Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Raadsel van de Vergeten Stad**
In een klein dorpje, omringd door hoge bergen en groene bossen, woonde een jongen genaamd Sam. Sam was dertien jaar oud en had een grote liefde voor avontuur. Hij had altijd al het gevoel dat hij anders was dan de anderen. Terwijl zijn vrienden graag over meisjes praatten, dacht Sam vaak aan jongens. Hij vond het moeilijk om dit te delen, maar hij wist dat hij zichzelf moest zijn.
Op een dag, terwijl Sam met zijn beste vriendin Lotte in het bos speelde, ontdekten ze iets bijzonders. Tussen de bomen zagen ze een oude kaart liggen. De kaart was versleten en vol met vlekken, maar er stond iets op geschreven: "De Vergeten Stad ligt verborgen achter de waterval." Sam's ogen glinsterden van opwinding.
"Wat denk je dat het betekent?" vroeg Lotte nieuwsgierig.
"Ik weet het niet," antwoordde Sam. "Maar we moeten het ontdekken!"
Ze besloten om de volgende dag naar de waterval te gaan. Het was een lange wandeling door het bos, maar ze waren vastberaden. De zon scheen fel en de vogels zongen vrolijk terwijl ze hun weg zochten.
Toen ze bij de waterval aankwamen, waren ze onder de indruk van het prachtige uitzicht. Het water viel met een donderend geraas naar beneden en spatte in alle richtingen uit elkaar. Maar achter de waterval leek er iets te glinsteren.
"Zou daar iets achter zitten?" vroeg Lotte met een sprankje hoop in haar stem.
"Dat moeten we uitzoeken!" zei Sam vastberaden.
Ze kropen voorzichtig onder de nevel van water door en ontdekten een smalle grot. Binnenin was het donker en vochtig, maar er was ook een mysterieuze gloed die hen verder leidde. Ze volgden het licht tot ze in een grote ruimte kwamen.
Tot hun verbazing zagen ze muren vol met oude tekeningen en symbolen. Het leek wel alsof deze plek ooit belangrijk was geweest. In het midden van de ruimte stond een grote steen met daarop inscripties die niemand kon lezen.
"Wat betekent dit allemaal?" vroeg Lotte terwijl ze naar de tekeningen keek.
Sam voelde zich aangetrokken tot de steen. "Misschien is dit wel het geheim van de Vergeten Stad," zei hij zachtjes.
Terwijl ze verder keken, hoorden ze plotseling een geluid achter hen. Ze draaiden zich om en zagen een schim in de schaduw staan. Het was een meisje met lang zwart haar en heldere ogen die hen nieuwsgierig aanstaarde.
"Wie zijn jullie?" vroeg ze voorzichtig.
"We zijn Sam en Lotte," antwoordde Sam snel. "We hebben deze plek ontdekt."
Het meisje glimlachte vriendelijk. "Ik ben Mira," zei ze. "Deze stad is vergeten door velen, maar ik ben hier om te helpen."
Sam voelde zich meteen op zijn gemak bij Mira. Er was iets bijzonders aan haar; misschien kwam dat omdat zij ook anders was dan anderen in het dorp.
Mira vertelde hen dat deze stad ooit bloeide vol leven en magie, maar dat mensen vergeten waren hoe belangrijk deze plek was geworden door hun drukke levensstijl buiten deze muren.
"We moeten ervoor zorgen dat deze stad weer leeft," zei Mira vastberaden.
Sam knikte enthousiast. "Maar hoe kunnen we dat doen?"
Mira legde uit dat er drie sleutels waren die nodig waren om de stad weer tot leven te brengen: liefde, vriendschap en moed. Ze moesten samen werken om deze sleutels te vinden in verschillende delen van de stad.
Hun eerste taak leidde hen naar een oude boom die recht omhoog reikte naar de lucht met takken die als armen leken te zwaaien naar hen toe.
"Hier moeten we iets doen," zei Lotte terwijl ze naar beneden keek waar wortels als knopen lagen verweven in de aarde.
Mira knielde neer en begon zachtjes tegen de boom te praten over vriendschap en verbinding tussen mensen, ongeacht wie zij waren of van wie zij hielden. Terwijl zij sprak, begon er licht uit de boom te stralen; langzaam kwam er energie vrij die hen vulde met warmte en vreugde.
De wortels begonnen te bewegen en vormden zich tot een sleutel! De eerste sleutel was gevonden!
Vol enthousiasme gingen ze verder op zoek naar de tweede sleutel bij een oude fontein die midden in het plein stond waar ooit mensen samenkwamen om verhalen te delen.
Sam nam diep adem en besloot zijn gevoelens voor jongens hardop uit te spreken voor Mira en Lotte; hij vertelde over zijn angsten maar ook over zijn dromen om zichzelf te kunnen zijn zonder angst voor oordeel of afwijzing.
Toen hij klaar was, voelde hij zich bevrijd; net als bij de boom straalde er opnieuw licht vanuit de fontein! De tweede sleutel verscheen!
Nu moesten ze alleen nog maar moed vinden voor hun laatste uitdaging: bovenop een hoge berg stonden rotsen die eruitzagen als drakenkoppen; daar zouden zij hun grootste angst onder ogen moeten zien – niet alleen voor zichzelf maar ook voor elkaar!
Met kloppende harten klommen ze omhoog totdat ze bovenaan stonden waar alles stil leek; hier moesten zij elkaar steunen terwijl zij hun angsten deelden – niet alleen over wat hen bang maakte maar ook over wie zij werkelijk waren diep van binnen…
Na veel gepraat kwamen zij samen tot één conclusie: liefde is sterker dan angst! En toen gebeurde er weer iets magisch: vanuit elke draak kwam licht vrij dat samensmolt tot één grote sleutel!
Met alle drie sleutels in handen keerden Sam, Lotte en Mira terug naar het hart van de Vergeten Stad waar alles begon…
Daar gebruikten zij hun sleutels samen; plotseling vulde kleur alles om hen heen! De muren werden levendig met beelden van vreugdevolle mensen die samen dansten; muziek vulde hun oren terwijl bloemen bloeiden rondom hen…
De Vergeten Stad herleefde!
Sam voelde zich gelukkig; niet alleen omdat hij avontuur had beleefd maar vooral omdat hij nu echt zichzelf kon zijn – samen met vrienden zoals Lotte én Mira!
En zo werd deze stad nooit meer vergeten…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes