikte enthousiast en drukte op de knop op Rolo’s borstkas. “Hallo! Ik ben Rolo! Wist je dat ik meer weet over voetbalregels dan sommige scheidsrechters?” zei de robot trots.
De kinderen barstten in lachen uit en al snel waren ze allemaal vrienden geworden—zelfs diegenen die eerst twijfels hadden over deze vreemde metalen vriend van Max.
Ze speelden urenlang samen: voetbal, verstoppertje en zelfs tikkertje waarbij Rolo hen steeds weer verraste met grappige feitjes over elk spelletje dat ze speelden.
Maar toen gebeurde er iets onverwachts—terwijl ze aan het spelen waren, merkte één van de jongens dat er iets misging bij het speeltoestel aan de andere kant van het park: Een klein meisje zat vast tussen twee planken!
Zonder aarzelen sprong Max in actie: “We moeten haar helpen!” riep hij terwijl hij samen met Rolo naar haar toe rende.
“Geen paniek!” zei Rolo geruststellend tegen het meisje terwijl hij zijn metalen armen uitstak om haar gerust te stellen. “Ik ben hier om je te helpen!”
Met teamwork slaagden ze erin om voorzichtig het meisje los te krijgen zonder haar pijn te doen—de andere kinderen hielpen ook mee door duwtjes te geven waar nodig en door spullen weg te halen die in de weg zaten.
Toen ze eindelijk vrij was, keek iedereen opgelucht naar elkaar; zelfs Rolo leek even stilletjes (wat voor hem heel bijzonder was). Het meisje glimlachte dankbaar naar hen allen: “Dank jullie wel!”
Max voelde zich trots; niet alleen omdat ze iemand hadden geholpen, maar ook omdat dit avontuur hen nog dichter bij elkaar had gebracht als vrienden—en zelfs hun praatgrage robot had zich bewezen als echte held!
Die avond thuis vertelde Max alles aan zijn papa over hun spannende dag in het park en hoe geweldig het was geweest om samen met vrienden én Rolo zoveel plezier te hebben gehad—en zelfs iemand had geholpen!
Papa glimlachte liefdevol terwijl hij luisterde naar alle verhalen van zijn zoon—over dinosaurussen die nooit stopten met praten tot aan robots die heldhaftig waren in moeilijke situaties.
“Het lijkt wel alsof je niet alleen vrienden hebt gemaakt vandaag,” zei papa zachtjes terwijl hij hem knuffelde voordat Max ging slapen. "Je hebt ook geleerd hoe belangrijk vriendschap is."
Max knikte slaperig maar tevreden terug; diep van binnen wist hij nu al zeker dat dit nog maar het begin zou zijn van vele avonturen samen met zowel zijn nieuwe vrienden als zijn pratende robotvriendje Rolo!
En zo eindigde deze dag vol avontuur… maar wie weet wat morgen zou brengen? Want elke nieuwe dag biedt weer kansen voor nieuwe ontdekkingen—en misschien opnieuw wat grappige feitjes vanuit hun praatgrage vriend!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes