Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Schatkist vol Verhalen**
Er was eens, in een klein en kleurrijk dorpje dat je zou kunnen vergelijken met een uitbundige gymzaal vol vrolijke kinderen, een bijzonder meisje genaamd Lotte. Lotte had altijd al een grote fantasie gehad. Ze kon zich de meest spannende avonturen voorstellen terwijl ze op haar kop stond of met haar benen in de lucht wiebelde. Maar wat Lotte het allerleukst vond, was het vertellen van verhalen.
Op een zonnige dag, terwijl de vogels vrolijk floten en de zon straalde als een gouden medaille, ontdekte Lotte iets bijzonders achter haar huis. Het was een oude schatkist, bedekt met stof en spinnenwebben. "Wat is dit?" vroeg ze zich af terwijl ze haar handen uitstrekte om de kist aan te raken. "Zou het vol zitten met goud en juwelen? Of misschien wel met schatten van verhalen?"
Met een sprongetje van enthousiasme opende Lotte de kist. Tot haar grote verbazing zat er geen goud in, maar stapels boeken! Boeken vol verhalen die nog nooit eerder waren verteld. "Wauw! Dit is nog beter dan ik had gedacht!" riep ze uit, terwijl ze door de boeken bladerde.
De eerste titel die haar aandacht trok was "De Avonturen van Kapitein Kikker". Ze begon te lezen en werd meteen meegenomen naar een wereld waar kikkers piraten waren die op zoek gingen naar verloren schatten in de zeeën van Smaragdgroen. Terwijl ze las, kon Lotte niet anders dan zich voor te stellen hoe zij zelf als Kapitein Kikker over de golven sprong en spannende duels uitvocht met andere kikkers.
"Dit is zo leuk!" lachte ze hardop. "Ik kan wel duizend keer achteroverrollen van blijdschap!" En dat deed ze ook! Ze rolde over het gras en voelde zich vrij als een vogel die net zijn vleugels had uitgeslagen.
Na het lezen van het verhaal over Kapitein Kikker vond Lotte nog meer boeken in de schatkist. Elk boek bevatte nieuwe avonturen: verhalen over dappere prinsessen, ondeugende draken en zelfs over een slimme muis die zijn vrienden redde van een grote kat! Elke pagina die ze omsloeg bracht nieuwe spanning en plezier.
Maar toen Lotte verder zocht in de kist, vond ze iets wat anders was dan alle andere boeken. Het was een oud, versleten boek zonder titel. Nieuwsgierig opende ze het voorzichtig. De pagina's waren geel geworden door de tijd en er stonden vreemde symbolen op geschreven die leken te dansen als je ernaar keek.
"Wat is dit voor geheimzinnig boek?" vroeg Lotte zich af terwijl ze haar hoofd schuin hield zoals ze altijd deed wanneer ze iets niet snapte – alsof dat zou helpen! Ze begon te lezen en merkte al snel dat dit verhaal niet zomaar één verhaal was; het leek wel alsof het boek haar vertelde dat zij deel uitmaakte van het avontuur!
Plotseling voelde Lotte een lichte trilling onder haar voeten en voor ze het wist werd alles om haar heen donkerder. De wereld om haar heen vervaagde totdat er alleen nog maar licht was – helder en sprankelend zoals confetti na een groot feest! En toen… BAM! Daar stond ze midden in het verhaal!
Lotte bevond zich nu in een betoverd bos vol kleurrijke bloemen die leken te zingen als je voorbij liep. De bomen waren zo hoog dat je dacht dat ze tot aan de wolken reikten, en overal om haar heen dartelden magische wezens rond – elfjes met glinsterende vleugels, pratende dieren die grappen maakten (ja echt!), en zelfs een wijze oude uil die altijd zei: “Wie goed zoekt, vindt meer dan hij verwacht!”
Lotte kon haar ogen niet geloven! “Dit is geweldig!” riep ze terwijl ze door het bos huppelde als een gymnastiekleraar tijdens zijn favoriete les. “Ik voel me net als bij mijn beste sprongen op de trampoline!”
Ze ontmoette al snel een klein elfje genaamd Fien, dat erg nieuwsgierig naar Lotte keek. “Wie ben jij?” vroeg Fien met glanzende ogen vol verwondering.
“Ik ben Lotte!” antwoordde ons dappere meisje enthousiast. “Ik heb deze schatkist vol verhalen gevonden en nu ben ik hier!”
Fien klapte in haar handen van blijdschap. “Dat betekent dat je ons kunt helpen! We hebben jouw hulp nodig om onze verhalen weer tot leven te brengen!”
“Hoe kan ik helpen?” vroeg Lotte terwijl ze zich voorbereidde om te springen zoals bij de rekstok.
“Er is iets vreemds aan de hand,” legde Fien uit terwijl zij samen verder liepen door het bos vol avontuur. “De verhalen worden langzaam vergeten omdat niemand meer gelooft in magie.”
Lotte voelde meteen dat dit belangrijk was! “Geen zorgen!” zei ze vastberaden terwijl zij zichzelf voorbereidde op wat komen ging zoals bij elke gymles waar je moet stretchen voordat je begint aan je oefeningen. “We gaan ervoor zorgen dat iedereen weer gelooft!”
Samen met Fien begon Lotte aan hun missie om alle magische wezens in het bos te verzamelen voor hun grote verhaalfeest! Ze organiseerden wedstrijden waarbij iedereen zijn beste truc moest laten zien: springen zoals kangaroes, dansen als elfjes of zelfs vliegen zoals vogels!
Het feest begon al snel drukker te worden dan tijdens de laatste gymles voor vakantie! Iedereen had plezier; zelfs de oude uil deed mee met zijn eigen versie van breakdance (wat best grappig uitzag voor zo’n serieuze vogel!). Terwijl iedereen samenkwam om hun verhalen opnieuw te vertellen, merkte Lotte hoe magie weer terugkwam naar het bos.
Maar toen gebeurde er iets onverwachts: plotseling verscheen er een grote schaduw boven hen! Het was Grimorax, de boze draak die alle verhalen wilde stelen om zelf machtiger te worden!
“Wat denken jullie wel niet?!” gromde Grimorax terwijl hij zijn enorme vleugels uitsloeg waardoor alles rondom hen trilde als na afloop van intensieve gymnastiektrainingen.
“Wij geloven in onze verhalen!” riep Lotte dapper terug terwijl zij rechtop ging staan alsof zij klaarstond voor haar grootste sprongetje ooit!
Met alle moed verzameld uit elke sprongetje dat zij ooit had gemaakt (ja echt!), besloot zij samen met Fien en alle magische wezens om Grimorax tegen te houden door hun mooiste verhalen tegelijkertijd hardop voor hem te vertellen!
En wat gebeurde er? De kracht van hun woorden vulde de lucht met kleurige sterrenstof waardoor Grimorax even verrast raakte – ja zelfs hij kon niet ontsnappen aan zo’n betovering!
Uiteindelijk gaf Grimorax toe; hij realiseerde zich dat ware kracht komt vanuit verbinding tussen mensen én magie – niet alleen maar uit angst of macht!
Toen hij vertrok met spijt in zijn hart (en misschien ook wel heel veel honger), wisten alle magische wezens wat hen nu restte: samen verder gaan met hun avonturen én vooral blijven geloven in hun eigen unieke verhalen!
Lotte voelde zich trots; samen hadden zij iets groots bereikt! Toen alles weer rustig werd besloot zij terug naar huis te gaan via dezelfde weg waarlangs zij gekomen was.
Bij thuiskomst ontdekte zij dat alles rondom hen nog steeds hetzelfde leek maar… diep binnenin wist zij nu beter: elke keer wanneer iemand vertelt of luistert naar verhalen gebeurt er magie!
En zo ging Lottes leven verder; elke dag vertelde zij nieuwe avonturen aan iedereen die maar wilde luisteren – soms zelfs tijdens gymles waarin kinderen elkaar aanmoedigden tot geweldige sprongen én gekke capriolen!
En wie weet? Misschien ligt daar buiten ergens weer zo’n oude schatkist vol nieuwe spannende verhalen… wachtend tot iemand net als jij of ik hem ontdekt!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes