Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De fantastische reis met de luchtballon**
Er was eens, heel ver weg, in een rustig en groen bos, een schildpad die langzaam maar zeker zijn dagen doorbracht. Zijn naam was Timo. Timo was niet zomaar een schildpad; hij had een grote droom. Hij wilde de wereld van bovenaf zien, zoals de vogels dat deden. Maar ja, dat kostte veel tijd en geduld, en dat waren nu net twee dingen waar Timo niet altijd even goed in was.
Op een dag, terwijl hij langzaam over het pad kroop, zag hij iets vreemds in de lucht. Het was een luchtballon! Een grote, kleurige luchtballon die als een gigantische snoepjeswolk aan de blauwe hemel zweefde. Timo stopte even met bewegen en keek omhoog met zijn grote, ronde ogen. "Oh," dacht hij bij zichzelf, "wat zou ik graag daarboven willen zijn! De wereld van bovenaf bekijken moet geweldig zijn!"
Timo zuchtte diep en vervolgde zijn weg naar het meer. Terwijl hij daar aankwam, zag hij zijn vriendje Benny de konijn zitten op een steen met een grote glimlach op zijn gezicht. "Hé Timo!" riep Benny vrolijk. "Waarom zo somber? Je ziet eruit alsof je net je favoriete wortel bent kwijtgeraakt!"
Timo schudde zijn hoofd en vertelde Benny over de luchtballon die hij had gezien. "Ik wil zo graag vliegen," zei Timo met een traan in zijn oogje. "Maar ik ben maar een schildpad... wat kan ik doen?"
Benny dacht even na en zei toen: "Waarom maken we geen luchtballon? Dan kunnen we samen vliegen!" Timo's ogen begonnen te glinsteren als sterren aan de nachtelijke hemel. "Dat klinkt geweldig!" zei hij enthousiast.
En zo begon hun avontuur. Ze verzamelden alles wat ze konden vinden: oude dekens van het huis van Benny, lege plastic flessen die ze in het bos hadden gevonden, en zelfs wat touw dat ze bij het meer tegenkwamen. Na uren van hard werken (en veel lachen om hun eigen klungelige pogingen), hadden ze eindelijk hun eigen luchtballon gemaakt.
"Ik weet niet zeker of dit gaat werken," zei Timo terwijl hij naar hun creatie keek. Het leek meer op een gekke hoed dan op een echte luchtballon. Maar Benny was optimistisch. "We moeten gewoon proberen! Wat kan er misgaan?"
Dus gingen ze naar het open veld naast het meer, waar de wind zachtjes door het gras waaide en de zon scheen als een gouden bal aan de hemel. Ze vulden hun ballon met warme lucht door middel van een grote pan met vuur (die ze heel voorzichtig hadden gemaakt) en tot hun verbazing begon de ballon op te stijgen!
"Hoera!" juichte Benny terwijl hij naar boven sprong van blijdschap. Maar toen gebeurde er iets vreemds... De ballon begon te schommelen! Timo voelde zich duizelig worden terwijl ze omhoog gingen.
"Dit is niet zo'n goed idee," zei hij met trillende stem terwijl hij zich vastklampte aan Benny's oren.
"Rustig maar! We hebben alles onder controle!" riep Benny terug terwijl hij probeerde te sturen met wat takken die ze als roer gebruikten.
Maar toen kwam er ineens een sterke windvlaag! De ballon werd meegesleurd en voor Timo kon zeggen: “Dit is niet goed,” waren ze al hoog in de lucht!
Ze vlogen over bossen, rivieren en zelfs over hoge bergen! Het uitzicht was adembenemend; alles leek zo klein beneden hen! Maar hoe hoger ze kwamen, hoe kouder het werd.
"Benny," riep Timo terwijl hij bibberde van de kou, "ik denk dat we moeten landen!"
Benny knikte snel maar had geen idee hoe ze dat moesten doen zonder te crashen als twee gekke vogels die vergeten waren hoe te vliegen.
Plotseling zagen ze iets glinsteren beneden hen - het leek wel goud! “Kijk!” riep Benny enthousiast. “Laten we daarheen gaan!”
De ballon daalde snel af richting het glinsterende voorwerp totdat… BOEM! Ze landden recht in het midden van een prachtige gouden appelboomgaard!
Timo keek om zich heen met grote ogen vol verwondering; overal om hen heen hingen appels die glinsterden als sterren in de nachtelijke hemel.
“Wauw,” zei Timo ademloos, “dit is echt fantastisch!”
Ze sprongen uit de ballon en begonnen dolenthousiast appels te plukken voor hun picknick (ook al had Timo nooit eerder zo'n grote appel gezien). Terwijl ze aten onder de bomen voelde Timo zich gelukkig – misschien was deze reis toch niet zo slecht geweest!
Maar plotseling hoorden ze geritsel achter zich… Het bleek een groep nieuwsgierige dieren te zijn: eekhoorns, vogels en zelfs enkele herten kwamen kijken naar deze vreemde bezoekers.
“Wat doen jullie hier?” vroeg één van de eekhoorns met grote ogen.
“We hebben net gevlogen!” riep Benny trots uit.
De dieren keken elkaar verbaasd aan; nog nooit had iemand hen verteld dat schildpadden konden vliegen!
Timo bloosde (of tenminste zo goed als mogelijk voor een schildpad) en vertelde hen over hun avontuur – hoe zij samen hun eigen luchtballon hadden gemaakt en nu hier waren beland.
De dieren waren onder de indruk en nodigden hen uit voor een groot feest onder de appelbomen om hun avontuur te vieren! Er werd gedanst, gelachen en natuurlijk gegeten – er waren zoveel appels dat iedereen zich vol kon stoppen!
Toen het feest ten einde liep, zat Timo samen met Benny onder één van de bomen en keek naar alle sterren die aan de hemel verschenen terwijl zij zich afvroegen of dit allemaal echt gebeurd was of slechts gedroomd was tijdens hun lange reis.
“Dit was misschien wel mijn beste avontuur ooit,” zei Timo met tranen in zijn ogen – maar deze keer waren het tranen van blijdschap.
Benny knikte instemmend: “En weet je wat? We kunnen altijd weer terugkomen!”
Met die woorden besloten ze om samen terug naar huis te gaan - niet per luchtballon dit keer - maar gewoon wandelend door het bos zoals goede vrienden dat doen.
En zo eindigde hun fantastische reis met de luchtballon… of misschien was dit nog maar het begin? Want wie weet wat voor avonturen er nog meer op hen wachtten?
En hoewel Timo misschien traag bewoog zoals altijd (want ja, schildpadden hebben nu eenmaal tijd nodig), wist hij nu één ding zeker: soms is langzaam gaan ook gewoon heel bijzonder… vooral als je goede vrienden hebt om mee te delen!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes